Queer Checkpoint Berlin

Een queer vriendin was ook in Berlijn en vermoedde een soa. Wat te doen? In een wip vond ik voor haar Checkpoint BLN. Wat volgde was méér dan interessant.

Seksuele gezondheid is belangrijk genoeg om serieus te nemen, en gelukkig bestaan er bij ons voorzieningen voor de meest kwetsbare groepen (jongeren, msm*, transpersonen, sekswerkers). En al kan het altijd beter, we kunnen ergens terecht waar niet belerend wordt neergekeken op onze levenswijzen.

Queer Checkpoint

In den vreemde is het altijd maar afwachten, zelf was ik ooit mijn hiv-remmers vergeten op reis in Londen (lees mijn wedervaren hier terug) en was toen maar al te blij dat ik iemand kende die me op weg hielp in de roze/hiv-jungle van Londen. Terug naar die vriendin. Ik ben niet echt thuis in de vrouwelijke seksualiteit, maar belangrijker is dat ik online snel de weg weet te vinden. En zo kwam ik in een paar klikken terecht op de website van Checkpoint BLN (onthoud die naam en link, je weet nooit waar het goed voor is).

Online waren afspraken al twee maanden volgeboekt en telefonisch kwamen we er niet doorheen. Dan maar erop af. Om 14.00 uur zouden ze open gaan. In een oud bankgebouw aan de Hermanstraße/hoek Hermannplatz stapten we op de derde verdieping de lift uit, maar we moesten een verdieping naar beneden, zo lang was de rij wachtenden die hing en stond op de trappen. Een bonte verzameling van queer Berlijn.

Trappenhuis als wachtlokaal

We waren nota bene ruim op tijd. Om 14.00 uur stipt gingen de deuren een verdieping boven ons kennelijk open, want al snel loste de wachtrij op. Mensen met afspraken konden meteen door, anderen kregen een nummertje en weer anderen – waaronder wij – kregen een tablet met een uitgebreide vragenlijst voor de intake. Niet alleen de cliënten vertegenwoordigden alle kleuren van de Berlijnse regenboog, het personeel deed er niet voor onder: we werden geholpen door een mooie Zuid-Europese queer jongen met halsketting en nagellak, zijn collega was het tegenovergestelde: een stoere mannelijk uitziende dame (zonder oordeel, zeg ik voor zekerheid).

De andere medewerkers waren op het oog ook allemaal leden van de LHBTQIA+gemeenschap. En dat voelde veilig voor de vriendin, en ook mij gaf het een soort van trots gevoel. Hier hoort men zonder vooroordeel of betuttelende houding je verhaal aan.

De tablet werd ingeleverd en we kregen een kaartje met nummer en QR-code. Om 17.00 uur konden we terecht. Eenmaal terug werden we al snel voor de intake opgeroepen en gelukkig mocht ik mee naar binnen. Ook voor het tolken kon het geen kwaad. Alhoewel je er in meerdere talen terecht kunt (zelfs een gebarentolk op aanvraag is mogelijk), is een beetje kennis van Duits wel handig.

Infuus versus injectie

Van een uitslag was uiteraard nog geen sprake, maar wel werd al duidelijk hoe de behandeling hier afweek dan van wat bij ons gebruikelijk is. Bij syfilis worden antibiotica intraveneus toegediend, door middel van een infuus, zo begreep ik. Na de intake was het wachten op het afnemen van de test en daarna werden we heengezonden met de mededeling dat binnen twee werkdagen de uitslag door middel van het scannen van de QR-code + zelfgekozen wachtwoord op te vragen was. Ze rekende €15,- af (en dit was het hoogste tarief; mensen met minder budget worden ook gratis geholpen).

Helaas voor vriendin bleek haar vermoeden juist: er was wat gevonden, dus moesten we weer contact opnemen. Ook nu konden we telefonisch niet doordringen tot de burelen van Checkpoint BLN en zo schoven we andermaal ruim voor 14.00 uur aan, ditmaal direct een verdieping lager uitgestapt. Goed gegokt: weer een rij wachtenden op de trappen. Om 14.00 uur loste de rij wederom snel op maar net toen wij aan de beurt waren bleek de limiet voor de dag bereikt te zijn. Pech voor de mensen achter ons, want een uitslag ophalen kon gelukkig nog wel.

Aangezien er al een paar maanden sprake was van een enorme toename van testafspraken, moest men voor de behandeling doorverwijzen naar een huisartsenpraktijk in een ander stadsdeel. We konden als we slim waren dezelfde dag aanschuiven: zelfde recept, op tijd aanmelden en daarna wachten, ditmaal van 17.30 uur. Hier een minder dramatisch lange wachtrij, een blik in de wachtkamer maakte duidelijk dat Checkpoint BLN hier meer mensen naar had doorverwezen.

Recept ophalen om de hoek

Na het inschrijven volgde het wachten, een klein uur later kregen we een recept mee dat we zelf bij de apotheek om de hoek moesten ophalen (en betalen uiteraard: €30,-), en hup weer de wachtkamer in. Na een tijdje werden we opgeroepen, dat wil zeggen, we herkenden de omgeroepen naam niet als die van mijn vriendin. Er volgde een intakegesprek met een heuse arts, waarna we in een volgende wachtkamer plaats mochten nemen om te wachten tot de verpleegkundige ons zou roepen.

Toen dat geschiedde verliep het nog niet helemaal vlekkeloos: het flesje met de antibiotica moest worden geschud, overgeheveld naar een ander flesje en vervolgens weer ergens anders in. Ik maakte een opmerking – vraag me niet wat precies – maar de alleraardigste verpleegkundige bedankte me voor mijn opmerkzaamheid, want ze was wat vergeten! Daar ging mijn opmerking niet eens over…

Vervolgens kreeg ze de luchtbelletjes niet uit het slangetje en bleek de door ons gekochte medicatie niet meer bruikbaar. Gelukkig had ze nog een 1 ml-flesje op voorraad, en zo was ik nu een flesje met antibiotica aan het schudden, terwijl zij de een naald en een nieuw slangetje e.d. zocht.

Snel, goedkoop (en queer)

Vriendin trok nog net niet wit weg, want ze dacht dat het direct een ader ingespoten zou worden. Dat ging natuurlijk keurig via een zogenaamd vlindernaaldje waaraan een slangetje was verbonden waaraan een spuitje kon worden gekoppeld. De verpleegkundige spoot heel rustig en langzaam de met water aangelengde antibiotica in. Ondanks al het gedoe was dit beter te hebben dan een injectie in de bilspier. En het werkt sneller want het hoeft niet eerst via de spieren naar de bloedbaan.

Ik vermoedde dat een gepeperde rekening haar deel zou zijn, maar tot onze verbazing hoefde ze maar €20,- af te rekenen. Totale kosten: €65,-. Op maandag getest en op woensdag behandeld. Er valt van alles te zeggen over wachttijden, maar eerlijk is eerlijk: bij de GGD gaat het vaak veel trager. En minder queer.

*msm = mannen die seks hebben met mannen