Als twee papa’s in Londen

Als ze 12 werd mocht ze een paar dagen met ons naar een Europese stad. De keuze was door ons nichtje snel gemaakt: Londen. Daar gingen we dan voor het eerst met een kind op vakantie naar een grote stad. Het werd anders dan anders, maar toch een fantastische ervaring.

In tegenstelling tot de weersvoorspellingen bleef het tot de laatste dag droog, dus het slecht-weer-uitje (Tate Modern) werd pas op de laatste en natte dag bezocht.

Zelf had ik Londen drie keer eerder bezocht, maar de laatste keer was al weer zo’n 20 jaar geleden. Ondertussen is er wel wat veranderd. De stad heeft er veel moderne gebouwen bij gekregen en de ‘promotie van homoseksualiteit’ is niet langer verboden, in tegendeel.

Soho & Chinatown

Uitgaan is er niet bij met een twaalfjarige en dat maakt dat je een stad anders beleeft. Op de dag van aankomst zagen we de Tower Bridge en Chinatown in Soho. Voor mijn nichtje met een Nederlands-Koreaanse achtergrond ook eens een ervaring om in een omgeving te zijn waar haar uiterlijk minder opvalt. Nu ligt Chinatown bij Soho en dat is weer de buurt waar de homoseksuele medemens oververtegenwoordigd is. Dat was dus een soort van thuiswedstrijd voor ons alledrie.

In Chinatown aten we ergens (ik weet niet meer waar exact) een vegetarisch menu wat lang niet tegenviel. Wat absoluut géén aanrader is: het vegetarisch Chinees buffet à £ 3,50 wat elders in Soho aan de gevel wordt aangeprezen in een klein tentje (ik meen deze). Koud eten en slecht imitatievlees en nog net niet rot fruit als toetje.

Hiv-kliniek

De volgende dag waren we door een blunder van mijn kant een dag kwijt om aan wat pillen te komen. Ik kwam er bij het ontbijt achter dat ik van één van de hiv-remmers er maar 1 pil over had. Voor het eerst in 12 jaar tijd niet goed gecontroleerd en ook nog zonder medisch paspoort naar het buitenland. Zowel reisverzekering als ziektekostenverzekering raadden een consult bij een huisarts aan en vervolgens een bezoek aan een apotheek. Achteraf moest ik die kosten dan maar proberen vergoed te krijgen.

Gelukkig ken ik best wat mensen en één daarvan belde me binnen tien minuten terug met het advies langs de plaatselijke hiv-kliniek te gaan. Een ervaring op zich. Bij de balie deed ik mijn verhaal, liet het pillendoosje zien waarop de receptioniste vroeg “Have you got …?” Omdat ik niet begrijpend mijn schouders ophaalde herhaalde ze het nogmaals. Pas de derde keer zag ik dat ze op een briefje ‘hiv’ hadden geschreven.

Zo moeilijk doe ik er niet over, maar na dit misverstandje ging alles vlot. Na een gesprekje met een verpleegkundige en vervolgens een arts kon ik met een recept naar de apotheek alwaar ik 4 pillen gratis meekreeg. Wat een ongelooflijke goede dienstverlening. En bovendien allemaal erg vriendelijk daar bij de Bloomsbury Clinic (klik hier en ook hier).

Dat gebeurt me niet zo snel een tweede keer. Evenals het eigenwijs de krukken thuis laten. Gelukkig had ik wel voldoende pijnstillers mee om de week door te komen.

Mama Mia – the musical

Die dag hebben we niet superveel meer gedaan. Donderdag eerst kaartjes gekocht voor de musical ‘Mama Mia’. Typisch iets wat ik zonder nichtje van 12 dus nooit zou hebben gedaan, maar wát een leuke middag hebben we gehad. Zij had de filmversie al gezien en dus hoefde ik niet alles te vertalen en konden we samen genieten van wat voor mij allemaal gouwe ouwen waren. Daarvoor zijn we in het Londense reuzenrad – the London Eye – geweest. Mooie uitzichten over de stad. Tip: zorg dat je je kaartjes ’s morgens vroeg om 09.30 uur haalt, dan sta je niet lang in de rij.

Hierna zijn we nog via St. James’ Park naar Buckingham Palace (nichtje was de baas) gegaan waar we net de wisseling van de wacht meemaakten. In het park waren het vooral de grijze eekhoorns die de show stalen. De brutale beestjes zijn niet te beroerd je te bespringen om je eten af te pikken. Ik vond deze indringers dus een stuk minder schattig, cool en vet i.t.t. de mening van mijn nichtje. Maar soit.

Vegetarisch eten in Londen

En dan het eten. Op vegatopia.com had ik al wat restaurants opgezocht (zie hier). twee ervan hebben we geprobeerd. De eerste was Mildreds. We waren gewaarschuwd, druk en men neemt geen reserveringen aan. Lastig met een kind dat op uur en tijd moet eten. Maar een aardige ober ‘found a place for 2 where he could squeeze us into’. Nichtje is niet groot voor haar leeftijd. En na een kwartier i.p.v. de eerder geschatte wachttijd van een uur kwamen we via een sluip-door-kruip-door–route in een ruimte en daar was een tafel voor 6 voor ons vrijgemaakt.

Het eten was in één woord verrukkelijk en met prijzen voor de hoofdgerechten vanaf £ 7,95 (ongever € 10,50) ook goed te doen. Een aanrader is om erg vroeg te komen of pas na 20.30 uur. Voor de rest: super gegeten, vriendelijke bediening en de fooi die op de rekening gezet wordt is écht optioneel.

Tate Modern

De laatste dag begon dreigend en halverwege de middag regende het ook. Eerst dus naar Brixton, bij mijn eerder bezoeken steeds de pleisterplaats van waaruit ik Londen verkende. Deze armere wijk is zeer multicultureel en dat wilde ik ook graag laten zien. Het is verrassend uit welke windstreken je er allemaal eettentjes aantreft op de lokale markt.

’s Middags zijn we de Millennium Bridge schuifelend overgestoken (de brug was glad door de regen) naar het nieuwe Tate Modern. Een indrukwekkend gebouw. Helaas hebben we maar een fractie van de tentoongestelde collectie gezien. Hier brak de puberteit toch echt door. Want welk werk we ook zagen, dat kon zij toch óók, het was stom en wat al niet. We blijven proberen, het komt wel goed, over een paar jaar waarschijnlijk.

’s Avonds besloten we een tweede restaurant van de vegalijst te proberen, het werd 222 Veggie Vegan. Omdat het al laat werd hebben we enkel een hoofdgerecht genomen. Helaas was niet alles van de kaart te bestellen, maar wat we kregen  voorgeschoteld was lekker en genoeg. De prijzen lagen ongeveer op het niveau van  Mildreds, maar Mildreds is wel een klasse apart (een stuk beter). Maar de bediening was vriendelijk en er was redelijk wat keuze, al ligt het een eindje uit de route.

Tot zover onze eerste ervaring als tijdelijke ‘papa’s’, en afgezien van het gedoe bij de douane (men wilde terecht zeker weten wat de relatie tot ons was) is alles vlekkeloos verlopen. Zélfs de treinreis.

aidsChinatownEngelandEnglandfamiliegayGroot BrittanniëhivLodenLondonSohovegetariërsvegetarischVerenigd Koninkrijk