Van Frankfurter Tor naar Schlesisches Tor waar ik op zoek ging naar Maria in Kreuzberg. Een bijzondere buurt & een horkerige ober.
Eerder blogs over vegan in Berlijn lees je hier & ook hier.
Dag 3: Op zoek naar Maria
Van Frankfurter Tor (waar allemaal mensen zich aan het asfalt hadden vastgelijmd) via Hallesches Tor (waar ik een lens verloor en scheel mijn weg vond naar mijn verblijfplaats) naar Schlesisches Tor (waar ik op zoek ging naar Maria).
Tussendoor een koffie gedronken bij Cuccuma aan de Zossener Strasse, alwaar de barista – die ik toch een jaar of tien jonger schatte dan ik – me vleide toen hij zijn collega vroeg een Hafer Cappuccino te maken voor deze jongeman. Hierna liep ik nog wat door de buurt die me steeds meer gaat bevallen.
Moeders attendeerde me op een plantaardige zaak die in het NS-blaadje werd aangeprezen: Maria Vegan Comfort Food, oftewel Junkfood Delux zoals ze het zelf aanprijzen. Ik stapte uit bij U-Bahnstation Schlesisches Tor en liep de Falckensteinstrasse in. Eerst een vrij late tweede stoot cafeïne. Die vond ik bij een alleraardigst klein tentje – eerder een loket – met wat stoeltjes en een bankje tegen een muur. Classic – Specialty Coffee was de naam en wederom een zeer vriendelijke barista.
Het leek me een aardige buurt. Na de koffie op zoek naar Maria. In Berlijn is momenteel niet alle verlichting aan, en binnen vijf minuten werd ik zeker 3 keer op donkere plekken aangesproken door dealers. Kennelijk zie ik er ruig uit, want waar ik ook kom: men biedt mij verdovende middelen aan.
Maria…
Maria stond in de steigers dus ik liep er straal voorbij. Onderweg brak een alternatieve jongen achter de toog van juice bar Citronella bijna zijn nek toen ik voorbij liep. Ik ook trouwens. Maria was nog leeg, een niet zo vriendelijke bediener zei dat ik kon zitten waar ik wilde, maar toen ik per ongeluk een tafel koos met een bordje ‘reserviert’ zei hij nors: “Reserviert”.
Toen drie kwartier later er al enkele tafels bezet waren en een jongedame dezelfde gereserveerde tafel koos zei de plots niet meer zo norse obert: “Kein Problem” en verplaatste het bordje naar een andere lege tafel. Die had het verknald bij mij.
Helaas geen alcoholvrij biertje voorradig, maar wel een alcoholvrije basilikum spritz die erg lekker was (en duur).
Dan het eten, want daar kwam ik voor. Ik had mijn oog laten vallen op de loaded fries chicken parma. Het valt me op dat de friet hier overal hetzelfde smaakt. Typisch Duits misschien, maar niet mijn smaak. De nepkip was erg zacht en (kwam van Tindle), de nepmozzarella was qua structuur best goed nagemaakt. Eindoordeel: het zag er zeer smakelijk uit, maar daar bleef het ook wel bij. Tel de nare ober erbij op en u begrijpt nu het azijnzure gehalte van deze recensie.
De blogs van dit Berlijn-bezoek:
– Vegan Woestijn in Berlijn
– Op zoek naar Maria
– Spinaziecake & Pijnstillers
– Neuköln – Du of Sie?
– Queer musical & operette-fetisj
– Berlijn van XBerg tot P-Berg
BerlijnMariavegan
Reageren?