Ik ben aan het bijkomen van een enerverende en fantastische week van het mondiale aidscongres AIDS2018. Voor het eerst waren er twee zusters actief van de orde van Perpetuele Indulgentie. Het was heerlijk om te mogen doen.
De wereld bijeen op AIDS2018
De voorgeschiedenis: Stichting Untenu was het genereuze aanbod gedaan enkele dagdelen in te vullen in de Global Village-ruimte van Positively Dutch (o.a. door de Hiv Vereniging geïnitieerd). Het Global Village was het vrij toegankelijke gedeelte waar deelnemers aan de conferentie en activisten uit de hele wereld elkaar konden ontmoeten, netwerken, discussiëren en wat al niet meer.
We kwamen er niet uit omdat in dát gedeelte van de hal er niet gecollecteerd of verkocht mocht worden. Beleid van de RAI.
De korte documentaire die we eventueel konden vertonen was niet geschikt omdat de geportretteerden er geen toestemming voor hadden kunnen geven. Veel meer dan het uitdelen van folders zat er niet in en dus bliezen we onze deelname af. Later zag ik dat er een straat was gecreëerd met kleine presentatieruimtes waar goede doelen spullen verkochten t.b.v. hun sponsoring. Wist ik alles maar eens van te voren.
Zusters in The Global Village
Daarnaast was ik benaderd door Julian Hows aka Zuster Divine Revelation van de orde van de Zusters der Perpetuele Indulgentie om als medezuster enkele presentaties te houden in het Global Village. Stiekem wel een oude droom van me, maar het kwam er niet eerder van. Eerder linkte ik al naar de wiki-pagina over de Zusters, maar op mijn oude blog vond ik een trailer van een film over de zusters die ook wel aardig is.
Natuurlijk ben ik ook de piepste niet meer en heb al wel wat internationale ervaring, met name in ILGA-verband. Ik herinner me hoe overweldigend die eerste ILGA-conferentie in Parijs was. Misschien iets voor een andere keer (de foto’s kan je wel al zien: Parijs & Brussel). Iets minder intens, maar evenzo hartverwarmend was deze ervaring.
Vergelijkbaar met de ILGA-conferenties waren de vertegenwoordigers vanuit de hele wereld die je tegenkomt. De doelgroep is deels hetzelfde, deels breder. Bij AIDS2018 zie je heel veel LHBT’s rondlopen, wat logisch is gezien de patiëntenpopulatie én de geschiedenis. Daarnaast uiteraard ook veel vertegenwoordigers van sekswerkers (ook hier veel overlap met de T uit LHBT. Maar uiteraard ook veel hetero’s met hiv, waaronder veel vrouwen.
Zuster Clementia Maculanda
Hoe word je een non, een queer non van de Orde van de Zusters van Perpetuele Indulgentie nog wel? Dat gaat zomaar niet, al hanteren de verschillende huizen en ordes allemaal hun eigen regels. Allereerst moet je een habijt maken, stelen of krijgen. Aangezien ik geen held ben op de naaimachine en stelen niet mijn ding is, was de habijt die ik kreeg van Zuster Divine Revelation een geschenk uit de nonnenhemel.
Volgens de regels van haar orde (die in Londen is gebaseerd) moet ik ook alle liedjes uit The sound of music uit het hoofd kennen. Maar ik geloof niet dat het een harde eis is. Weer een andere Londense Orde hanteert deze regels, klik hier.
Uiteindelijk gaat het om de daden, om de Londense zusters te citeren:
Door schuld uit te bannen en universele vreugde te bevorderen, willen we een einde maken aan vooroordelen en intolerantie jegens hen die ‘anders durven te zijn’.
Als zuster dien je zelf een naam aan te nemen. Die is meestal prikkelend, provocatief of grappig. Pak het woordenboek Latijn-Nederlands er bij en vindt uit wat Clematia Maculanda betekent 😉 .
Hoe voelt het om een zuster te zijn?
Hoe is dat nou, om als zuster in dat werelddorp rond te lopen (of strompelen aan het eind van de eerste dag)? Dat was behoorlijk bijzonder. Je valt op als zuster, dat is een understatement. En je valt op in positieve zin, zoveel was ook wel duidelijk. De eerste dag zijn we misschien wel meer dan honderd keer op de foto gegaan met bezoekers. En geen werelddeel of land uitgezonderd. Of het nu een pastoor uit Oeganda was, of een rechter van een familierechtbank uit Libanon, een Amerikaanse pot of een Hollandse nicht: bijna iedereen werd blij.
Deel één van de missie geslaagd zonder er veel voor hoeven te doen: bevorderen van universele vreugde. Nou ja niet veel moeite… die schmink vliegt er niet vanzelf op natuurlijk, dat deden we in het herentoilet in de kelder. Zo gingen we als man langs de beveiliging naar binnen met een habijt in de tas en zo kwamen we als non de kelder uit met onze herenkleding in de tas.
Deel twee van de missie (uitbannen van stigmatiserende schuld) vergde wat meer voorbereiding die grotendeels door Zuster Divine Revelation gedaan was. Ze had folders gemaakt waarin de orde van de dienst was uitgewerkt, en een folder voor ná de dienst, met wat kleine presentjes en wat uitleg voor de buitenlandse bezoeker aan Amsterdam (waar een soa-test te doen, PrEP in Amsterdam, etc. En een recept voor een lekkere quiche.
Om een idee te geven, hieronder een fragmentje waarbij Zuster Divine Revelation de dienst leidt:
Vergeet ook niet elke dag iets goed voor een ander te doen, daarmee sloot Zuster Divine Revelation de dienst af, alvorens de aanwezigen de zegen te geven.
Ga heen en zondig
Voor het overige was het een warm bad, ik kan niet anders zeggen. Reacties waren niet alleen maar ‘leuk’, maar ook op inhoud: het voegde kennelijk echt wat toe. In plaats van suffe praatjes op een podiumpje in een stand werd onze boodschap met humor gebracht en kwam ook over. En het was niet het politiek-correcte praatje wat je elders vaak hoort. Het condoom is niet heilig, heerlijk dat er nu PrEP is om jezelf te beschermen (en laat je vooral regelmatig op SOA testen).
En het feit dat in de ogen van een meerderheid afwijkend gedrag als zondig bestempeld wordt en dat dát bestreden moet worden, sloeg ook aan. Mensen in het verdomhoekje schoppen heeft nog nooit geholpen om een epidemie te stoppen.
Ga heen en zondig dus, en neem je eigen, passende maatregelen. En vergeet vooral niet te genieten!
Reageren?