Bij gebrek aan politieke activiteiten, een laatste blog over ‘De eeuw van Azië’ van Kishore Mahbubani. Ik heb het uitgelezen en ben er erg enthousiast over. Voor ons familieblad schreef ik een boekbespreking.
‘De eeuw van Azië’ – Kishore Mahbubani
Vorig jaar september zag ik op televisie bij VPRO’s Tegenlicht een interessante man die een verhaal vertelde wat mijn ogen opende. Het was Kishore Mahbubani en hij vertelde hoe de wereld, zeker voor westerlingen, de komende decennia zou veranderen. Deze eeuw is namelijk ‘De eeuw van Azië’. Zo heet ook het boek.
Titel en auteur had ik genoteerd en toen ik bij ons moeder op visite kwam bleek zij – toeval of niet – exact hetzelfde te hebben gedaan. Deze man maakt blijkbaar iets los.
Driekwart jaar later heb ik eindelijk gedaan wat ik me in september 2008 had voorgenomen. Ik heb het boek aangeschaft en in razend tempo uitgelezen. Voor mijn doen dan, ik lees wel veel beleidsstukken van de provincie, maar aan een boek was ik lang niet meer toegekomen.
Azië heeft de toekomst
Voor sommige mensen uit het westen zal het even slikken zijn, maar de westerse dominantie op economisch en politiek niveau nadert haar einde. In het boek ontrafelt Kishore Mahbubani hoe het Westen opkwam en tot nu toe de wereld domineert. Hoe wereldleider – de VS – andere staten op meer en minder subtiele wijze laten doen wat zíj willen.
Hoe alle mondiale instituties zijn gebaseerd op de uitkomst van de Tweede Wereldoorlog en hoe (economisch) sterker wordende landen op een zijspoor worden gezet. Waarom hebben Groot Brittannië en Frankrijk bijvoorbeeld een permanente zetel in de VN-veiligheidsraad en India (ruim één miljard inwoners) niet?
Waarom mag een Aziaat of Afrikaan nooit voorzitter worden van het IMF of Wereldbank? En waarom wordt er in het Westen zoveel waarde gehecht aan de G7-top, die toch slechts een minderheid van de wereldbevolking vertegenwoordigt?
Europese Unie
Mahbubani weet in het boek duidelijk te maken waarom het in óns belang is om niet langer navelstaarderig bezig te zijn met nationale belangen en angstzaaierij voor moslims. Het is juist in ons belang om de islamitische buurlanden om de Europese Unie heen welvarend te maken en via uitwisselingsprogramma’s over en weer elkaar te leren kennen.
Alleen op die manier zal de ‘Mars naar de moderniteit’ ook die landen bereiken en zal de bevolking minder geneigd zijn om radicale keuzes te maken en wel kiezen voor meer democratie. Landen of volkeren uitsluiten of demoniseren (zie Iran) werkt averechts.
Na China en India volgen andere landen. We kunnen meedoen of we kunnen aan de zijlijn blijven staan (als we zo arrogant blijven denken dat het Westen superieur is). Maar Kishore Mahbubani maakt duidelijk dat het in ons belang is om mee te doen, maar dan moeten we onze arrogantie laten varen en pragmatisch worden.
Kortom, wie bereid is de oogkleppen te laten vallen, open staat voor een andere kijk op de wereld én op onze gekleurde werkelijkheid, is dit boek een verademende aanrader.
Lees hier mijn eerste blog over ‘De Eeuw van Azië’ en hier het tweede blogbericht.
AziëBirmaBurmaBushChinaClintonDen XiaopingEUIndiaIranislamIsraelJapanKishore MahbubaniPAlestinaUSAWen JibaoWesten
Reageren?