Veel nieuws uit Cambodja: Vlaamse agent loopt mee met politie in Phnom Penh; het openbaar vervoer; metamorfose Sihanoukville en natuurlijk politiek nieuws.
HIV/AIDS onder de aandacht bij Waterfestival
Het Waterfestival is inmiddels weer achter de rug, maar in de week voor Wereld Aids Dag wilde ik dit nieuws zeker vermelden:
Minister van Cultuur en Schone Kunsten Phoeurng Sackona drong er bij alle artiesten en kunstenaars op aan om bij elk evenement tijdens het komende Waterfestival de aandacht te vestigen op hiv/aids, terwijl de wereld zich voorbereidt op het markeren van Wereld Aidsdag 2019 met als ‘Gemeenschappen maken het verschil’. (Bron: Phnom Penh Post)
Vreemde combinatie wellicht, maar als je toch de aandacht te pakken hebt, kan je er ook wat nuttigs mee doen.
Prinses Norodom Buppha Devi overleden
De halfzus van Koning Sihamoni is overleden, ze was van grote betekenis voor de traditionele dans in Cambodja:
Afscheid van een prachtige ballerina: prinses Buppha Devi van Cambodja stierf afgelopen week op 76-jarige leeftijd, na zes decennia de wereld rond te reizen met het Koninklijk Ballet, optredens voor prinses Margaret en Angelina Jolie. Ze bracht vijf kinderen groot uit vier huwelijken.
De Daily Mail somde het mooi op, zie hier het volledige artikel.
Vlaamse agent loopt mee in Phnom Penh
Kijk en huiver – ik hoop net als Andy Peelman dat mij nooit zoiets overkomt in Cambodja.
(als je een advertentieblokkade hebt geïnstalleerd kan je de video waarschijnlijk niet bekijken)
Phnom Penh: ‘new capital of cool’
Dat wisten de Cambodjagangers al langer natuurlijk. En eerlijk gezegd ben ik zo blij dat ik Phnom Penh nog heb meegemaakt voor de grote (Chinese) bouwwoede losbarste. Phnom Penh was de parel van Zuid-Oost Azië, met smalle straten vo met bomen en bougainville die in paars-rood-oranje bloeiden. Maar Phnom Penh is nu als coole stad herontdekt. Lees het op de website van Lonely Planet.
Nog meer Phnom Penh: lege treinen
Cambodja heeft enkele oude treinverbindingen nieuw leven ingeblazen. Naast de verbinding tussen de hoofdstad en kuststad Sihanoukville is dit jaar ook de lijn naar Poipet aan de grens met Thailand in gebruik genomen.
Ook heeft men een pendeldienst tussen de luchthaven en het centraal station van Phnom Penh in ere hersteld. Gebruik is een groot word, want weinig reizigers vinden de weg nog naar deze spoorverbinding. Dat komt onder andere omdat er naast wat buslijnen nauwelijks openbaar vervoer is in Cambodja’s hoofdstad. En die bussen staan ook geregeld vast in het verkeer.
Waar ik in 2012 nog in drie kwartier met de tuktuk van de luchthaven naar hartje Phnom Penh tuktukte, doe je er als je pech hebt zo 2 uur over. VOA Khmer heeft een interessant artikel over gepubliceerd.
De metamorfose van Sihanoukville
2016 en 2019: in die vier jaar is Sihanoukville onherkenbaar veranderd. In deze video van 5 minuten zie je luchtbeelden van toen en nu. En toen klinkt misschien een beetje als ‘opa vertelt’, maar dit is slechts 4 jaar geleden:
De politieke toestand in Cambodja
En dan de politiek. Het is even wat rustiger in Cambodja nu de aangekondigde terugkeer van de leden van de verboden oppositiepartij niet door is gegaan. Maar helemaal stil is het niet op het politieke front, want het regime moet een antwoord geven op het kritische rapport van de EU over de politieke en mensenrechtensituatie in het land.
Zoals bekend hangt de voortzetting van de bevoorrechte handelsrelatie tussen de EU en Cambodja ervan af (ook wel Everything But Arms – EBA). En dus worden oude trucs weer uit de doos gehaald in de hoop dat de EU-diplomatie niet beschikt over een olifantengeheugen. Hier is truc nummer één:
Verlicht de straf van een prominent persoon.
Ondertussen worden andere mensen nog steeds gearresteerd omdat ze openlijk sympathie hebben getoond voor de verboden oppositiepartij. Ik ben benieuwd of de EU voet bij stuk houdt en hier niet in trapt. Of dat de EU dit als slap excuus gebruikt om EBA te handhaven.
Truc nummer twee:
Verdeel & heers
Door Kem Sokha zijn huisarrest op te heffen (hij mag nog altijd niet het land uit) hoopt men de rivaliteit tussen hem en Sam Rainsly nieuw leven in te blazen. Kem Sokha is van huis uit een vakbondsman en Sam Rainsy een liberaal. Beide leidden een eigen partij. Het is alsof Lilian Marijnissen en Mark Rutte samen een partij op hebben gericht. Maar al met al is het wel een succesformule gebleken, want de oppositie is verenigd. Eendracht maakt macht.
Alle reden dus voor Hun Sen om te proberen een wig te drijven tussen de twee. The Economist heeft de trucs door en schreef er een goed verhaal over.
Leren van je buur-dictatuur
Thailand wordt nog niet vaak een dictatuur genoemd, maar de ene coup volgde de andere. De nieuwe koning trekt veel macht naar zich toe. De facto is het er niet veel beter dan in buurland Cambodja. De Bangkok Post heeft wel een oplossing voor Cambodja om aan Europese en Amerikaanse sancties te ontkomen: beter leren de kunst verstaan van het doen alsof je een democratie bent. Net als buurland Thailand:
Hier in Thailand kunnen we niet tegen onszelf liegen dat het politieke klimaat mooier is. Het ziet er gewoon minder lelijk uit vanaf de buitenkant.
En verder schrijft de Bangkok Post (zij kunnen dat in tegenstelling tot de Phnom Penh Post nog schrijven):
In een wereld waar het Westen ook ‘yoo pen’ is – wetende waar de grotere problemen zijn en ermee omgaan, terwijl je een oogje dichtknijpt voor minder ernstige problemen – verliest Cambodja en wint Thailand.
Dictator in de dop wil geen regime change
Mijnheer Trump – de wettig gekozen president van de VS – heeft een voorliefde voor andere sterke mannen. En ondanks dat in het Huis van Afgevaardigden stemmen opgaan om sancties op te leggen aan Cambodja, vindt Trump een regime change niet nodig.
Hoe wordt zoiets ontvangen? Verrassend… men ziet de brief van Trump als een erkenning van de verkiezingsuitslag van 2018. Lees het in de Phnom Penh Post.
Reageren?