Toen ik het huis uit ging was het eerste dat ik kocht lippenstift en oorbellen. Zie hier in vogelvlucht mijn geschiedenis als Drag Queen in diverse gedaanten.
Niet dat iemand in mijn omgeving me ooit een andere rol heeft proberen aan te leren dan de traditionele mannelijke, maar die vrouwelijke kant zat er van kleins af aan ingebakken. Daar kwam geen Drag Queen aan te pas. We spreken over eind jaren zestig, begin jaren zeventig van de vorige eeuw. We speelden vader en moedertje, drie keer raden wie de jurk van mijn moeder aan wilde en op haar hoge hakken móest.
Het eerste wat ik dus deed toen mijn zus me kwam bezoeken met haar vriendin uit het allesbehalve mondaine Heesch was samen voor de spiegel lippenstift opdoen en de oorbellen in. Hoe spannend was dat. En onschuldig ook, vergeleken bij wat zou volgen.
Naar het Vagevuur!
Eind jaren tachtig woonde ik op een kamer in Oss toen een vriend uit Londen mij bezocht. Ik had gehoord van een rebelse flikker-actiegroep in Eindhoven. Dus met de trein togen we naar het Hemelrijken, alwaar hun clubhuis Het Vagevuur zich bevond. We passeerden achter het station de tippelzone. In het Vagevuur bleek een gewone baravond gaande. Ik was zo nieuwsgierig geworden dat ik de week erna terugkeerde. En toen was er een verkleedavond. Met een doos vol pumps, jurken en pruiken waaruit je naar hartelust kon kiezen.
Van het één kwam het ander en zo stond ik met één been in het als gezapig bekend staande COC en met de andere in de radikale aksiegroep. Toen de conservatieve Poolse Paus het Mariajaar afkondigde besloten wij de Meimaand aan te grijpen voor een aantal ludieke avonden. Zonder internet nog wisten we de aandacht te trekken. Via raadselachtige annonces in verschillende dagbladen lokten we mensen naar het Vagevuur. Dat ging als volgt:
“Maria verschijnt ook bij u in de tuin. Bel 040…”
En zo zaten we als vijf Maria’s in de achtertuin verstopt. Het publiek moest naar de achterruimte, alwaar het Weesgegroet op de muren was geschreven. Dit moest drie maal worden opgezegd waarna de spots aangingen en men onder andere een Zwarte Madonna in een boom zag zitten en een Maria Boodschap(pentas) in het gras geknield zag. De laatste was ik. Een week later was er een Maria-verkiezing, compleet met Maria-in badpak en weer een week later was er een bedevaart (via de ingang leidde ik als bisschop de processie over straat naar de achtertuin. Daar was een grotje gemetseld alwaar twee manke dames spontaan genazen (Joop Keesmaat speelde één van de manke moekes).
Drag Queens: de Zusjes Bijoux
De beer was los, de verkleedpartijtjes werden uitjes in travestie op Roze hoogtijdagen. Gewoon in Drag per trein naar Amsterdam of door de Bossche binnenstad naar de zondagochtendvoorstelling van Priscilla, Queen of the desert. Op een enkele dronkaard na van niemand ook maar één wanklank gehoord. Sterker nog: applaus en bewonderende blikken waren ons deel. Ik spreek nu over de vroege jaren negentig. Wel waren we een seksmagneet voor sommige heren. Ach ja we waren jong en wellicht wat wulpser dan de ‘echte dames’.
Tussendoor presenteerde ik als Sheila Bijoux de verkiezingsshow, waar tal van politieke kopstukken uit Den Bosch acte de présence gaven en zij de leukste verkiezingsactiviteit ooit meemaakten. Sommigen kenden me nog als gemeenteraadslid, dus een gender-vergissing lag op de loer.
Op toernee met Meander & Bijoux
Ik ga met zevenmijlslaarzen door mijn drag queen-geschiedenis. Op een zeker moment zei Ton de Coster: “Waarom blijf je playbacken? Ga echt zingen”. En na een wankele poging op de Annie M.G. Schmidt-dag in het Brabantse dorpje Berlicum, begonnen we een maandelijkse show bij het COC in Den Bosch: De Op-&-Neer-Show.
Er bestond indertijd nog geen Drag Queen-agentschap, maar het nieuws dat twee gekke dames ordinaire en politiek getinte liedjes zongen deed al snel de ronde. En zo belandden Meander & Bijoux in het Groningsen COC, in een strandtent, in het Ron Wichmanhuis, de Keerweer, een gaysauna, een trouwerij in Rosmalen en op een feestje van Jan & Sjef in een kroegje in het gehucht Hoogland bij Amersfoort. Daar kwam hun beider familie én een bus volgeladen met potten en nichten (en veel drank) uit Rotterdam samen:
De Zusters
Ten slotte: de Zusters van de internationale Order of Perpetual Indulgence. Eindelijk trad ik toe tot dit illustere gezelschap, hier slechts vertegenwoordigd door Zuster Divine Revelation (hierboven links) en mijzelve als Zuster Clementia Maculanda. We verschenen voor het eerst tijdens AIDS2018:
En anno 2023 vormen Drag Queens plots een gevaar voor de jeugd. Onder aanvoering van de extreem-rechtse ‘normale homo’-club De Roze Leeuw werd zij aan zij met neo-fascisten gedemonstreerd tegen het nieuwe gevaar. Dat zijn wij dus. Mensen die op ludieke en soms politieke wijze statements maken, vechten voor acceptatie van seksuele en gender-diversiteit, tegen hiv-stigma en soms een kerstbingo opfleuren met een vunzig liedje (alleen voor volwassenen uiteraard). Het is duidelijk: willen we meer of minder Drag Queens? Het antwoord kan alleen maar zijn:
Want het is duidelijk dat extreem-rechts een nieuwe zondebok heeft gevonden. Aan ons de eer om hier een tegenwicht aan te bieden met met onze verschijningen die per definitie tot nadenken aanzet.
drag queendragqueengenderLHBTQIA+Sheilla Bijoux
julian
17 april 2023How glorious .