Uitgeblust in Phnom Penh; naar een belegerd Battambang

Een bloedhete week in Phnom Penh en Battambang, met heel veel werk en geen tijd om te bloggen. Een inhaalblog vanuit een belegerd Battambang. UPDATE 16 maart – 07.00 u:

UPDATE 16 maart – 07.00 u:

Bangkok lijkt nog mogelijk voor Nederlanders die niet vanuit Europa op Thailand  vliegen. Ondertussen on Phnom Penh: berichten dat corona ‘van buitenlanders’ komt: barbershop in Cambodia bans all foreigners Over Coronavirus.

Paradijselijk plaatje? Eigenlijk noodzakelijk kwaad. Na dagen verzengende hitte, met heel veel werk, liep ik op mijn tandvlees.

Phnom Penh: te druk om te bloggen

Vandaar dat er een week verstreek waarin ik met uit de naad werkte en waarin tussendoor van alles gebeurde. En dus niet aan bloggen toekwam. Tussen het vertalen en monteren van een video, regelen van afspraken, plannen van een training, en nog veel meer, kwamen er ook enkele noodhulpverzoeken voorbij.

En woensdag hoorde ik – niet helemaal onverwachts – dat de jongen die we eerder hielpen en di \e ik eerder opgezocht had in het ziekenhuis in Battambang, was overleden.

Hij had het dus niet gehaald. Ik kreeg de foto’s van zijn kist met daarop zijn foto, nadat we een bijdrage hadden toegezegd om de kosten van de uitvaart te dekken. Zo uitgemergeld als hij eruit zag in die vieze ziekenzaal, zo gaaf en jong zag hij eruit op die foto. Ik hield het dus weer eens niet droog.

Of ik nog terug kan naar Nederland?

Dat is de vraag die steeds prangender werd deze week, Vanuit het thuisfront, want er wacht ons een  uitslag op 31 maart en als die niet goed is wil ik bij mijn familie zijn. En nu is er het coronavirus. Een virus dat voor mensen met een lage weerstand helemaal gevaarlijk kan zijn.

Om me heen sluiten landen hun grenzen voor mensen uit door het corona-virus zwaar getroffen landen. Ik ondervond het toen ik naar Ho Chi Minh City (Saigon) wilde gaan om er mijn nichtje een hart onder de riem te steken (en zelf wilde ik ook graag even bij haar zijn). Maar op de dag van vertrek besloot Vietnam inwoners van 27 landen de toegang te ontzeggen. Alles geannuleerd, en achteraf een geluk bij een ongeluk, want Vietnam plukte de dagen erna toeristen van straat om ze in niet al te hygiënische hotels onder quarantaine te plaatsen.

Onze vrijwilligerstraining in Siem Reap moest verplaatst worden (ik typ dit blog nu vanuit Battambang) nadat de eerste Khmer positief was getest op corona. Enkele vrijwilligers durfden niet meer. Dus kon ik voor de tweede keer in een week van alles annuleren, én opnieuw boeken.

Waren mijn naasten voor mijn vertrek bezorgd dat ik naar Azië ging, nu vrees ik zelf om terug te gaan naar mijn eigen land. Hier in Cambodja kan je je veilig wanen. Wanen, want met veel Cambodjanen vertrouw ik de officiële cijfers niet zo. Tot nu toe zijn op één na alleen maar buitenlanders positief getest, wat weer kan leiden tot angstige blikken van sommigen.

Behalve Vietnam is ook Hong Kong op slot, Thailand vooralsnog slechts voor enkele landen, maar men eist wel een gezondheidsverklaring bij aankomst. Taiwan heeft gisteren het beleid dat reizigers vanuit Europa 2 weken in thuisquarantaine gaan (nadat gisteren twee buitenlanders positief waren getest, waaronder… een Nederlander.

Nu was Taiwan mijn eindbestemming, en met een strenger wordend Thailand rijst de vraag of ik over enkele weken nog wel thuis kom als de situatie dat vereist.

