Een aantal keer verbleef ik al in Rambutan Hotels & Resorts, in Phnom Penh en ook in Siem Reap. De Nederlandse eigenaar runt de resorts als een sociale onderneming. We spraken al eerder over samenwerking tussen Untenu en Rambutan en afgelopen week is de zaak beklonken.
Werk & scholing
Het is een lang gekoesterde wens om meer te bieden dan noodhulp alleen. Nu de noodhulp goed georganiseerd is, en we wat meer financiële armslag hebben kunnen we gaan bouwen aan de volgende stap: scholing en werkervaring.
Eenvoudig is dat niet want er moeten afspraken gemaakt worden met partners in Cambodja die het werk zullen uitvoeren. Daarnaast is het meest lastige onderdeel de geschikte kandidaten te vinden. Want hoewel we iedereen graag helpen is niet iedereen geschikt voor een leer-werktraject. En dat is best hard soms.
Zo is het erg duur om mensen te laten ontwennen van drugs. Deze mensen zo uit hun belabberde leefsituatie neerzetten bij een goedlopend bedrijf, dat gaat niet werken. Afkickprogramma’s zijn er niet veel in Cambodja en als ze al werken dan zijn ze erg duur. Daarvoor hebben we op dit moment de middelen niet en het is bovendien een lange weg voor de mensen om wie het gaat.
Voor nu is het dus zowel qua tijds- als financiële investering het beste om te beginnen met de meest kansrijken onder onze doelgroep. Naast een budget voor scholing waarmee onze partnerorganisatie cursussen voor transgenders op kan zetten (vaardigheden voor schoonheidsspecialist), beginnen we dit jaar met een proef waarbij een vijftal mensen een stageplaats krijgt aangeboden.
Morgen komt de voorzitter van Bandanh Chaktomok naar Phnom Penh en dan kan ook hij namens onze partnerorganisatie tekenen.
Afscheid van Phnom Penh
Dan is mijn laatste week in Phnom Penh al weer aangebroken. Dat betekent dat er meer moet worden afgehandeld. Er moeten nog wat spulletjes gekocht worden om onze nieuw te bouwen stand aan te kleden en ik ben op zoek naar geknoopte bandjes die je van monniken krijgt in tempels. Dat valt nog niet mee, maar ik doe mijn best.
Vrijdag gaan we naar de transman die onze regenboogsjaals weeft. Kijken hoe dat gaat en ik probeer een filmpje te maken voor de websites. Voor een photoshoot heb ik er alvast eentje uit de zak gepulkt en ik moet zeggen: als ze er allemaal zo mooi uitzien, dan hoop ik dat we er aan 100 genoeg hebben dit jaar (of eigenlijk hoop ik dat niet natuurlijk).
Mijn buurjongen wilde wat goede foto’s voor zijn cv en was zo aardig te poseren voor mijn camera in een regenboogsjaal. Het laat de veelzijdigheid van een Cambodjaanse kroma maar weer eens zien:
Het idee is dat we de foto’s met de regenboogsjaals als promotiemateriaal gaan gebruiken bij Untenu. Wellicht zijn de foto’s ook verkoopbaar, in dat geval gaat 50% van de opbrengst naar Asda (het model) en 50% naar Untenu. Daarover later meer, maar dan weet u alvast dat er copyright op rust.
Reageren?