Van Brienenoord, natuur onder de brug

Wie Rotterdam binnenkomt over de Van Brienenoordbrug heeft waarschijnlijk geen idee wat er onder het asfalt verborgen ligt.

Natuureiland onder de Van Brienenoordbrug

Grote kans dat de blik afdwaalt naar de mooie skyline links van je. Die skyline mag er wezen, maar wat er onder de brug ligt is ook de moeite waard. Daar ligt het Eiland van Brienenoord. De pijlers van de bruggen (het zijn er twee) rusten aan de linkeroever op het eiland.

Het huidige Eiland van Brienenoord is niet helemaal natuurlijk ontstaan. In de negentiende eeuw ontwikkelden zich op natuurlijke wijze in de Nieuwe Maas enkele slibplaten. Omdat deze platen de doorstroming belemmerden is één van de slibplaten afgegraven en op de andere gestort. En zo ontstond het Eiland van Brienenoord. Deze wijsheid heb ik van de website van het Zuid-Hollands Landschap, klik hier.

Aan de noordkant is later een droogdok aangelegd waar de tunneldelen voor de Rotterdamse metro zijn gebouwd. Dit dok is niet meer in gebruik.

Vreemde verkeersgeluiden

Het is een beetje vreemde gewaarwording als je naar de Noordoostelijke kant van het eiland gaat. Daar rusten de enorme pijlers van de Van Brieneoordbrug. De wandelpaden zijn vernieuwd en er is een vlonderpad dat onder de brug doorloopt en je via een bocht weer terug onder de brug brengt alwaar je je in een soort kathedraal van beton waant.

Boven je hoofd de vreemde, echoënde klanken van het voortrazende verkeer. Je ziet het niet, maar je hoort het wel:

Vogelgezang vermengd met verkeersgeraas

De druk bereden Van Brienenoordbrug is natuurlijk nooit ver weg. En eenmaal onder de brug vandaan verandert het geluid in een mengeling van voorbijrazende auto’s en zingende vogels:

De herontwikkeling van het Eiland van Brienenoord is nog niet af, maar de nieuwe toegangsbrug over het Zuiddiepje is wel klaar. Nu kan er nog gemotoriseerd verkeer over, maar ik kan me voorstellen dat in de toekomst vóór de brug geparkeerd wordt. Er zijn diverse natuurlijk elementen aan het eiland toegevoegd. Er is een getijdengeul aangelegd en zand, poelen en bos wisselen elkaar af. De Schotse hooglanders heb ik helaas niet gezien, dat is voor een volgende wandeling.

Op de Zuidwestpunt staat een mooi vormgegeven uitkijktoren. Vanaf hier kan je ’s avonds de zon onder de hoogbouw zien zakken.

Alle foto’s van het Eiland van Brienenoord op mijn Flickr-pagina vind je hier. Niet verder vertellen, want het was reterustig op het eiland.