De eerste keer dat ik Sapho zag en hoorde was in het Concertgebouw tijdens ‘De nacht voor het ochtendgloren’. Een groot benefietfeest om het laatste zetje voor de oprichting van een homomonument te geven.
Met optredens waarvoor het hele Concertgebouw in gebruik was. Willy had gezegd dat ik hier bij moest zijn, en hij heeft gelijk gekregen. Een mooier feest heb ik nooit meer meegemaakt. En toen kwam zij op het podium, met maar twee begeleiders. Geen idee meer wat ze zong, maar ik was zwaar onder de indruk. En nog. Gaandeweg ben ik me in haar gaan verdiepen.
Sapho in Noorderlicht
Toen ze in Tilburg in Noorderlicht op zou treden heb ik geen moment geaarzeld. Willy meegesleurd en een fantastisch concert meegemaakt. Er zijn radio-opnamen van gemaakt. Het bandje met de uitzending moet nog ergens in een doos liggen.
Ze begon in de punkscene (van die eerste lp vind ik maar een enkel nummer te pruimen). Haar tweede album staat vol melancholische nummers. Daarna komen er steeds meer oriëntaalse invloeden. Wat ook weer niet vreemd is voor een Franse dame met een Joods-Marokkaanse moeder en een Andalusische vader. Haar muziek blijft zich ontwikkelen. Ze nam een album op met nummers van Oum Khalsoum, compleet met klassiek Arabisch orkest. En zo heb ik haar weer gezien in het Concertgebouw, en zenuwachtig als wat stond ik voor haar neus. Wat was ze fragiel en mooi.
Ik was youtube aan het afschuimen en tikte Sapho in en vond bovenstaand filmpje. Het komt van een album van 1996. Voor het laatste album dat ik van haar kocht moest ik wachten tot we een keer in Frankrijk op vakantie waren. In Nederland was het niet te verkrijgen, maar in Montpellier vond ik het. Sapho chante Leo Ferre. En als het goed is komt er binnenkort weer een album uit.
Meer informatie op le site officiel du Sapho. In het Frans, dat wel.
PS: Sapho zingt zelden inhet Engels, meestal in het Frans, Arabisch en soms Spaans.
AndalusischArabischchansonConcertgebouwfranstalighomomonumentjoodsMarokkoSaphowereldmuziek
Reageren?