Waterschapsbond & Biesbosch

Vandaag naar de jaarvergadering van de Noord-Brabantse Waterschapsbond (N-BWb) geweest in Hank, gemeente Werkendam.

De vergadering was binnen een half uur gepiept – meer een excuus voor een dagje netwerken en leuke dingen. De leuke dingen heb ik overgeslagen (niet omdat ik een Spartaanse socialist ben, ik was gewoon doodop). De mooie Biesboschfoto’s zijn van twee weken geleden.

Toen zat ik met man en nichtje op dezelfde boot, maar dan gevuld met toeristen. Maar terug naar de aanleiding: de jaarvergadering. Slechts een formaliteit, zo hoorde ik al snel. Voor veel mensen is dit de officieuze start van het nieuwe seizoen. Waterschapsbobo’s, wethouders, ZLTO-ers, provincie-ambtenaren en een zevental Statenleden waren van de partij.

Dat de vergadering niet zo serieus was, illustreerde de opmerking van een man in de zaal bij de rondvraag: “Ik weet dat je bij deze vergadering eigenlijk geen vragen hoort te stellen..” en toen volgde een vraag over het verslag van, jawel, een feestvergadering. Toch nuttig, mocht ooit nog eens een Dijkgraaf een boek willen schrijven.

Op de foto boven (midden) luistert Joseph Vos, Dijkgraaf van Waterschap Brabantse Delta en voorzitter van de N-BWb naar Dijkgraaf Gerrit Kok van Waterschap Rivierenland (foto hieronder).  De voorzitter hield een jaarrede waarin hij de Sint-Elisabethsvloed memoreerde, waarbij 45.000 ha landbouwgrond van de Zuid-Hollandse Waard door het water verzwolgen werd.

Voorts ging hij in op de afgelopen waterschapsverkiezingen. De evaluatie daarvan gaf de staatssecretaris geen aanleiding om deze weer anders te organsieren. Dijkgraaf Vos toonde zich tevreden met de opkomst van 25%. Voor een functioneel bestuur (zo noemt men het waterschap in bestuurlijke kringen) is dat niet slecht. Vond híj.

Ik krijg meer de indruk dat de waterschappen hun legitimiteit proberen te verdedigen met verwijzingen naar de rijke historie en met het goedkeuren van belabberde opkomstcijfers bij verkiezingen. Maar dat is maar een indruk natuurlijk. Ook de opmerking dat waterschappen transparanter moeten gaan werken bezie ik in dat licht.

Interessante opmerking nog van de N-BWb-voorzitter was het pleidooi om de werkzaamheden niet te beperken tot de kerntaken. De regierol moet opgepakt worden om de verschillende belangen met elkaar te verbinden. Daaruit zou de meerwaarde kunnen blijken van de waterschappen. Het Proviciaal Waterplan (PWP, binnenkort op vrijwel elke bestuurlijke agenda) bleef niet onvermeld. Nadat we deze week PWP-vergaderopties kregen voorgeschoteld, hoorde ik aan tafel van een watrschapsbestuurder dat provinciale besluitvorming pas in december voorzien was. Vreemd verhaal.

Laat nu bij de provincie de trend geheel tegenovergesteld zijn. Meer en meer wordt erop gehamerd dat we ons tot onze kerntaken moeten beperken. Onze oproepen om de regierol op te pakken als gemeenten er eens niet uitkomen worden steevast afgeserveerd met een verwijzing naar de kerntaken.

De gastheer, Dijkgraaf Kok, deed een duit in het zakje, een defensieve duit. Verwijzend naar het meer en meer gehoorde pleidooi om de waterschappen maar bij de provincies onder te brengen, bezwoer hij ons dat zíjn waterschap helemaal niet bij de provincie ondergebracht kán worden. Waarom dan wel niet? Welnu, het werkgebied van Waterschap Rivierenland strekt zich uit van Zuid-Holland, Gelderland, Noord-Brabant tot zelfs een stukje Duitsland (zie hier de kaart van het werkgebied). Alsof de taken niet verdeeld zouden kunnen worden, maar dat terzijde.

Na de sprekers volgde nog een interessante en kritische bijdrage van Fons Neelen over de rol die waterschappen bij ‘water in de stad’ konden leveren. Beetje saaie presentatie, maar inhoudelijk goed. Leuke feitjes gehoord: zo zijn er jaren geleden – zonder te berekenen wat echt nodig was – miljarden uitgegeven aan waterbergingen. Maar er zijn tientallen bergbezinkbassins in Nederland aangelegd waar Fons Neelen met een gerust hart in zou gaan slapen. Daar is nooit een druppel water terecht gekomen.

Na de sprekers en de vele pauze’s (handig voor het netwerken zo werd meermaal betoogd), werd een maaltijd geserveerd en vaartocht door de Biesbosch genoten. Beiden heb ik overgeslagen. Ik had mijn netwerkportie gehad (ZLTO nog maar eens gevraagd om tot een afspraak te komen) en heb de middag nog nuttig kunnen gebruiken om het opiniestuk over de militaire bases af te maken en in te sturen.

Hieronder zoals gezegd de foto’s die twee weken geleden vanaf dezelfde boot zijn gemaakt. Het moet gezegd, als je de vele pleziervaartuigjes wegdenkt (ik heb ze waar mogelijk weggesneden): het is een schitterend gebied.