Hiv: de lange weg naar genezing

Hiv-genezing is nog niet aan de orde, daarvoor is nog veel wetenschappelijk onderzoek nodig. Na rijp beraad heb ik besloten toch weer mee te werken aan zo’n onderzoek.

Vooraf: hiv-vaccinatiestudie

Onlangs schreef ik over een e-mail die ik van arts-onderzoeker Henrieke Prins kreeg over een vervolgstudie op de studie naar een hiv-vaccin waar ik in 2007 aan meedeed. En ik schreef over wát die e-mail met me deed. Lees het hier terug als inleiding voor dit blog.

Op deze site is ook een Dossier Hiv-vaccinatiestudie, die vind je hier.

Over het mooie vervolg hierop (ik ga een bijdrage leveren aan de onderzoeken vanuit de positie van de patiënt) kom ik later terug. Maar dit blog gaat vooral over het komende onderzoek.

Eerste selectie: gesprek en bloedonderzoek

Deze week had ik een afspraak in het Erasmus MC met Henrieke Prins, de arts-onderzoeker die het onderzoek naar hiv-genezing leidt. De afspraak kwam er nadat ik had aangegeven mee te willen werken aan het vervolgonderzoek.

Dr. Prins legde me uit wat het onderzoek inhield (zie verderop) en wat het voor de deelnemer inhoudt. Daarover kan ik kort zijn: als de bloeduitslagen in orde zijn kan ik meedoen en dan volgt een hemaferese (ook wel leukaferese genoemd). Deze neemt ongeveer vier uur in beslag, waarbij ik – als op de foto bovenaan dit blog – in beide armen wordt aangeprikt en bloed uit de ene arm wordt onttrokken. Vervolgens filtert men er het benodigde materiaal uit en de rest komt via de andere arm terug.

Niet een handeling die je voor je lol doet, maar het is te doen en ik mag mijn laptop en koptelefoon meenemen, dus ik ga die vier uur wel doorkomen.

Na het gesprek werd ik meegenomen naar de afdeling Hemaferese, en -verrassing! – daar werkte inderdaad nog Meriam van veertien jaar geleden. De procedure stond me nog helder voor de geest, de afdeling was verhuisd naar de nieuwbouw en zag er spic en span uit. Meriam was wel wat veranderd, maar nog altijd even leuk.

Tot slot via het trappenhuis negen verdiepingen naar beneden voor de bloedafname. Daar had ik een mooi uitzicht op ons woonblok, als je goed kijkt zie je ons keukenraam:

Bij de eerste afdeling stond zo’n rij dat ik verderop bij de andere locatie ging kijken en daar was het gelukkig een stuk rustiger. Vijf buisjes bloed lichter kon ik weer naar huis. Inmiddels heb ik de uitslagen binnen: CD4-aantallen (630), virale lading (niet detecteerbaar), antistoffen tegen Covid-19 (niet aanwezig), hepatitis B en C (niet aanwezig). Kortom helemaal in orde en fit voor het onderzoek.

Ex vivo activering van het latente hiv-geïnfecteerde reservoir

Een hele mond vol, maar dit is de titel van het onderzoek. Ex vivo betekent dat bij dit het onderzoek de levende cellen die uit mijn bloed zijn gefilterd, buiten mijn lichaam worden onderzocht of behandeld. Ik citeer uit de patiënteninformatie:

Het doel van dit onderzoek is om de activiteit van deze medicijnen te meten in de rustende hiv-geïnfecteerde cellen. Ook onderzoeken we de eigenschappen van het hiv-reservoir. Dit onderzoek gebeurt op de bij u afgenomen cellen in een laboratorium. U krijgt de medicijnen dus niet in uw lichaam. De gebruikte medicijnen in dit onderzoek zijn goedgekeurd voor gebruik bij de behandeling van andere aandoeningen dan hiv.

Het Erasmus MC werkt voor de onderzoeken naar genezing van hiv samen met de Hiv Vereniging Nederland en het Aids Fonds in de zogenaamde ‘NL4Cure / Onderzoeksagenda hiv-genezing‘.

Een samenvatting (maar uitgebreider dan de website waarnaar ik hierboven linkte) van de NL4Cure-onderzoeksagenda vind je hier.

Ik heb nog wat onderwerpen waarover ik wil schrijven, één van de volgende blogs gaat over de eerder genoemde bijdrage aan toekomstige onderzoeken die ik mag leveren.

aidsAids FondsErasmus MCgenezingHenrieke PrinshivHiv Vereniging Nederlandhiv-genezinghiv-vaccinNL4Curevaccin