Waar waren we gebleven? In Battambang, tegen het randje van oververmoeidheid aan en corona dat ons in de nek hijgde. Een onvindbare transvrouw, maar de vrijwilligerstraining ging door.
Op zoek naar de khteuy
De eerste missie was op ziekenbezoek, wederom hebben we noodhulp gefaciliteerd, dit keer aan een transvrouw met hiv in Battambang. Of ik mee wilde op bezoek. Met het overlijden van de jonge man enkele dagen ervoor nog vers in het geheugen, probeerde ik me te wapenen. Want ook deze persoon had naast hiv, tbc opgelopen.
Ondertussen bleek voor de deur van het hotel het rivierfestival losgebarsten, was het bloedheet en moest ik de paar shirts die ik had ingepakt meermalen wassen en weer drogen. Omdat de vrijwilliger de telefoon niet opnam besloot de coördinator mij op goed geluk mee te nemen naar het ziekenhuis.
Ik heb inmiddels heel wat ziekenzalen gezien (en twee isolatiekamers) in het Provincial Referral Hospital. Mijn kennis van het Khmer is beperkt, maar genoeg om te horen dat onze coördinator elk zaalhoofd, elke receptionist en diverse patiënten zonder blikken of blozen vroeg of hier soms die khteuy had gelegen.
De patiënt bleek wel gesignaleerd maar onvindbaar te zijn.
Vrijwilligerstraining in Battambang
In de vergaderruimte stond één grote stoel – type troon – en u raadt al wie daar op moest plaats nemen. Er was een behoorlijke opkomst en bij gebrek aan trainer besloot ik het heft maar in eigen handen te nemen.
Daar waar ik weken tevergeefs bezig was geweest om bij collega-organisaties een trainer los te peuteren die én tot onze doelgroep behoorde, én verstand van zaken had, bleek de juiste persoon gewoon aan tafel te zitten. Bora, verpleegkundige bij RHAC Clinic in Phnom Penh én vrijwilliger bij onze partnerorganisatie Bandanh Chaktomok. En niet te vergeten een BK (Bekende Khmer).
Dus na het voorstelrondje vroeg ik even te schorsen om hem te spreken, ik wilde hem polsen of hij niet wat meer inhoudelijk wilde bijdragen aan deze en toekomstige trainingen van onze vrijwilligers. Dat wilde hij wel en we spraken af elkaar in Phnom Penh te ontmoeten voor mijn vertrek.
Ondertussen wilde ik voorkomen dat de barang de hele tijd aan het woord was, ik wilde juist van hen weten wat hun ervaringen waren. Aanvankelijk schoot het alle kanten op en de vertaling van mijn vragen leken wel hele romans, zo lang duurden die. En nadat ik enkele pogingen de doelgroep voor noodhulp op te rekken in de kiem had gesmoord (‘Nee, geslachtsziekten bij hiv-negatieve homo’s zijn geen grond voor noodhulp’).
Toch kwam er ook een interessant verzoek binnen: of we voor een (niet zieke) hiv-positieve transgender wellicht een soortement van bakfiets konden financieren zodat ze beter in staat is om herbruikbaar afval op te halen.
Uiteindelijk spitste het zich toe op kennisoverdracht over hiv, hiv-testen, – preventie, -behandeling, combinatie met andere bedreigende ziekten, PrEP en PEP. We kwamen een heel eind en Bora deed zijn best. Maar de tijd ontbrak om hier dieper op in te gaan.
Let wel: deze groep gaat na de training een nog grotere groep voorlichten dus het effect zal groter zijn dan deze 17.
Meer corona in Battambang
Het rivierfestival wilde nog niet echt op gang komen (veel leger en politie op de been zolang Hun Sen in de stad was. Maar eenmaal vertrokken werd het wél druk. En dat terwijl aangekondigd was dat ook in Battambang alle scholen zouden sluiten vanaf maandag, lieten de autoriteiten dit toe op zondag:
Toeristen en lokale bevolking op een kluitje. De dagen erna werden – ook in Battambang – corona-besmettingen gemeld.
aidsBandanh ChaktomokBattambangCambodjacoronacovis-19khteuyprepUntenu
Reageren?