De Neue Nationalgalerie heeft een overzichtstentoonstelling van Andy Warhol en die is op zijn minst confronterend. Voor tere zieltjes.
Andy Warhol in Neue Nationalgalerie
Op een elektriciteitshuisje zag ik een poster met daarop de aankondiging van de overzichtstentoonstelling van Andy Warhol. Met omgekeerde billen (zie bovenste foto, welke een detail is van zijn werk ‘Torso’). Die billen zag ik uiteraard als eerste, ik dacht: mooie aanvulling op mijn gestaag uitdijende collectie billen voor mijn blog.
En zo gingen we in alle vroegte op pad (het is al dagen bloedverziekend heet in Berlijn) naar de Neue Nationalgalerie, waarnaast inmiddels een enorme bouwput is ontstaan. Zowel bij aanvang van de expositie als op hun website wordt het publiek gewaarschuwd voor expliciete beelden:
Note: This exhibition features very explicit nudity, sexual content, and diverse representations of gender and the body. If you plan to visit with children or young people, we recommend doing so together and maintaining an open dialogue.
Dat was niet onnodig, en ik ben benieuwd hoe ouders aan hun kinderen uitleggen wat rimmen is. Als u niet bekend bent met de term, zoek op rimmen + homo, dan komt er vast een bevredigend antwoord.
Als je denkt alles al te weten van Andy Warhol, dan leer je vast nog wat bij van de biografie die op een wand in een tijdlijn is weergegeven. Daarbij gevoegd relevante historische gebeurtenissen in Duitsland. Niet heel consequent overigens, want de afschaffing van Paragraaf 175 was in de voormalige DDR al in 1950 geschrapt, waar de Bondsrepubliek dit pas in 1994 deed. Maar ik dwaal af.
Queen, Pride & Porn
Het was wonderlijk om te zien dat naast de te verwachte schare homoseksuele medemensen er ook veel oudere heteroseksuele medemensen met doodernstig gezicht tussen Andy Warhol’s pornografische werken struinden. Het aantal pikken is niet te tellen: in bladgoud, op tekening, expliciete homoseks. Tel daarbij op de suppoosten die uit alle hoeken van de wereld komen en hun taak zeer professioneel opvatten en je hebt een wonderlijk schouwspel.
Natuurlijk komt het hele oeuvre aan bod, bijna dan. Want ik had gehoopt op zijn serie Reigning Queens. Deze ontbrak zowel in beeld als op de biografische tijdlijn.
Gelukkig was er ruim aandacht voor zijn rol in de emancipatie van wat onze would be boerendochter-des-vaderlands zo fijntjes ‘de letterbak’ noemt. Ik bedoel natuurlijk de LHBTQIA+gemeenschap. Gelukkig waren er foto’s te zien van de Stonewall-rellen. En er was een mooi portret van een andere Queen, namelijk Marsha P. Johnson. De transvrouw die als eerste terugvocht na de politie-invallen in Queerbar Stonewall In.
Aids
In zijn rijke leven maakte Warhol ook de opkomst van aids van dichtbij mee. En dat we in 1983 nog niet alles wisten over de wijze waarop hiv kon worden overgedragen, bewijst onderstaand bijschrift wel. Waarin ook maar weer pijnlijk duidelijk wordt wat de eerste generatie mensen met hiv heeft moeten doorstaan.
Onwetendheid zorgt nog altijd voor ellende natuurlijk, en niet alleen op het vlak van hiv/aids. Inmiddels weer vier decennia verder, maar het stigma blijft ons achtervolgen.
Al met al een aanrader deze expositie, die nog loopt tot en met 6 oktober. Als je de vaste collectie van de Neue Nationalgalerie inmiddels wel gezien hebt, kan je ook een toegangsbewijs kopen voor deze tentoonstelling alleen. En het is sowieso een prachtgebouw.