Van alle kanten wordt me nu geadviseerd om zo snel mogelijk naar huis zien te komen – nu het nog kan. Aangezien ik nog een busreis van een dag voor de boeg heb op maandag, mijn visum verloopt op woensdag, maar ook nog wat af te handelen heb in Phnom Penh, moet ik goed afwegen wat ik doe.

Het actieplan is als volgt: ik probeer komende week naar Bangkok te komen, eenmaal binnen probeer ik mijn vlucht naar Nederland om te boeken. Want als ik iets geleerd heb is dat de situatie zo snel verandert dat nu al mijn vlucht omboeken geen enkele garantie biedt.

Training voor vrijwilligers voorbereiden

En zo bevond ik mij donderdagavond uitgeblust en wel op een dakterrasbar met uitzicht over de Russische Markt, die eigenlijk Psar Tuol Tompoung heet. Even wat plantaardig junkfood naar binnen werken met een glas jasmijnlimonade. Het eerste deed zijn naam eer aan, de jasmijnlimonade was verrassend lekker.

De dag erna be ik met de minibus naar Battambang gegaan, alwaar de vrijwilligerstraining plaats zou vinden. Naast mij een snotterende en regelmatig hoestende jongeman, die steeds contact zocht. Hetzij door af en toe wat te vragen, maar nog vaker door me grijnzend doch zwijgend aan te kijken.

De reis duurde 7 ½ uur (er stond 6 uur voor) en bij aankomst bleek het kantoor van de busmaatschappij naast een vegetarisch restaurant. Omdat onderweg alleen kadaver werd geserveerd, besloot ik toch eerst maar wat gezonds te eten alvorens naar het hotel te lopen.

Also today: River Festival in front of my hotel. And a lot of military. Why? Because a PM who is apparently not so sure about his safety, will visit the festival today. pic.twitter.com/Y8IhdvqFgU

— Ron van Zeeland (@ronvanzeeland) March 14, 2020

Daar aangekomen bleek het rivierfestival in volle gang: Eén lange rij eetkramen (wederom alleen maar kadaver) en veel herrie met een groot podium van Ganzberg (een biermerk dat zich Duits voordoet, maar ik verdenk ze er van dat dat alleen maar voor de marketing is). Vlak voor het hotel welteverstaan.

‘s Anderendaags zag ik dat de medewerkers van het biermerk een hoop troep op de oever van de rivier hadden geloosd en toen deed ik iets wat ik nooit doe in Cambodja: ik maakte me publiekelijk boos:

Wat ook nog nooit gebeurde: het bericht werd in een mum van tijd door veel Cambodjanen gedeeld. Inmiddels staat de teller op 572. De autoriteiten werden getipt en warempel: ik kreeg een bericht van het bedrijf dat met Ganzberg samenwerkte. Een paar uur later was de hele oever schoon.

Belegerd Battambang

In Battambang leek onderhand wel de staat van beleg afgekondigd: overal militairen en politie. Navraag leerde dat de grote geliefde leider de stad zou bezoeken. Kennelijk is hij ergens voor bevreesd. Het werd er niet gezelliger op in het mooie en doorgaans rustige Battambang.

De premier had zojuist de grenzen dichtgegooid voor een aantal nationaliteiten, echter het land met de grootste besmettingshaarden blijft nog steeds buiten schot.

Het regime hinkt nog steeds op twee gedachten: blijf kalm (op zich goed) en na meerdere positief geteste buitenlanders en één Cambodjaan: scholen dicht, evenementen afgelast.

Maar evenzo vrolijk riep de grote leider op om massaal naar het Rivierfestival te komen, alwaar toeristen zich mengden met de lokale bevolking. Gelukkig was het bloedheet in Battambang, dus als de minister van volksgezondheid gelijk heeft, maakt het corona-virus geen schijn van kans. Ik hoop het.