Hotsebots door Kandal

Ik heb nu een fiets, dus en dus had ik geen echte reden meer om nee te zeggen op de uitnodiging een ochtend met een paar Nederlanders te gaan fietsen in de provincie Kandal aan de overkant van de Mekong.

Mijn fiets is een goedkoop licht Japans model damesfiets (iets met een stang verkochten ze niet), maar dat was geen beletsel volgens Victor, die reed ook op een vergelijkbaar exemplaar. Nu is Victor qua energie iemand als ik, maar dan in het in het kwadraat. Zelfs in de hitte en op de verharde (nou ja, verharde) buitenwegen en paadjes door de bush ging hij er met zo’n rotvaart vandoor dat ik dat al snel opgaf.

Het leuke was wel dat dit een mooie kans was om bij te praten met Maurits, die hier al 25 jaar woont en inmiddels zowat vloeiend Khmer spreekt. Trouwens erg handig onderweg. Vorig jaar hadden we hem net gemist.

Onderweg kwamen we langs een heilige plaats, waar dit beeld stond.

Maar goed, de heren hielden er een stevig tempo in, en gelukkig had ik afgesproken dat Maurits en ik een afslag eerder zouden nemen, want een tocht van 5 uur was me wat te dol. Sowieso leek het op een overlevingstocht. Hotsebotsend op kleine weggetjes door de broes en evenzo hotsebotsend over ‘verharde’ wegen, meestal stevig aangestampte zandwegen die na een stevige regenbui vol kuilen zitten.

Ik vond niet alle aspecten leuk, het was gelukkig niet een superhete dag, maar dat is nog altijd een heel warme dag naar Nederlandse maatstaven. En dan een uur of vier over die wegen fietsen. Pff valt niet altijd mee. Soms ook echt heel erg stoffig, dan weer over grind (voorstadium van een asfaltweg, strategisch juist nu aangelegd vanwege de aankomende verkiezingen). Maar zoals altijd, achteraf denk je dat het wel losliep allemaal.

Het leukste van deze tocht was wel – naast het landschap waar mensen wonen en werken – de reacties van de bewoners die hier nog nauwelijks buitenlanders zien. Je wordt  in de bewoonde gedeelten aan de lopende band door kinderen superenthousiast met ‘Hello!’ plus een heerlijke glimlach begroet.

Wachtend op de veerpont voordat we aan land kunnen.

Onderweg in een lokaal zaakje, waar ze elke zondag pauzeren, hebben we een koffie gedronken. Dat is hier meestal koffie met suiker gemalen ijs. Ik kies meestal voor koffie met gecondenseerde melk met gemalen ijs. Ik gebruik in Nederland nauwelijks suiker, maar hier heb ik die energie af en toe echt nodig.

Onderweg nog een overstekende rennende hagedis gezien en één van de medefietsers reed zonder het te zien (ik zag het wel) een gifgroene slang die de weg overstak overreden (hij kronkelde verder, dus ik hoop dat-ie nog leeft). Naast wat vlinders en veel loslopend vee zag ik nog een grote felblauwe vogel, helaas te laat met de camera om al dat gedierte vast te leggen. Omdat ik mee moest met de rest, had ik nauwelijks gelegenheid om foto’s te maken.

Hieronder wat ik wél heb geschoten: