Een vegan zaak om de hoek had koffie, maar geen plantaardige melk. Wel liep de aardige jongeman met ons naar ’n vegan-vriendelijke lunchtent. Een overzicht.
Foto boven: niet bepaald vegan: La Putaria (de hoererij?) alwaar je seksueel getinte koekjes en andere snacks kunt kopen.
Veel vegan keus in Lissabon
De jongeman van Oak Berry aan de Largo do Corpo Santo liep met ons mee naar een bijzondere zaak om de hoek aan de Rua Bernardino Costa 21-23: Zarzuela. Deze zaak is gespecialiseerd in suikervrije, glutenvrije en vegan producten, waaronder de beroemde pastéis de nata. Niet dat de koffie te beren was, maar het was koffie. Ze verkopen overigens ook gebak met suiker en dierlijke producten. En hoewel ik me had voorgenomen als dank nog eens bij de aardige jongeman van Oak Berry langs te gaan, is het er niet meer van gekomen.
Vegan Nata & eetbare koffiebekers
Over het beroemdste gebakje van Portugal gesproken, A Carioca is gespecialiseerd in de plantaardige variant van de pastel de nata (meervoud is pastéis). Dichtstbijzijnde vestiging voor ons was aan de Rua da Misericórdia 9 in Chiado. Hun ‘vegan nato’ was veruit de lekkerste. Daarnaast krijg je hun koffie om mee te nemen in een beker van koek, vergelijkbaar met die van een ijshoorntje – maar dan steviger. En goed te eten.
Mijn buurman – die nog enkele jaren in Rio de Janeiro heeft gewoond, wees me op de oorsprong van het word Carioca en veronderstelde dat ik dat wist. Dat was niet het geval. Een inwoner van Rio de Janeiro wordt een Carioca genoemd, lees hier over de herkomst van het woord.
Ook om de hoek: Vegan Food Project
De eerste middag liepen we één straatje hoger/achter de onze tegen dit restaurant aan. Echt om de hoek, het opende alleen pas een half uurtje later en na het vroege ontbijt waren we wel toe aan een goede lunch. Na een ommetje konden we bij de Vegan Food Project terecht. Het was er vrijwel meteen druk, meestal een goed teken. Op de kaart veel burgers, geserveerd met zoete aardappelfriet óf met een paar chipjes (die bij ons zelden of nooit geserveerd worden bij de maaltijd).
Aangezien ik bij de aanblik van zoete aardappelfrietjes altijd denk aan de echte aardappelfriet, valt het me altijd tegen. Het is nogal modieus, je komt die melige dingen tegenwoordig overal tegen. Een buurvrouw zat een pastei te eten. Die zag er om te watertanden uit.
De vulling had een behoorlijk aanwezige smaak van nootmuskaat, maar was niet overheersend. We zijn het niet meer zo gewend misschien, maar het was wel lekker.
De prinses van het kasteel
In Alfalma – de beroemde fado-wijk van Lissabon – staat aan de top het Castelo de São Jorge. Waarschijnlijk is daar het kleine restaurantje Princesa do Castelo naar vernoemd. De houten bankjes zaten voor geen meter, de muziek binnen werd overstemd door fado van een toeristenval aan de overkant. De kok keek nors, maar daar kon de man waarschijnlijk niet veel aan doen.
Uit het eenvoudige menu kozen we de bonenburger en een Thaise curry. Halverwege wisselden we, maar ik kon met moeite afscheid nemen van de burger. Ik ben niet altijd zo van de geprakte bonen, maar deze bonenburger was echt superlekker. De Thaise curry overigens ook. Aanrader, en goedkoop bovendien.
Hola – kuch – Kristof!
Niet echt een vegan tentje, maar de enige plek waar ik cappuccino kreeg die níet waterig smaakte. Dat kwam waarschijnlijk omdat men oatly gebruikte. En eerder leerde ik al dat je beter meia de leite kon nemen dan cappuccino, maar toch hield het niet over.
