De Raad van State heeft het maar druk met alle aangevochten bestemmingsplannen en milieuvergunningen. Nu wordt een bestemmingsplan in Sint-Michielsgestel aangevochten. Eén van de bezwaren is de aantasting van het eefgebied van de steenuil. 

Waar heb ik dat meer gehoord? Hier dus en zie ook hier.

Bestemmingsplan ‘Grinsel-Triestpad’ van de gemeente Sint-Michielsgestel

Uitspraak over de goedkeuring door het college van gedeputeerde staten van Noord-Brabant van het bestemmingsplan ‘Grinsel-Triestpad’ van de gemeente Sint-Michielsgestel. Het plan maakt de bouw mogelijk van ongeveer 50 woningen voor starters, appartementen voor jonge bewoners met een zorgvraag en vrijstaande en half-vrijstaande woningen. De woningen zijn voorzien op een terrein dat deels braak ligt en deels nog agrarische grond is binnen de bebouwde kom van Den Dungen. De Vereniging tot Behoud van het Groene Hart van Brabant heeft tegen het goedkeuringsbesluit van het provinciebestuur beroep ingesteld bij de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Volgens haar had het provinciebestuur meer rekening moeten houden met de historische, stedenbouwkundige en geografische betekenis van het gebied.

Het plan maakt namelijk de bouw van woningen mogelijk op de laatste restanten van de donk (een hoger gelegen akker) en aan de historische weg het Grinsel. Verder tast het plan volgens de vereniging onder meer het foerageergebied van de steenuil aan. De zaak is op 13 juli jl. op zitting behandeld.

Kijk, sommige zaken kun je als je als gemeente alles op orde hebt gewoon voorkomen. Door bijvoorbeeld en biodiversiteitsplan te hebben en te wéten welke (bedreigde/beschermde) soort waar leeft. Dan weet je ook dat je daar niet alles kunt maken zonder passende voorzorgsmaatregelen te nemen. En soms kan er helemaal niets.

De provincie probeert gemeenten te binden aan Countdouw 2010 (red de biodiversiteit). Gemeenten die meedoen adopteren één plant- of diersoort die extra aandacht krijgt. Volgens mij hebben we daar een woord voor: symboolpolitiek.