Dagelijks brood

Vandaag heb ik een eindje omgelopen voor iets wat in de buurt komt van ‘ons’ dagelijks brood. Alhoewel Cambodja evenals Vietnam het stokbrood heeft overgehouden aan de Franse overheersing, is het meeste brood dat je krijgt voorgeschoteld niet echt te kanen. En zeker niet als je in Nederland biologisch volkorenbrood at.

Wit brood en witte rijst

En was dat maar alles, maar ook de rijst die je overal krijgt is ‘wit’, evenals de mie. Toen ik gister toch een Europeaan sprak heb ik meteen maar even gevraagd of er een zaak is waar ze volkorenbrood verkopen. Of iets wat er op lijkt. Want wat hier soms als bruin brood op een menukaart wordt aangeprezen is meestal alleen maar bruin van het tosti-apparaat. Ik kan geen vezeltje ontdekken.

Bij mijn plaatselijke supermarkt hebben ze ook een afdeling brood en gebak. Ik kon het opschrift in het Khmer niet lezen en vroeg de jongen achter de toonbank of hij wist wat er in zat. Dat kon hij ook niet één-twee-drie ontdekken. Een kwartier later toen ik er weer voorbijkwam stond hij nog met dat brood in zijn handen, starend naar het etiket.

Maar er is hoop: The Blue Pumpkin verkoopt kleine broodjes die er wel behoorlijk bruin uitzien. Ik heb een klein diepvriesje, eens kijken of ik ze in hapklare brokken krijg gesneden, en of het ook nog goed smaakt

‘Frisse’ bries

Doet u mij maar een pondje ingewanden. Mensen met zwakke magen of vegetariërs met tere zieltjes kunnen een Aziatische markt beter mijden.

De foto’s lijken niet op brood in ieder geval, maar omdat er een lekker briesje stond en de zon af en toe achter een wolkje schuilging ben ik terug naar het appartementje gelopen. Denk nou niet dat het dan koud is of zo, het lijkt wat minder heet dan het is. Altijd nog zo’n dertig graden en genoeg om drijfnat thuis te komen.

Zo dadelijk nog een afspraak en als die mijnheer geen idee heeft waar eventueel opgehaalde geld naar toe kan gaan, dan moet ik helaas concluderen dat door de Cambodjaanse stroperigheid er voorlopig geen wervend artikel voor de BosschRoze komt, hoe graag ik het ook wil. Maar ik geef de moed nog niet op hoor, ik heb nog 3 dagen (+ 6 uur voorsprong op de Europese lezers).

(foto: een mobiele straatkapper)

Ondertussen mag ik volgende week wel de tweedaagse landelijke bijeenkomst van CPN+ bijwonen, hopelijk mét tolk.

PS: Ik heb me toch weer door mijn eigen schuld laten afzetten. Eenmaal geleerd met de motodop (scootertaxi) te gaan, doe ik dat wat vaker. Het is goedkoper dan de tuktuk, en ook sneller. En ik heb geen angst meer om achterop zo’n brommer te kruipen. Ik kan in het Khmer in duizenden Riel afdingen, maar op de één of andere manier kom ik er bij het afstappen pas achter dat ik een verkeerde wisselkoers in mijn hoofd had. Voor dat geld had ik net zo goed een tuktuk kunnen nemen. Maar dat waait weer niet zo lekker.

broodCambodgeCambodiaCambodjaKhmerNORODOM SIHANOUKPhnom PenhSihanouk