ILGA ligt ver achter me, maar het heeft nog altijd een enorme invloed op mijn leven als activist in de queer- en hiv-wereld. En nu is eindelijk een monsterklus gepubliceerd: The ILGA & ILIS History Collection at the Bishopsgate Institute.
The ILGA & ILIS History Collection at the Bishopsgate Institute
Het begon in 2021 met een mailtje van Nigel Warner:
After 40 years of volunteering on and off for ILGA I have retired and I’m now putting together a photographic record of the period 1978 – 1995, which will in due course be published online by an educational institution in London, the Bishopsgate Institute. I feel that this early period of history of the international movement needs to be documented while we activists are still around, but also, I want to create a digital space where we can remember the many wonderful people who were involved, so many of whom are sadly no longer with us.
Nu had ik in 1992 een heuse spiegelreflexcamera – met van die fotorolletjes, en ik was er niet supergoed in. Maar ik had wel een veel foto’s geschoten, klik op onderstaande link en klik dan door op ILGA Brussels en op ILGA Paris:
In 2014 schreef ik mijn blog over de Wereldconferentie in Parijs, zie hier. Ik was nog een broekie besef ik nu. Een overweldigende cocktail van vriendschap, zoveel LHBTQIA+ers van over de hele wereld, geweld door de Franse politie, de assertieve Amerikanen, de mooie Scandinaviërs. En ik zag voor het eerst een Zuster van de Orde van Perpetuele Indulgentie: Mother Divine Revelation (also known as Julian Hows). Ik was in tranen bij het afscheid, lees het hele verhaal maar.
Over de Europese ILGA-conferentie in Brussel later dat jaar heb ik niet zo’n uitgebreid blog geschreven (zie hier), dan met ik weer eens wat dieper in mijn geheugen graven. Maar dat ik een broek was (of in ieder geval nog leek) bewijst deze foto wel, die ik in de badkamerspiegel van het hotel nam:
Terug naar het fotoproject
Men koos voor Flickr om voor elke bijeenkomst een apart album te publiceren. Ik zag dat er ook van mijn blog is geciteerd en vertaald. Namen zijn toegevoegd en van context voorzien. Veel oude bekenden kwamen voorbij. Naast mijn Moeder van de Orde van Zusters van Perpetuele Indulgentie noem ik hier ook wijlen Cees van Wijk die in Brussel van de partij was.
Het is een mooi fotografisch historisch document geworden. Ik ben blij dat ik een bijdrage (hoe onscherp soms ook) heb kunnen leveren. Ik zag mezelf ook op enkele foto’s van anderen terug. Helaas kan ik die niet meer insluiten hier, dus zoek ze op:
ILGA & ILIS History Collection @ Flickr
Het is ook best confronterend, want alhoewel de doodlopende staart bij de Mexicaanse ambassade en de Franse oproerpolitie me nog helder voor de geest staan, zag ik voor het eerst foto’s van het politiegeweld.
Er waren ook zeer vreedzame demonstraties, zoals een kiss in voor het Roemeense staatsreisbureau in Brussel. Helaas zag ik van die demo enkel een polonaise op beeld.
