Verlies en winst

Na een dag lang een driedubbele kater te hebben doorleefd, is het tijd om de draad weer op te pakken. Gelukkig met goed gemoed naar het zich nu laat aanzien.

De dag van Agnes Kant

De verkiezingen vielen vies tegen, da’s duidelijk. Het besluit van Agnes Kant werd bekend op het moment dat ik net in staat was om de Bossche winnaars te feliciteren. De derde kater kwam van het bier op de uitslagenavond in café ’t Zonneke in Hintham.

Maar aartsoptimisten als we zijn, zien we licht aan de horizon. Op 19 juni 2008 blogde ik over mijn favorieten bij de opvolging van Jan Marijnissen. Mijn nummer 1 was Emile Roemer, nummer twee Sadet Karabulut. Toen het Agnes werd, was het vanzelfsprekend dat alle SP’ers haar steunden. Maar iedereen heeft de worsteling gezien en gehoord van Agnes.

SP’ers zijn  namelijk niet doof. Hoewel Agnes dus niet mijn favoriet was, verbaasde ik mezelf hoe hard de klap persoonlijk aankwam toen ik hoorde dat ze besloten had te stoppen. Hoe meer  ik er over nadacht hoe minder vreemd het werd. Ik ben een jaar of 20 actief voor de partij en dat gaat je allemaal niet in je kouwe kleren zitten.

Verliezen hoort óók bij de politiek. Dat deed niet eens het meest zeer. Maar te moeten zien hoe iemand die zich met hart en ziel voor onze goede zaak inzette, het niet redde, deed gewoon pijn.

De dag van Emile Roemer

Gisteren was de dag van Agnes, vandaag duidelijk de dag van haar opvolging. En een ongekend fenomeen voor onze partij (ik hoor het anderen al zeggen) is het medium twitter, waar Tweede Kamerleden van de SP openlijk hun steun uitspreken voor een mógelijke kandidaat. Bekend maken dat ze zelf geen kandidaat zijn en vervolgens de wereld inslingeren dat er al wel een kandidaat is.

En tot mijn grote opluchting is van de twee namen die het hardnekkigst bleven rondzoemen mijn oude favoriet het meest hardnekkig. De termijn  waarbinnen kandidaten zich moesten melden is inmiddels gesloten en Emile is de enige die gesolliciteerd heeft. Met nu al de steun van zoveel zwaargewichten, lijkt het al bijna een gelopen race.

Met Emile hebben we iemand in huis die scherp kan debatteren en die dat combineert met een warme uitstraling en humor. En bovendien is hij een Brabander, en dat kan geen kwaad tegenover die verzameling heren + één dame uit het Westen des lands.

Mensen die denken dat hij een tussenpaus is kunnen zich lelijk vergissen (of ik moet me lelijk vergissen). Ik denk dat hij een klik met het volk heeft. Een klik die Bos, Balkenende, Halsema en Rutte niet van nature hebben.

Agnes KantEmiel RoemerEmile RoemerJan MarijnissenKrista van VelzenSadet karabulut