De poezen van Phnom Penh

Als ik het over de poezen van Phnom Penh heb, dan heb ik het over de viervoeters uiteraard. 

Als het even kan zal ik een poes op de gevoelige plaat vastleggen. Nergens zag ik zoveel katten rondlopen als in Cambodja. Honden trouwens ook, maar die interesseren me stukken minder. En Phnom Penh spant als grote stad de kroon. Als je de foto van de niet bepaalde je-weet-wel-kater ziet, snap je ook waarom.

Nou ben ik hier maar af en toe, maar ondertussen schiet een spion van me leuke plaatjes. Vandaag had ik de tijd om de inhoud van zijn usb-stick te kopiëren en te bewerken. De foto’s staan in de algemene poezenset, maar sinds we voor Benno en Juul onderdak hebben gevonden zijn dit de rijzende sterren.

Verder weinig nieuws. Tenzij het feit dat ik niet verkas ook nieuws is. De buurt was wat minder aantrekkelijk voor een Westerling. Niet dat ik daar mijn neus voor ophaal, maar alleen maar autosloperijen in de buurt vind ik minder gezellig.

En die pool bleek de badkuip te zijn. Zoals met de chicktent de keuken werd bedoeld. Maar dan zonder kookgerief. En dat betekent dat je volledig op de buurt bent aangewezen. Cambodjaans eten vind ik zeer goed te doen, maar voor ontbijt wil ik af en toe wat Westers met een café latte erbij in plaats van mierzoete ijskoffie met gecondenseerde melk. En daarvoor moet ik dan een heel eind om. Idem dito voor een duik in een zwembad.

Mijn fiets heb ik ook terug, het was als vanouds een dolle boel om met de tuktuk op de plaats van stalling te komen. Khmer en kaartlezen, die twee gaan niet goed samen. Ik kreeg waar voor mijn geld, laten we het daar op houden.