Een week ben ik in Phnom Penh, de voorlopige eindbestemming en de plek vanwaaruit ik het werk voor Untenu voortzet. Maar ik moet ook weer op pad, niet alleen voor de stichting.
Phnom Penh drukker dan ooit
Toen ik de minibus van de Koninklijke Post Phnom Penh binnenreed was het nog licht en had ik hoop snel onder de douche te staan.
Helaas, het verkeer stond inmiddels muurvast en met het postkantoor nabij Wat Phnom in zicht besloot de chauffeur geheel tegen alle voorschriften in enkele Cambodjaanse medereizigers thuis af te zetten. Wat resulteerde in een busrit die vanaf Battambang de acht uur ruimschoots overschreed.
Elk jaar verbaas ik me weer als ik hier terug kom, maar dit jaar sloeg echt alles. Wat er hier in een jaar de grond uit is gestampt, het is niet meer bij te houden. Ik moet soms twee keer kijken om te zien waar ik ben.
Nu moet ik zeggen dat ik ook twee keer op een plek ben geweest die ik al een paar jaar niet meer had gezien (Het drooggelegde Boeng Kak en even buiten Monivong Boulevard). En daar verrijzen dus complete stadsdelen met hoogbouw. Het viel me nu pas op hoe veel namen van stadsdelen met boeng (បឹង, meer) beginnen, Zo ook voorbij Monivong Boulevard: dat meertje bleek al even geleden drooggelegd te zijn en inmiddels stonden er al de eerste torens. Ik wist niet wat ik zag. Daar hield de stad ooit op.
Vaste routine: ontbijt, zwemmen, aan de slag
De zoektocht naar een appartement verliep weer moeizaam – veel leegstand maar men verhuurt toch niet graag voor 6 weken – en toen Rambutan een goed aanbod deed ging ik daar graag op in. Het is laagseizoen en het coronavirus doet er nog een schepje bovenop. Redelijk rustig dus, al zijn er gelukkig ook mensen die hun hoofd niet op hol laten brengen, dus ik slijt mijn dagen niet in eenzaamheid.
Het was flink aanpoten op meerdere vlakken Terwijl het bestuur van Untenu in Nederland aan de bak ging met CinemAsia en The Hague Pride, had ik hier ook werk aan onze bijdrage aan het filmfestival: stukjes op de website, social media.
Ondertussen begon ik ook aan de planning van de werkbezoeken. Dat werd dus e-mails sturen en beantwoorden.
Vrijwilligerstraining: hoe beter te helpen?
Hetzelfde gold (en geldt nog) voor het organiseren van de vrijwilligerstraining die Untenu (met dank aan een gul fonds) organiseert en financiert voor onze partnerorganisatie. Vindt in Cambodja maar eens een Khmer-sprekend lid van de LHBTIQ-familie die vrijwilligers bijschoolt in het houden van intakegesprekken.
Ik voel er persoonlijk namelijk niet veel voor om een groep LHBTIQ’s door de zoveelste goedbedoelende hetero te laten vertellen hoe ze andere LHBTIQ’s beter kunnen helpen. Maar ja, veel vrijwilligers en professionele krachten zijn actief in meerdere organisaties en met niet alle organisaties heb ik even goede ervaringen opgedaan in het verleden. Zo bleken financieel zwaar gesubsidieerde hiv-organisaties zeer geïnteresseerd in samenwerking, men nog meer in ons bescheiden budget.
Het is de bedoeling dat naast de acute hulpvraag, ook wat hulpvragers in de toekomst nodig hebben in beeld worden gebracht. Daarnaast hopen we de kennis van goede zelfzorg (met name medicijngebruik en bijtijds testen op andere ziekten naast hiv) te bevorderen.
Volgende week gaat het gebeuren in Siem Reap, als het even kan probeer ik alsnog het project van Cambodia-Dutch te bezoeken, maar het wordt krap.
Tussendoor: 2 x noodhulp
Verzoeken om noodhulp komen niet altijd in rustige tijden. En zo heb ik afgelopen week ook twee verzoeken afgewikkeld. Met hulp van Untenu werd vorige week iemand uit Bangkok gerepatrieerd. En deze week kwam een verzoek iemand uit Poipet voedsel- en medische hulp te geven. Lees meer op untenu.nl.
Phnom Penh – HCMC/Saigon, weer onrust
Je zou zeggen, je raakt eraan gewend met een familie met een BRCA2-geschiedenis. En van een zekere gewenning is ook wel sprake. Maar slecht nieuws van het thuisfront terwijl je ver weg bent – ook al spreek je elkaar bijna dagelijks – zorgt altijd voor onrust. Zo ook gisteren. En met een nicht die ‘in de buurt’ is, wil ik maar één ding: even dicht bij elkaar zijn. En dus heb ik een reisweek voor de boeg.
Op maandag naar Ho Chi Minh City (voorheen Saigon) om de dinsdag door te brengen met mijn nicht. Donderdag terug naar Phnom Penh. En vrijdag naar Siem Reap voor de vrijwilligerstraining. En maandag weer terug naar Phnom Penh.
Vorig jaar besloot ik eerder naar huis te gaan, daar is vooralsnog geen aanleiding toe,
Op 31 maart weten we meer.
Reageren?