Avonturen in Hong Kong

Na een afscheid met wat tranen en een vertraagde vlucht zijn C en ik gisteravond in Hong Kong geland. Voor het eerst in China. Nou ja, China…?

In Hong Kong, China

Natuurlijk ben je in China, al was Hong Kong lange tijd een kroonkolonie van het Verenigd Koninkrijk. En nog altijd heeft Hong Kong een aparte status in de Volksrepubliek China. Maar ondanks dat dit mijn eerste schreden in China zijn, denk ik dat weinig andere Chinese steden zo multicultureel zijn als Hong Kong.

De eerste ervaringen waren alvast niet echt prettig.

We landden redelijk laat in de avond, maar omdat we nogal een afstand per trein en metro aflegden en daarna even moesten zoeken naar het guest house, kwamen we tegen middernacht in de buurt waar we moesten zijn.

Het leek wel een gewone werkdag overdag, zo druk was het nog in de metro en op straat. Maar wat direct opviel was de diversiteit van mensen qua afkomst. Naast veel toeristen, waaronder veel moslims en Chinees uitziende mensen (al weet ik dat ook daar enorme verschillen zijn) viel vooral op dat er in deze buurt veel mensen uit India en uit Afrikaanse landen kwamen. Voor zover mijn antropologische kennis reikt betrof het voornamelijk Oost-Afrikanen (dit baseer ik op kennis van een vriend die jarenlang in Afrika werkte en woonde dat West-Afrikanen doorgaans vrolijker zijn dan Oost-Afrikanen).

Klein India

Enfin. Het ging me eigenlijk over de Indiërs. Ik schat dat we onderweg van metrostation tot in het gebouw met  daarin ons guest house, door wel 30 verschillende Indiërs agressief zijn aangesproken of we een hotel zochten. Of een namaak Rolex of anderszins nep-artikel. En dat liefst nog net niet op de drempel van een dure horlogezaak.

Ik had het al snel gehad met die buurt, al leek het enige voordeel van Little India me de Indiase vegetarische snacks die in ruime mate te koop aangeboden werden. Maar toen waren we nog niet ter plaatse.

Eenmaal in het enorme gebouw moesten we doorlopen naar compartiment C alwaar we naar de 15e etage moesten. In de lifthal zag ik reclames voor wel 27 hotels dan wel guest houses in dit deel van het gebouw. Boven zat een oudere Chinese dame die een vijftal Afrikanen in dienst had die de boel bestierden. We kregen de sleutel – niet nadat we meewarig werden bekeken omdat we één groot bed wel goed vonden – en mochten met de lift naar de vijfde verdieping.

Ik schets even de lokatie: vloeren duur afgewerkt met marmer, wanden betegeld maar daarboven afgewerkt met gipsplaat (leuk contrast), ongeveer 6 deuren op deze verdieping,

Klein kamertje

De deur ging lastig open en binnen bevonden zich ook weer 6 deuren. De deur ging open en ik zag meteen: hier blijven we één nacht. betaald of niet. Een badkamer van 50 x 80 cm met een wastafeltje en een toilet met daarboven een douche. Alleen zitend op de po te gebruiken.

De breedte van de kamer was 1 meter 90 of zo, er kon een bed in dat net lang genoeg was voor ons, maar niet breed genoeg voor twee. Ik moest tegen de muur aan gaan staan om de mijnheer de ruimte te geven de koffer onder het bed te plaatsen.

Ik besloot voor mezelf dat die koffer niet openging. Ik moest slapen, dat deed ik ook want ik was hondsmoe. C heeft nog even de airco afgeplakt want die gaf veel licht in die kleine ruimte. Dat was ook het enige licht dat ’s nachts binnenkwam, want er was ook geen raam.

Ik stel me voor dat een gevangeniscel in Nederland ruimer is. maar een gevangene kan niet doen wat wij deden. Slapen en op zoek naar een ander hotel. Met een kamer met raam (zie uitzicht hierboven). Stukken duurder, want ruimte is schaars en dus duur in Hong Kong, maar een cel van twee bij twee in een creapy buurt, nee dank je.

AziëChinaHong Kongkroonkolonie