Na een vermoeiende reis ben ik voor een kleine week herenigd met mijn man in Yangon. Hij was toch al in Myanmar. Yangon is apart, dat is het minste wat ik ervan kan zeggen.

Yangon via Bangkok

De reis liep zoals wel vaker via Bangkok, één van de internationale vliegvelden vanwaaruit je bijna overal in de regio naartoe kunt vliegen. Dit keer ging er wat mis, mijn koffer werd niet doorgelabeld. Zodoende moest ik in Bangkok door de douane, mijn koffer van de band plukken, opnieuw inchecken (na drie keer weggestuurd, eindelijk de goede balie), langs de controle (rugzak openmaken, wat is dit? O, medicijnen) en weer door de douane.

Na een vlucht van 11 1/2 uur best een vermoeiende bezigheid. Maar uiteindelijk kwam ik aan in Myanmar. Ik ben wel wat gewend inmiddels, maar de internationale luchthaven van Yangon was toch weer een belevenis. Een tamelijk ongeorganiseerd zootje eigenlijk. Veel Birmese migranten kwamen met enorme balen goederen, tv’s, etc aan en er waren drie röntgenapparaten waar een stuk of 8 rijen passagiers samen klonterden en waar iedereen zijn spullen inpropte.

Bij binnenkomst in de hal werd iedereen gefilmd en bij de douane nog eens op de foto gezet (dit laatste is algemeen gebruik inmiddels). Tijdens de taxirit naar het hotel viel ik dan ook in slaap. Iets wat een niet zo flatteuze foto opleverde die u hier lekker niet te zien krijgt. Hij is met de familie gedeeld en dat is al erg genoeg.

Het hotel tenslotte bleek de kluit ook aardig te kunnen belazeren. Voor kamers met de meest luxe namen betaal je voor elke gradatie meer. Uiteindelijk bleken alle kamers hetzelfde, en bleek je per verdieping hoger meer te betalen vanwege het uitzicht. En dat valt in Yangon een beetje tegen. Dan druk ik me voorzichtig uit.

Ook het personeel is niet in staat tot hoogstandjes. Bij het ontbijt de dag erna werd het gevraagde gebakken eitje (twee kanten gebakken a.u.b.) gewoon niet bezorgd. Na twee mislukte pogingen gaf de kok het maar op. Een dame achter ons reageerde minder aardig nadat haar omelet ook niet wilde lukken. Enfin, het was eigenlijk wel hilarisch.

Meer over Yangon in een volgend blog. Ik zit tamelijk duur te internetten want de wifi is ok niet je van het. Dan een verslag van een wat uit de hand gelopen ritje met de trein hier en de vieze gewoonten die half mannelijk Myanmar het gebit kost en de stoep een bloederige aanblik bezorgt. Hieronder alvast wat foto’s:

AziëBangkokBirmaBurmaMyanmarRangoonYangonZuidoost Azië