‘Leefbaar’, kent u die uitdrukking? Het sluipt geniepig een conversatie binnen, maar een racistische homo, het went nooit. En het maakt een date ook niet aannemelijker, om het zachtjes uit te drukken.
Tijdens een chat op de gele app met een jongeman uit Boxtel – hij zou naar eigen zeggen de perfecte Belg zijn, want tweetalig – vroeg hij waarom ik dan toch naar Oss ging. Woont je vriend daar soms?
Achteraf beschouwd begon het met die opmerking. Kennelijk was het in zijn universum onbestaanbaar dat een Brabander vrijwillig kiest voor Rotterdam als domicilie.
Maar ik rook nog geen onraad.
Totdat hij begon over dat ene concert in Ahoy en de enge metrorit van Zuidplein naar Rotterdam Centraal. Eng, want hij was de enige niet-gekleurde in de metro.
Ik probeerde nog “hetzelfde als een gekleurd iemand in Boxtel”, in een poging een appèl te doen op zijn inlevingsvermogen.
Maar het was zinloos. Want zijn zus had op Zuidplein gewoond en zijn vader durfde daar zijn Jeep niet te parkeren met ‘die lui’. En toen zijn ze naar Breda verhuisd, een stuk veiliger. Een stuk witter zal hij bedoeld hebben.
“Jij hebt zeker nooit op Zuidplein gewoond? Op Zuidplein wonen bijna geen homo’s”. Nee, Rotterdam Delfshaven was in de jaren negentig een paradijs.
Een retourtje Boxtel was inmiddels uitgesloten. “Gelukkig ben ik er niet zuur door geworden”, zei ik, en: “Mijn vader vond het ook niks, jammer dan”.
Ik was al klaar met hem, maar de uitsmijter moest nog komen:
Leefbaar jaagt ze de stad wel uit.
“Doei” en geblokkeerd.
nabrander
Lezers van dit blog weten dat ik in Delfshaven heb gewoond en daar niet al te fijne ervaringen heb opgedaan. Maar ik heb me steeds verzet tegen racisten die daar en slaatje uit probeerden te slaan.
Nu had de jongen wat Leefbaar Rotterdam betreft wel gelijk. Leefbaar heeft behoorlijk zijn best gedaan om ‘ze’ de stad uit te jagen. En ook het huidige stadsbestuur borduurt verder op dat beleid. Nee, natuurlijk niet om gekleurde mensen de stad uit te jagen. Ze kijken wel uit dat zo te zeggen. Arme mensen worden de stad uitgejaagd. En armoede heeft zeker niet altijd – maar wel vaak – een kleur. En zo krijgt Leefbaar toch zijn zin.
Reageren?