Corona-paniek in het koninkrijk: in Siem Reap is een Khmer geïnfecteerd door een Japanner en de overheid neemt plots drastische maatregelen. Vrijwilligers willen training nu in Battambang. (bijgewerkt om 11.00 uur: Nederlanders komen Vietnam niet meer in)
aanvulling 11.00 uur
Nadat ik op Facebook berichten zag dat inwoners van 27 door het coronavirus getroffen landen Vietnam niet meer in zouden komen, heb ik de receptie laten bellen met busmaatschappij Giant Ibis. Deze bevestigde dat Nederlanders voorlopig niet meer de grens over mochten en annuleerden terstond mijn buskaartje. Helaas had ik een paar uur daarvoor al een hotelkamer geboekt….
10.00 uur:
Vrienden op Facebook verkopen diverse ontsmettingsmiddelen van onduidelijk herkomst. Kunnen desgevraagd niet uitleggen wat er in zit (etiketten in Thai, Koreaans en Mandarijn).
08.30 uur:
In reactie op dit blog via Facebook werd mij verteld dat al 23 hotels in Siem Reap de deuren hebben gesloten en dat er vanaf maandag nog meer volgen.
Niet veel later sprak een kennis me aan via WhatsApp en zij dat hij na vier uur in Siem Reap al terug was gekeerd naar Phnom Penh. Het ‘was niet goed daar’. Je kan praten als brugman, maar argumenten worden aangehoord, maar of het echt helpt vraag ik me af.
Corona-paniek: vrijwilligers willen niet naar Siem Reap
Bericht van de coördinator: sommige vrijwilligers willen de training verplaatsen naar Battambang, kan dat nog? In een eerste, wat bitse, reactie zeg ik: geen sprake van. Ik heb namelijk alles al geboekt. Maar het gaat natuurlijk niet om mij.
En als er iemand kalm moet blijven in deze potentieel hysterische tijden, dan zijn wij het wel. Dus zeg ik snel sorry voor mijn primaire reactie, maar voeg er wel aan toe:
Als we nu niet naar Siem Reap gaan, kan ik ook niet meer terug naar mijn eigen land waar nu al meer dan 180 mensen geïnfecteerd zijn met het corona-virus.
Ik zeg hem dat wij nu kalm moeten blijven, we volgen de overheid, en als de vrijwilligers echt wegblijven heeft het sowieso geen zin om het in Siem Reap door te laten gaan.
Argwaan t.o.v. overheid
Binnen een uur na het eerste nieuws kondigt de Cambodjaanse overheid drastische maatregelen aan. Bijzonder, want eerder werd een cruiseschip dat nergens mocht aanmeren door de premier letterlijk met open armen ontvangen. Ook werd er weinig actie ondernomen toen bleek dat een met corona geïnfecteerde Chinese man het virus aan drie landgenoten had overgedragen.
Maar nu: alle openbare scholen gaan dicht in Siem Reap; Songkran (dat pas in april is) wordt afgelast; tientallen mensen in quarantaine geplaatst.
Dat er paniek heerst snap ik nog wel. De overheid wordt hier argwanend bekeken. Men vermoedt dat zaken worden achtergehouden. Aannemelijk is dat er veel infecties onder de radar blijven vanwege gebrekkige testfaciliteiten.
Wat ook meespeelt is dat – en dit is mijn eigen ervaring – dat veel mensen hier zich met een koutje meteen ‘heel ziek’ noemen en naar de antibiotica grijpen of zelfs niet schromen naar het ziekenhuis te gaan. Maar bij potentieel dodelijke aandoeningen steekt men vaak de kop in het zand.
Illustratief is wel hoe vaak ik op een artikel van dubieuze oorsprong werd gewezen waarin kond werd gedaan van een man die op klaarlichte dag dood neerviel op straat: corona!
Kalm blijven en handen wassen
Blijft een feit dat paniek meer kwaad doet en wat echt helpt maar moeilijk gemeengoed wordt. Bedenk maar eens hoe vaak je zelf tóch in je neus peutert, in je ogen wrijft of in je handen hoest en niest.
Iemand die werkt waar ik momenteel verblijf verwacht dat er nog meer mensen in quarantaine moeten worden geplaatst. De geïnfecteerde man uit Siem Reap is een feestganger en heeft zich de afgelopen dagen op een aantal plekken onder veel publiek begeven.
Enfin: we pogen in kalmte af te wachten en ik heb afgesproken dat we het nieuws en de overheidsadviezen volgen. Uiterlijk woensdag hakken we de knoop door: Siem Reap of Battambang. Ik laat me in ieder geval niet bang maken.
Reageren?