De enige Kristof zagen we pas de derde dag dat we er zaten, het overige personeel bestond uit drie jonge vrouwen. Helaas werd er niets van gezegd als mensen zonder mond-neusmasker binnenkwamen. Twee keer heb ik in allerijl de koffie achterover gegoten nadat een moeder een nies serveerde in de vlakke hand, haar peuter de ruimte in hoestte en de tweede keer toen twee Duitse meiden onbeschermd – maar verkouden – een tafel verder gingen zitten.
Dit trok ik niet, in de wetenschap dat ik niet beschermd bleek ondanks een dubbele dosis AstraZeneca. Hola Kristof! -> Rua do Poço dos Negros nr. 103.
A Colmeia (De Korf)
A Colmeia (Rua Emenda, 110) is naar eigen zeggen het oudste vegetarische restaurant van Portugal. Het volgt de macrobiotische filosofie dat de fysieke en psychische gezondheid door gezond eten wordt beïnvloed. Je moet even zoeken, het eetlokaal zit op de derde verdieping.
Het is een buffetrestaurant waar je kunt kiezen uit drie tot vijf gerechten uit de vitrine, met gratis salade en water of thee zoveel je wilt. Bijna alles is vegan. De zaak is sober aangekleed, je kan ook zeggen: tamelijk amateuristisch, maar het heeft wel wat, wat Boeddhistische posters aan de muur en een enkel Boeddhabeeld.
Spotgoedkoop en erg lekker. Helaas trekt een alternatieve zaak net als bij ons nogal wat maskerweigeraars, vooral mensen die maaltijden kwamen afhalen. In zelf meegenomen bakjes, dat dan weer wel.
Kong: vettig
Kong – aan de Rua do Crucifixo 30 – heeft als motto: ‘Eten gemaakt met mededogen’, leuke slagzin als je aan de Kruisbeeldstraat zit. De geur van frituurolie komt je tegemoet als je de zaak binnenkomt. Nu heb ik helemaal niks tegen gefrituurde hapjes, integendeel, maar ook het niet-gefrituurde hoofdgerecht bevatte een overdaad aan olijfolie.
De voorgerechten waren heerlijk, vooral de kroketjes. Het hoofdgerecht – blije octopus – was wel aardig, en zeer inventief geveganiseerd door de voet van een stevige paddestoelsoort aan reepjes te snijden waardoor het enigszins op een octopus leek. Oordeel zelf.
Moko: Taiwan ontmoet Portugal
Hier schreef ik nog niet eerder over, kwam ik achter bij het samenstellen van dit artikel. Onterecht, want Moko Veggie Café is een bijzondere mengeling van Portugese pasteleria en Taiwanese keuken. En ook nog eens volledig plantaardig. Je kan er dus terecht voor vegan hartige bladerdeeghapjes maar evenzogoed serveren ze plantaardige gestoomde dumplings en soepen uit de Taiwanese keuken.
De vestiging in de wijk Anjos (Engelen) was verbouwd en bood enkel nog een hangplek binnen en twee tafeltjes buiten. En dus gingen we een eindje verder met de metro naar de vestiging in Alvelade, waar meer zitplaatsen zijn.
De cappuccino is niet super, maar de hapjes zijn lekker en de keuze is reuze. Als je niet van cacao of kaneel op je schuimlaag houdt vraag dit dan expliciet (Sem cacau ou canela por favor). In Portugal is men vaak scheutig met cacao op de cappuccino.
In Bocca al Lupo (‘veel geluk’)
Pizzazaak met superlekkere pizza’s en andere gerechten. 100% biologische ingrediënten, vegan pizza’s maken ze ook, én goed. Rua Manuel Bernardes 5, reserveren aangeraden, klik hier voor de website.
