De affaire Delfshaven – homo weggepest.

In 1999 was er veel te doen rond mijn gedwongen verhuizing uit Rotterdam-Delfshaven als gevolg van aanhoudende pesterijen, bedreigingen en twee keer fysiek geweld vanwege mijn seksuele voorkeur. Doordat ik in een andere deelgemeente ging wonen moest ik afscheid nemen als lid van de Deelgemeenteraad Rotterdam Delfshaven. Toen dat bekend werd volgde veel publiciteit.

Onder de tekst een chronologisch overzicht van de aandacht in de media.

Nadat ik al lang en breed vertrokken was en SP-fractievoorzitter (en oud-Europarlementariër) Erik Meijer niet door mij werd opgevolgd in de deelgemeenteraad van Delfshaven, gingen er bellen rinkelen. Een deelraadslid van GroenLinks meldde het aan een verslaggever van het Rotterdams Dagblad. Het RD-artikel werd landelijk doorgeplaatst met nog meer media-aandacht tot gevolg.

In juni 2000 werd ik ziek en had ik niet genoeg puf meer om op alle verzoeken van de media in te gaan. De talkshow van Catherine Keijl had ik beter niet kunnen doen. Ik kreeg niet de ruimte om mijn verhaal genuanceerd te vertellen. Helaas is die aflevering tig keer herhaald waardoor ik nog jarenlang in beeld bleef.

In 2005 zocht de Volkskrant mensen die met hun verhaal naar buiten durfden. En omdat het nog steeds niet eenvoudig was om mensen te vinden heb ik ingestemd met een gesprek.

Het ligt inmiddels ver achter me, maar het is nog altijd actueel. Nog altijd verhuizen er noodgedwongen transgenders, lesbische en homostellen uit hun buurt om dezelfde reden als toen. Wat ik als ergste heb ervaren was het besef dat alle ook door mij bevochten rechten uiteindelijk in Nederland niet leiden tot bescherming van slachtoffers en vervolging van daders. Aangifte doen werd door de politie onmogelijk gemaakt. Na de commotie werd Justitie op me afgestuurd om de zaak te onderzoeken. Herhaaldelijk navragen leverde geen antwoorden op. Er is niets mee gedaan.

Nog altijd schreeuwen politici moord en brand als het weer eens ergens gebeurt. Nu worden wij LHBT’ers door bepaalde partijen gebruikt om verdeeldheid te zaaien en om de moslimhaat aan te wakkeren. Ondertussen wordt het almaar lastiger om als gediscrimineerde homo duidelijk te maken dat je moslims niet hetzelfde lot gunt als jij.

In Rotterdam lijkt wel wat veranderd. We zien zelfs homostellen hand-in-hand lopen. Niet alles is koek en ei, maar Rotterdam is niet meer de stad die het in 1997 was.

16 oktober 1999 – Rotterdams Dagblad

17 oktober 1999 – RTL Nieuws

19 oktober 1999 – Buitenhof

21 oktober 1999 – HUMAN

26 oktober 1999 – Rotterdams Dagblad

27 oktober 1999 – Maasstad

28 oktober 1999 – Volkskrant

29 oktober 199 – Gay Krant

30 oktober 1999 – Vluchtschrift (PvdA)

1 november 1999 – Stadstext

november 1999 – Paul de Leeuw

31 december 1999 – Rotterdams Dagblad

11 januari 2000 – Rotterdams Dagblad

16 januari 2000 – Maasstad

22 januari 2000 – Volkskrant

12 februari 2005 – Volkskrant magazine