Smot: prachtig gezang

Er klonk gezang uit een luidspreker, bij het Himawari-hotel. In het steegje leek wat te doen, maar ik zag geen tempel. Het bleek smot.

Smot?

Enig speurwerk op het internet leverde dit blog op, waar ik las dat veel Khmer bang of achterdochtig worden als hen gevraagd wordt ernaar te luisteren. De associatie met de dood ligt op de loer, maar onterecht zo las ik.

Op Youtube vond ik dit korte filmpje over een meisje uit de provincie Kampong Speu die met behulp van Cambodian Living Arts kan doorleren, waaronder ook het reciteren van religieuze gedichten: smot:

Ik vind het in ieder geval wonderschoon, al ben ik ervan overtuigd dat sommigen er minder waardering voor kunnen opbrengen.

Untenu

Het blijft worstelen met hoe en met wie we nu verder gaan werken in het komende jaar. Ik kan er pas iets over publiceren als ik er een overeenkomst is waar ik zelf vierkant achter kan staan. Dat s nu nog niet het geval.

Het kost me wel veel energie, ik heb er een hoop werk aan gehad, met voorlopig ‘0’ concreet resultaat. En dat is erg balen kan ik jullie verzekeren. Over het weer zal ik verder niet klagen, omdat het in Nederland ook niet altijd overloopt. Wel wil ik kwijt dat 38 graden Celsius (waarschijnlijk pal in de zon een graadje of wat hoger) geen sinecure is voor een Noord-Europeaan.

Nog een week en dan vertrek ik weer uit Phnom Penh, hopelijk in een betere stemming dan vandaag.

BoeddhismeCambodjagezangKhmerrouwsmottempel