SP, EU & anti-discriminatie

Soms moet je ergens op terugkomen omdat anderen je er fijntjes op wijzen dat je niet echt consequent bent geweest in je uitingen. Over de SP, EU en anti-discriminatie.

EU, SP & anti-discriminatie

Ik had nog een keer eerder geblogd over de Europese anti-discriminatiewetgeving, zie hier.

Op het tweede blog hierover, waar ik wederom mijn twijfels uitte  over welke koers de juiste was, regaeerde Hein Verkerk – een oude bekende (als ik me niet vergis fractiemedewerker van de Europese Groenen). Inmiddels had ons Europarlementslid gereageerd op een stuk in BN/De Stem van Kathalijne Buitenweg van de Europese Groenen over dit onderwerp. Op haar blog spreekt ze onze Kartika aan en refereert nog fijntjes naar míjn blog hierover.

Tot mijn grote opluchting word ik ook elders nog goed in de gaten gehouden en zo werd ik herinnerd aan ons verkiezingsprogramma voor de Europese verkiezingen van 2004. Dat vermeldt:

Binnen veel lidstaten van de Europese Unie bevinden zich specifieke bevolkingsgroepen of sectoren van de bevolking die maatschappelijk gezien niet volwaardig kunnen participeren. Via het wegnemen van obstakels en het creëren van voorzieningen (kinderopvang, aanpassingen ten behoeve van gehandicapten en gedeeltelijk arbeidsongeschikten, anti-discriminatiewetgeving, omgangsregelingen ten behoeve van gescheiden ouders) stelt de EU zich ten doel om voorwaarden voor een volwaardige participatie (adequate bescherming, toegang tot werk en voorzieningen) te scheppen voor groepen die zich in een achterstandpositie bevinden.

Ben ik nu een potje inconsequent of hoe zit dat nou? Als we het voor elkaar kunnen krijgen dat EU-lidstaten waar gehandicapten, ouderen en homoseksuelen (ik dacht dat het over die groepen ging) nu geen wettelijke bescherming tegen discriminatie genieten, dat via een EU-richtlijn wél krijgen, dan ben ik voor. Als dat ten minste niet ten koste gaat van onze verdergaande wetgeving op dat terrein.

SP & EU…

Gelukkig ben ik niet van graniet en vergissen is menselijk. Maar de twijfel blijft. Want nu is het nog zo geregeld dat verdergaande nationale wetgeving op anti-discriminatiegebied nooit geofferd kan worden, ik ga even helemaal af op het verhaal van Hein Verkerk:

Je bent bang dat ‘conservatieve lidstaten’ (mij lijkt een formulering ‘conservatieve regeringen’ overigens beter) in ons land de boel zouden willen terug draaien. Nou dat kan niet. Al dit soort Europese regelgeving bevat altijd de clausule dat de ze niet mag leiden tot een verlaging van het beschermingsniveau net zo goed al ze ook niet mag verhinderen dat als lidstaten dat willen ze het niveau mogen verhogen. En al deze wetgeving komt alleen met instemming van alle landen tot stand. Ook als het door de SP zo besteden verdrag van Lissabon in werking treedt, blijft dit soort wetgeving onder het vetorecht vallen.

In dat geval zie ik geen reden waarom we hier tegen zouden moeten zijn. Heb ik nu ruzie met mijn partij? Ik dacht het niet. Als ik mijn partijkeuze af zou laten hangen van het onderwerp homo-emancipatie, dan kon ik beter lid worden van GroenLinks of D66. Maar er is meer op deze aardkloot om je druk over te maken en dan steekt de SP met kop en schouders uit boven de rest.

Keulen en Aken zijn ook niet op één dag gebouwd en zo vind ik dat de roze strijd beter in mijn partij dan vanaf de zijlijn gestreden kan worden. Ik heb daarbij wel bewondering voor SP-ers als Kartika Liotard, die haar nek uitsteekt door in Polen in een verboden demonstratie van de homobeweging mee te lopen.

anti-discriminatiebiseksualiteitBrusseldiscriminatieEUEuropaGroenLinkshomoseksualiteitKartika LiotardKathalijne BuitenweglesbischRoze SPSPSP Rozetransgender