Ruim een jaar leven we met corona en alle veranderingen die dit met zich meebracht. Hoe ging het 14, 13, 12 maanden geleden? Een terugblik.
<< 14 maanden:
Corona-vlucht uit Cambodja
Corona begon voor ons als nieuws uit Azië, het continent waar ik naar toe zou vliegen. Er waren wat mensen die me voor gek verklaarden, maar ik ging toch naar Cambodja. Daar léék het mee te vallen, terwijl ik van 12.000 km afstand las hoe corona langzamerhand Europa in haar greep kreeg.
Omdat de meeste geregistreerde gevallen in Cambodja van buitenlanders waren, werd de sfeer minder vriendelijk ten opzichte van niet-Cambodjanen. Uiteindelijk wist ik na enige moeite een vroeger vliegticket te boeken.
Terug in Nederland zag ik met eigen ogen waarover ik alleen maar had gelezen en gehoord: lege straten. Een lockdown die nog werkte (maar niet voor lang). In Cambodja relativeerde ik de paniekerige reacties van vrienden nog wat door Mark Rutte te citeren: Mondkapjes voegen niets toe, handen wassen, in de elleboog niezen en hoesten en afstand houden, dan komt het allemaal goed. Maar eenmaal thuis bleek het al ras erger dan menigeen voor mogelijk hield.
<< 13 maanden:
Video-interview, fotoshoot achter glas
In de nieuwe werkelijkheid was ik in het begin best een angsthaas geworden. Na mijn vrijwillige quarantaine ging ’s ochtends vroeg uit wandelen en stoorde me aan hardlopers die rakelings hijgend voorbijrenden op de Erasmusbrug. Het werd me snel duidelijk dat veel Nederlanders het niet zo nauw namen.
Af en toe droeg ik een mond-neusmasker als ik naar de supermarkt ging, maar ik voelde me nog tamelijk opgelaten door de meewarige blikken.
Een fotoshoot voor Hello Gorgeous moest achter glas gebeuren (zie hier het resultaat). Het interview werd afgenomen via een videoverbinding, en ook vergaderingen vonden op die manier plaats.
<< 12 maanden:
Corona-ellende in Cambodja,
wildtuinieren in Rotterdam
In Cambodja was ondertussen nog nauwelijks sprake van een corona-epidemie. Althans, niet officieel. Wat niet wil zeggen dat het regime in deze crisis geen kans zag de duimschroeven nog wat aan te draaien. De effecten: meer armoede, meer onderdrukking, stroperij, etc.
Ondertussen is er nu wél een serieuze uitbraak met nog meer onderdrukking als gevolg. Inmiddels heet Stichting Untenu zoveel voedselhulp uitgedeeld dat de pot leeg is.
Corona werd steeds meer zichtbaar in het straatbeeld. Mooie tekenen des tijds: krijttekeningen die moed inspraken, maar ook ander afval op straat. Ik besloot het bij te houden.
Ik liep al een tijd met de gedachte om de omgeving te verfraaien. Mijn minibalkon was duidelijk te klein voor mijn groene vingers, dus ik besloot in navolging van een buurvrouw een paar meter grond tussen twee platanen te beplanten.
De buurvrouw emigreerde later in 2020, maar ondertussen sloten meer buren zich aan en niet veel later was de hele strook ‘s-Gravendijkwal vanaf de Rochussenstraat tot aan de Ochterveltstraat beplant met vaste heesters en bloeiende planten. Een andere buurvrouw had inmiddels het aansluitende stukje onder haar hoede genomen.
Doordat we de zaken nu goed aanpakten zijn zelfs enkele struiken van een poging uit 2019 aan de verdrogingsdood ontsnapt. En inmiddels staat het er zo bij:
Reageren?