Oktober is me de maand wel. Normaalgesproken veel medische controles, en dan is er vlak voor mijn verjaardag, de sterfdag van mijn zus.
Mijn leven is een beetje als een achtbaan momenteel. Terwijl ik volop bezig ben met de omvorming va Untenu naar <naam wordt bekend gemaakt op 1 december>, gaat het gezinsleven hier door. Thuis valt alles een beetje op zijn plek. Ook de poezen doen het goed samen. Maar daarover in een volgend blog meer.
Oktober
Je kan er lang en breed over schrijven. Ik dacht altijd dat ik weinig met dat soort data had, maar toch merk ik dat het onder mijn huid kruipt. De algehele malaise door een stevige verkoudheid helpt dan ook niet echt de geest in in de fles te houden. En zo vergaat het meerdere naasten de laatste weken. Gelukkig hoeven we elkaar niets uit te leggen en kunnen we af en toe de tranen laten lopen.
Tot zover het geestelijke. Ook op fysiek vlak is oktober meestal de maand met veel afspraken: de hiv-controle, tandarts, de griepprik, de herhaalprik tegen covid en ik mocht drie maanden na de laatste behandeling weer eens plaats nemen in de stijgbeugels voor een AIN/anuskanker-controle:
AIN: 4e keer met billen bloot

Inmiddels heb ik al aardig wat artsen versleten bij de AIN/anuskanker-controle. Zelfs in de afgelopen anderhalf jaar heb ik er wel drie gezien. Of beter: ze hebben mij bekeken. Er is veel verbeterd de afgelopen tijd, ook de nieuwe arts deed het uitstekend. De laatste behandeling was drie maanden geleden, en omdat de hooggradige AIN-plekjes bleven terugkomen, moest ik dit keer eerder op controle.
En zo besteeg ik dinsdag de behandelstoel voor de derde keer en wederom mocht ik me voor 2 dames kwetsbaar opstellen. Het wordt bijna routine in deze frequentie. De nieuwe behandelend arts wees me op mijn ademhaling en vroeg of ik een muziekje wenste.
“Doe maar klassiek”, zei ik. En zo werd ik onder het genot van pianorecital getoucheerd: geen afwijkingen gevoeld. Daarna de cilinder, gevolgd door de minicamera (waar de vingercamera van Margreet Dolman nog een puntje aan kan zuigen): helaas toch weer drie hooggradige plekjes. Minder plekjes én minder groot dan bij de vorige controle. Nog voor de arts de opties kon uitleggen zei ik: graag meteen behandelen.
En zo geschiedde. En alhoewel ik er nog wel last van heb, is de napijn minder heftig dan de voorgaande drie behandelingen. De controleafspraak is ‘pas’ over een half jaar. Ondertussen kreeg ik via een goede vriend een blik op wat me mogelijk te wachten staat: hij is al één keer geopereerd omdat na de hooggradige AIN daadwerkelijk kanker was ontstaan. Inmiddels is hij doorverwezen naar ‘Amsterdam’, alwaar men de beschikking heeft over een microscopische camera die zelfs de kleinste afwijkingen waarneemt. Goed om te weten dat die mogelijkheid er ook nog is, al krijg ik af en toe wel een naar gevoel als ik denk aan de uiterste consequentie: een stoma. Maar zover zijn we nog niet.
2 x geprikt

Oktober is ook traditioneel de griepprikmaand. Helaas lukt het onze overheid niet om die te combineren met de covid-herhaalprik. In de buurlanden krijgen risicopatiënten die voor de griepprik worden opgeroepen meteen een herhaalprik tegen covid in de andere arm, maar dat is kennelijk te ingewikkeld hier.
Gelukkig is er het COVIH-onderzoek, die voor de oudere hiv-patiënten weliswaar te laat kwam (de GGD was bij de 70-plussers net wat sneller). Maar voor mij waren ze de GGD mooi voor. Dus belde ik brutaal op, en toen bleek op de dag van de griepprik, de bivalentie spikevax ook in het ziekenhuis te arriveren. En zo toog ik donderdag eerst naar het Erasmus MC voor een bloedafname en een herhaalprik en kon ik bijna in één ruk door naar de Mariastraat voor de griepprik.
Ik was kennelijk niet de enige die op tijd kwam, want er stond een rij wachtenden die aanzwol tot bijna aan de Kruiskade toe. Dit leidde tot de nodige grappen tegen verwonderde nieuwe aansluiters. Het was een mooie afspiegeling van de buurt, die sliert mensen. Toen eenmaal met het zetten der prikken was begonnen ging het snel. En zo zat ik om 15.15 uur weer thuis met twee geprikte bovenarmen. Die zit(ten)!
aidsAINcoronaCOVIHhivrouwvaccinatie
Ton de Coster
16 oktober 2022Ik vind het weer een prachtige tekst, Ron.
En ik bewonder je om hoe jij en Cees je bekommeren om haar zoon.