De Libanese hoek
Toen ik ooit op zoek naar een hippe kapper bij metrostation Rato uitstapte, stuitte ik op de Lebanese Corner. Je moet er het chaotische verkeersplein voor oversteken, maar dan heb je ook wat. Voor de vleesetende medereiziger is er van alles uiteraard. Ik was er nu vier keer, en ik kan niet anders dan de falafel bestellen, die nog nooit teleurstelde.
Je ziet, ruikt en proeft dat de olie waarin de ringen zijn gefrituurd schoon is. De hummus die als bijgerecht wordt geserveerd is heerlijk net als de behoorlijke schaal salade en het Libanese platte brood. Vergeet ik bijna de lekkere tahini te vermelden. Adres: Largo do Rato 3A.
Boa Bao
We hadden ooit het geluk een tafeltje te kunnen reserveren bij Boa Bao in Porto. In Lissabon zijn we daar helaas nog niet in geslaagd. Al voor openingstijd zie je een rij staan en bezetten mensen terrasjes in de buurt van Largo Rafael Bordalo Pinheiro (Boa Bao is gesitueerd op nummer 30).
Boa Bao is zó populair, het zit bijna altijd vol. Ook dit keer vergaten we op tijd te bellen voor een tafeltje voor twee. In Porto aten we met een gezelschap alleseters, vegetariërs en een vegan. Voor elk wat wils in een sfeervolle zaak. De menukaart bevat gerechten uit diverse Aziatische landen.
Nepalees in Lissabon
Een verhaal apart. Ik vroeg me de vorige trip naar Lissabon al af waarom veel Indiase restaurants de toevoeging ‘Nepalees’ hadden. Toen we de laatste avond aten bij Sanskar Nepal – die expliciet ‘vegan friendly’ vermeldt – zat aan het belendende tafeltje een praatgrage Portugees die in Den Bosch was geboren. Van hem begreep ik dat Portugal in het verleden vrij gemakkelijk mensen van buiten de EU de kans bood een zaak te beginnen. Dit verklaarde de relatief grote Nepalese gemeenschap in de stad. En dus ook de dito eetzaken.
Kort en goed: je kan in Sanskar Nepal prima en betaalbaar eten, zeker als liefhebber van de Indiase keuken, en hiermee doe ik waarschijnlijk de Nepalese keuken tekort. Dat is voor een volgende keer. Sanskar Nepal is te vinden aan de Rua das Chagas 25-27, niet ver van metrostation Baixa-Chiado.
Yak & Yeti
In Alfalma viel mijn oog eerder al op een Nepalees restaurant, omdat ze er dumplings op het menu hadden, óók met plantaardige vulling. Naast de Indiase keuken (kennelijk een onontkoombare combinatie) hier dus ook Nepalese gerechten. We vonden Yak & Yeti aan de Calçada de Santo André (op nr. 17) en het werd me duidelijk (corrigeer me as ik het fout heb) dat de Nepalese keuken zowel Indiase als Chinese invloeden heeft. De vegan dumplings waren wel aardig (al vond de vleesetende disgenoot zijn vleesgevulde maar niks).
Dal Tadka is voor mij onweerstaanbaar als ik het op een menu zie staan, evenals samosa’s. Helaas smaakte de dal zo flauw als maar zijn kon en was het deeg van de samosa erg taai. Het naanbrood was daarentegen superlekker. Jak & Jekkie was ook een aardige naam geweest.
Huang He: Chinees & Sushi
Geen hoogvlieger en ver weg van het centrum vind je Huang He, een Chinees buffetrestaurant. Normaalgesproken geen aanrader, maar vanwege de aardige eigenaars die veel moeite deden om speciaal voor mij plantaardige sushi te maken wil ik ze toch vermelden. Huang He, Avenida de Berna nr. 21A.
Happy Cow is de onmisbare vriend van elke vegan en vegetariër op reis.
Klik hier voor het zoekresultaat vegan+vegetarisch+Lissabon.
Reageren?