AidsCare is nu echt uit de startblokken: de eerste noodhulp is weer verstrekt en de (verplichte) bestuurlijke plichtplegingen zijn ook ingezet. update 10 januari: transvrouw overleden.
Update 10 januari: transvrouw overleden
Het blog stond nog geen dag on line of er kwam weer een bericht binnen: in Phnom Penh was een transvrouw overleden: depressief, onregelmatige tot uiteindelijk geen inname van hiv-remmers meer. En dit is wat er uiteindelijk gebeurt. Het is triest.
AidsCare (v/h Untenu)
Mocht het je ontgaan zijn: Untenu is niet meer, lang leve AidsCare. Alhoewel, de stichting is niet opgericht om problemen in stand te houden, maar om noden te ledigen. Eind vorig jaar is de stichting officieel van naam veranderd en daarmee is meteen de regio uitgebreid. Lees er hier meer over.
Deze week was de eerste echte AidsCare-bestuursvergadering waar het beleidsplan voor de komende jaren is besproken. Ook is besloten dat de noodhulp in Cambodja weer kan worden opgestart. Met dank aan de gulle gevers kunnen we een paar maanden LHBTQIA+personen die leven met hiv/aids voedselhulp, medicijnen en meer verstrekken om een noodsituatie het hoofd te bieden.
Het was weer eventjes geleden dat we dat konden doen, dus ik moest óók weer eventjes slikken toen ik de niets aan duidelijkheid te wensen overlatende foto’s binnenkreeg. De Cambodjaanse directheid was ik enigszins ontwend. Maar: twee homomannen kregen voedsel, medicijnen, een bijdrage in de ziekenhuiskosten en één van hen kreeg ook een kleine vergoeding zodat hij na ziekenhuisopname niet ook dakloos werd.
En nu maar hopen dat de nieuwe naam duidelijker overkomt, de grotere regio de toegang tot fondsen wat vergemakkelijkt, en dat we meer kunnen doen dan noodhulp alleen.
Nieuwe inzichten
Als voorbereiding voor de nieuwe missie heb ik met een aantal mensen gesproken die al jaren actief zijn in de regio waar ook AidsCare werkt. Deze mensen hebben een schat aan ervaring op gebied van transgenderzorg, aidspreventie en de LHBTQIA+gemeenschap in Zuidoost-Azië.
Het beleidsplan moet nog vastgesteld worden, maar één van de zaken die we willen oppakken -samen met de lokale partnerorganisaties) is de toegankelijkheid tot zorg en veilige hormonen voor transvrouwen. Daarnaast zal meer nadruk komen te liggen op hiv- en aids-preventie.
Zuidoost-Azië is groot, en dus beperken we ons aanvankelijk tot de regio Cambodja-Laos-Thailand. De laatste met name vanwege de mensen uit onze doelgroep die al dan niet legaal werken in de horeca en in de seksindustrie in Thailand.
Om alles goed te laten verlopen moeten we contacten aanhalen met lokale klinieken en organisaties. En de vrijwilligers die nu al zoveel belangrijk werk doen in Cambodja, zullen meer getraind moeten worden op bovengenoemde onderwerpen.
Hulp is duur
Kortom, aan ambitie geen gebrek. Het geld hiervoor daarentegen is wel een bron van zorg: als AidsCare geld heeft, willen we dit graag besteden om de armste LHBTQIA+ met hiv/aids te helpen. En we geven een bijdrage in de kosten zodat men niet helemaal van ons afhankelijk wordt. Maar zelfs dan is directe hulp relatief duur.
Om een indicatie te geven: voor $100,- zorgen we ervoor dat een overledene op zijn minst een fatsoenlijke uitvaart krijgt. Voor $150,- kunnen we de eerste ziekenhuiskosten betalen, wordt een noodvoedselpakket bezorgd en een bijdrage voor de kosten van medicijnen gegeven. Ook transportkosten en kamerhuur worden soms vergoed.
Daar kan je hier nog net een afspraak voor maken bij de huisarts, maar voor een kleine organisatie betekent het dat we (voor nu) een paar maanden vooruit kunnen. We gaan de komende tijd creatief aan de slag om met anderen inzamelingsacties op touw te zetten, zoals onlangs met café Bonaparte in Rotterdam.
Beluister ook het gesprek dat ik had met de dames van de Brabantse Potcast:
