Het is koud in Berlijn, en we hebben weinig zin ver te reizen voor het avondeten. Snel wat bij Babel om de hoek dan maar. Zondag: Sunhine & Han West.
We zijn druk bezig om alle foto’s van Flickr over te zetten naar photog.nl, dan kan ik de foto’s ook weer makkelijk hier plaatsen.
Meer blogs over vegan in Berlijn vind je hier.
Babel, één van de vele Libanese tentjes
Als je alleen reist ga je meer op pad, nu zitten we knus met de poezen in het appartement. En als de natte sneeuw naar beneden dwarrelt vergaat de zin om op pad te gaan. In de buurt is genoeg en Gaststätte Babel stond redelijk goed aangeschreven. Het kleine zaakje (met ruim terras) zat bomvol. Een kakofonie van pratende mensen in vele talen, het deed zijn naam eer aan. Het was er erg koud, zeker naast de deur.
We hielden ons in en sloegen de aanbevolen gevulde druivenbladeren af. Eerdere ervaringen met Libanese eethuisjes maakten ons wijzer: je krijgt voor weinig geld zó’n vol bord, dat je met moeite alles op krijgt. Zo ook hier. Om met het positieve te beginnen: vers gesneden frietjes, een baba ganoush zó heerlijk had ik hem niet eerder (lekker rokerig) en er zat een gele dressing over de salade waarvan ik de smaken niet kon thuisbrengen. Ik vermoed iets met mango, zoet en kruidig tegelijk. Tot zover de halleluja-stemming. Want de omvang van de falaffelballen waren buitenproportioneel. Het ergste: alles was zó zout dat ik de hele zondag nog dorst had. Mocht je zelf willen oordelen, Kastanienallee 33 in Prenzlauer Berg.
Terug naar Kreuzberg…
…maar níet naar Maria na de zeperd van de vorige keer. Als je zo selectief omgaat met je gasten, dan heb ik al gegeten en gedronken. We waren een beetje afgedwaald en bij daglicht herkende ik de buurt niet meteen. Wel was het kennelijk onrustig, de (oproer)politie reed af en aan. Zelf niks gemerkt. Omdat ik de bibbers kreeg besloten we bij vegan Vietnamees restaurant Sunshine twee kleine gerechtjes te proberen. Loempiaatjes met zeewier en ‘kip’-spiesjes op basis van seitan. Ik houd van zeewier, maar bij de spiesjes proefde ik plots Vietnam weer. Ik vermoed de verse Thaise basilicum en shisoblad. Ik was weer even dáár.
Go Han West
Na een lekkere koffie bij Classic Specialty Coffee (en ook de warme chocoladedrank kan vegan) volgde ik braaf manlief die zin had in friet. Het zal mij benieuwen dacht ik. Berlijn en friet… mwa. Hij nam me mee naar Han West – waar dumplings de basis vormen. Gelukkig zag ik op tijd dat je je bestelling in het naburige Bauhaus Neulich mocht nuttigen. Want het mag dan wel Asian street food wezen, gebibberd hadden we al genoeg in Babel.
Mijn maag stuurden mijn hersenen prikkels om de vegan fried chicken bao te nemen, maar ik zwichtte voor een schotel met dumplings, een bao bun met gefrituurde tofu en… frietjes. We kregen een buzzer mee en bestelden bij Neulich twee verschillende alcoholvrije biertjes. Helaas hadden ze die niet uit eigen brouwerij. Inderdaad jammer, maar alcohol trek ik niet meer en een alcoholvrije Hefenweizen smaakt altijd lekker.
Neulich is zo’n lekkere oude alternatieve kroeg waar van alles en iedereen komt, ik moest denken aan café de Boulevard in Den Bosch uit mijn jonge jaren. Even later ging de buzzer en haalde ik twee overladen dienblaadjes bij de buren op. Het had wat weg van een kapsalon en het was wederom véél te veel. Had ik maar… da’s achteraf gelul. Over de combinatie was ik niet echt te spreken – die werkt bij een kapsalon wél. Maar ik zag voldoende spannende vegan gerechten op de kaart om het ooit nog een keer te proberen.
asian street foodBabelBerlijnHan WestLibaneesNeulichSunshineveganVietnamees
Reageren?