Tropisch Phnom Penh: ritme hervinden

Ik kom langzaam in mijn nieuwe ritme in tropisch Phnom Penh. Heb al aardig wat mensen gesproken en de eerste drag show gezien.

Heel heet in Phnom Penh

Er valt weer voldoende te melden, waar te beginnen? Om te beginnen: ik heb het appartement in mijn oude vertrouwde straat gereserveerd. Schuin tegenover mijn oude appartement. In april verblijf ik daar.

Ik heb wel een paar dagen nodig gehad om in het nieuwe tropische ritme te komen. Het hete seizoen is duidelijk begonnen en dat maakt dat je jezelf moet dwingen het wat rustiger aan te doen.

Noodfonds (thans: Untenu)

Gisteren contact gelegd met Virak, die het Noodfonds voor hiv-positieve homo’s en transgenders hier coördineert. Dat ging het snelst door een lunchafspraak te plannen, het nuttige met het aangename verenigen nietwaar. Die lunch nuttigden we bij Rambutan, een relatief nieuw resort dat door een Nederlandse eigenaar gerund wordt en waar een Nederlandse kennis van me af en toe waarneemt als bedrijfsleider.

Ik heb met Virak wat eerste ideeën besproken over de toekomst van het Noodfonds. Het is een kleinschalig initiatief waarbij het afgelopen jaar 5 mensen zijn geholpen. Maar met het nieuw over te dragen bedrag moeten we bedenken wat we nog meer kunnen betekenen voor de doelgroep. Meer perspectief bieden aan mensen die uit de prostitutie willen stappen bijvoorbeeld.

Volgende week waarschijnlijk ga ik met de drie mensen in gesprek die nu de beslissingen nemen over de donaties. Daarna kan ik mijn plan gaan schrijven en ook in Nederland gaan voorlegge of daarvoor fondsen te werven zijn.

Bij het nieuwe ritme hoort ook mijn fiets en ondanks de hitte is het weer erg leuk om tussen het chaotische verkeer met al zijn ongeschreven regels door te karren. De kunst is met name bij de verkeerslichten om tussen de auto’s door zo ver mogelijk naar voren te komen zodat je in de schaduw op groene licht kunt wachten. Nat van het zweet word ik toch wel, want mezelf inhouden op de fiets blijft lastig.

Phnom Penh Drag Queens

Wat ook bij het nieuwe ritme hoort is de gang naar de populairste gay bar van Phnom Penh: Blue Chilli. En dan natuurlijk vooral op vrijdag en zaterdag wanneer er een drag show plaatsvindt.

Ik heb misschien al eens eerder geschreven dat de armoede ook hier zichtbaar is. De jurken en andere creaties hangen met spelden aan elkaar, maar het enthousiasme maakt alles goed. Ook dat ze vaak vergeten dat ze moeten playbacken, zo druk zijn ze bezig met hun danspassen. En dansen, dat kunnen ze als geen ander.

Gisteren leek er wel een Nederlandse invasie gaande, dat was wel grappig. Verder waren er veel bekenden, het was een warm weerzien. Daarna nog even het verplichte nummertje in de Heart of Darkness, de discotheek waar je na afloop merkt dat er een paar ribben zijn gaan zweven door het gedreun van de bassen. Maar het leuke aan die tent is wel het zien en gezien worden, en dat allemaal te aanschouwen.

aidsBkue ChilliCambodjadrag showgay barhivlgbtLHBTnoodfondsPhnom PenhSihanouk