Ik heb liever een andere stand dan de wachtstand. Maar soms ben je overgeleverd aan de grillen van anderen. Dus werk ik gestaag door aan verslagen en presentaties en richt ik me op andere zaken.
Wachtstand
In de wachtstand staan is vervelend, ik kan er boos om worden maar het heeft weinig zin. Dingen gaan hier nu eenmaal zoals ze gaan en dat is niet zoals bij ons. En het niet zo omdat ik nu toevallig hier ben dat iedereen in de houding springt. En dat hoeft natuurlijk ook niet. Maar het contrast met de voortvarendheid om de eerste afspraak te maken is wel erg groot.
Ondertussen dood ik de tijd met zaken die óók moeten gebeuren, en die hier – niet gehinderd door afleidingen thuis – wat makkelijker gaan.
Zo heb ik mijn aandeel in het jaarverslag van de stichting inmiddels af, het wachten is nu op de bijdragen van bestuur en Raad van Advies, en dan is dat ook ruim op tijd klaar. Nu richt ik me op de presentatie voor de landelijke bijeenkomst van onze partnerorganisatie (al heb ik nog geen idee wanneer die exact plaatsvindt), de sjaals (de eerste twee leveringen vlogen de deur uit) en op de thuiskoks voor ResiRest. Ik hoef me dus niet te vervelen.
Filmpje hierboven in slow motion geschoten na een fikse regenbui.
Foto bovenaan: teef met pups bij mij in de steeg.
