Vol overtuiging gebruik gemaakt van mijn stemrecht vandaag. Geen spoor van twijfel dit keer – in tegenstelling tot de gemeenteraadsverkiezingen vorig jaar.
Stemrecht ontnomen
Vorig jaar kón ik niet eens gebruik maken van mijn stemrecht, maar als alles wel ordelijk was verlopen, dan had ik niet op de partij gestemd die het dichtst bij mijn eigen idealen komt. Dit jaar mag ik dubbel stemmen, en man en ik waren het eens op welke partij. In tegenstelling tot het getwijfel dat zich de afgelopen verkiezingen van mij meester had gemaakt, wist ik een maand geleden al dat ik dit keer wél op GroenLinks zou stemmen. Voilà, dat is eruit. En dat ondanks de partijleider. Persoonlijk vind ik die nog steeds gemaakt overkomen, op het gladde af. Ik ben allergisch voor maniertjes en onecht gedrag.
Maar er zijn voor mij redenen te over om op GroenLinks te stemmen dit keer. Zo is er het klimaat. Natuurlijk zijn er meer partijen die zich hard maken om de zo noodzakelijke maatregelen te nemen. En het kabinet verraste vriend en vijand met de draai over CO2-heffing. Maar dat zijn nog beloften. Beloften die enkel kunnen worden waargemaakt met voldoende zetels voor partijen die bereid zijn samen te werken.
Maar met de opkomst van liegende extreem-rechtse partijen (die van zichzelf al ondemocratisch zijn) wordt het belang om voldoende tegenwicht de Senaat in te krijgen groter. Strategisch stemmen ging vroeger vaak ten koste van ‘klein links’. Men dacht met een stem op de PvdA een stem in de regering te krijgen. Men kwam bedrogen uit. De CPN verdween uit de Tweede kamer, de PvdA kwam niet in de regering. De principiële kiezer trok de haren uit het hoofd.
Nu dreigt er gevaar op extreem-rechts. En niet alleen daar. maar het is wel het engste wat ik op dit vlak in mijn leven meemaakte. Die zelfvoldane dandy die al liegt als zijn lippen bewegen (met een boze achterban die het allemaal voor zoete koek slikt), die vreet momenteel de VVD leeg. Een VVD die van gekkigheid de laatste jaren ook maar opschoof naar rechts. Maar niets is zo lekker als het origineel. En het laatste restje fatsoen bij de liberalen weerhield ze gelukkig nog van de extreem-rechtse vuilbekkerij van blondie & dandy.
Principeel aan de kant of samenwerken?
Ik dwaal af. Het verschil wordt gemaakt door partijen die bereid zijn verantwoordelijkheid te nemen. En daar schaar ik GroenLinks ook bij. Natuurlijk doen PvdD, SP en DENK óók voorstellen in het parlement. Maar ze zetten zich vooral af tegen het establishment. Met de SP was ik al wat langer klaar, dat was een lang proces waarbij ik nieuwe inzichten kreeg die me bij GroenLinks brachten. Daar komt nog bij dat de koers onder Marijnissen junior akelige trekjes krijgt in de hoop overlopers naar de PVV terug te winnen. Bij de PvdD zie ik dezelfde principiële tendens. Op veel fronten ben ik het helemaal met hen eens, en ze halen ook nog het nodige binnen. Maar hoe groot ze worden, meeregeren zit er niet in. Dat geldt ook voor DENK – denk ik. En natuurlijk voor de bruine partijen. Al met al geen fijn vooruitzicht voor een land dat toch bestuurd moet worden. Linksom of rechtsom.
En dan maar liever linksom.
Maar wacht… het gaat toch over de Waterschappen en de Provincies? Tuurlijk. Maar er is een hoger belang, en dat is het nationaal belang. De Eerste Kamer, onze senaat, wordt gekozen door de leden van de Provinciale Staten. Hoe onzinnig ik het Waterschap als bestuurslaag (voeg ze samen met de provincies) en de indirecte verkiezing van de Senaat ook vindt. Voorlopig is het nog zo geregeld. En vanwege dat nationale belang stemde ik vandaag op GroenLinks (op de tweede vrouw op de lijst, de Rotterdamse Ariëtte Kasbergen). En natuurlijk op Water Natuurlijk (Liselotte de Haan, een Rotterdamse goeie GroenLinksert).
Hulp bij eerste stemrecht
Zoals wel vaker wendde een deel van de familie zich tot mij voor advies. En daar waar ik vroeger met de overtuigingskracht van een (rode) Jehova mensen richting SP praatte, zo probeer ik nu diverse kanten van het verhaal te belichten. Mijn nichtje van 18 – laat dat -je er ondertussen maar vanaf – mag vandaag voor het eerst gebruik maken van haar stemrecht. Ze bereidde zich grondig voor en ze kwam uit bij de Partij voor de Dieren en GroenLinks. Ik vind het fantastisch om te zien hoe ze zich zo bewust is van de keuzes. Alleen maken de kieshulpen het er niet altijd makkelijker op. Die vragen waren namelijk “f*cking moeilijk”.
En nog los van het feit dat zij zelfstandig in deze politieke hoek terecht is gekomen, vind ik het goed dat ze het gesprek aanging. Zo eerlijk mogelijk heb ik de posities van beide partijen uitgelegd. Wat de prijs is van vasthouden aan je principes en die van meeregeren. Wat het belang kan zijn van een kleine principiële partij versus van één die soms compromissen wil sluiten. En zo vaart de nieuwe generatie. Ondertussen stemmen al mijn naasten GroenLinks of PvdD met een enkele incidentele uitstap naar de SP. Het kon veel slechter, wat dat betreft ben ik een tevreden mens.
Nu de uitslag vanavond afwachten. Spannender dan ooit. Ik duim voor een groot GroenLinks en een groot diervriendelijk geweten ter linkerzijde.
