Naar de kerk voor Untenu

Zaterdag togen Ton de Coster en ik namens Untenu naar de Doopsgezinde kerk in Middelburg voor de Roze Adventsviering. Men wilde graag voor Untenu collecteren, en daar ook een verhaal bij horen.

(foto boven: Jan van Rijn)

Naar de kerk

Mensen zullen in mij niet snel een kerkganger herkennen. Dat klopt. Ik ben Rooms-Katholiek gedoopt, de communie gedaan, het heilig vormsel, en niet lang nadat ik uit de kast was heb ik me officieel uit laten schrijven uit de kerkarchieven. Voor zover mogelijk, natuurlijk, want gedane zaken, etc.

Toen mij het bijzondere verzoek bereikte om te komen spreken over het werk van Untenu tijdens de Roze Adventsviering in de Doopsgezinde kerk in Middelburg, hoefde ik daar niet lang over na te denken. De organisatoren wilden de collecte voor Untenu bestemmen, en daarbij hoorde een inleiding.

Het thema van de dienst was: Imagine, de kracht van verbeelding.

Een mooi thema, waarmee ik aan de slag kon voor mijn inleiding. Normaalgesproken werken filmbeelden die we bij Untenu gebruiken heel goed. Nu zou ik de menselijke verbeelding aan het werk moeten zetten met woorden.

Voor de dienst begon hadden we in het kerkzaaltje een tafel ingericht met kaarten en sjaals van Untenu. De voorganger (ds. Ineke de Feijter) zag dat de paarse sjaals prima aansloten bij de kleuren van de Advent, schafte er eentje aan en droeg deze tijdens de dienst. Organisator Friedhelm Lamper kocht een grote sjaal en zo droegen we gedrieën een Untenu-sjaal tijdens de dienst.

Het was bijzonder te ervaren dat bij mij als agnostisch atheïst toch een enkele keer automatisch de wenkbrauwen omhoog gingen. Als katholiek opgevoed persoon was het wennen dat god met je en jij werd aangesproken. Verder vond ik de eenvoud en de warmte naar elkaar opvallend. Er werd een gewoon stuk brood gedeeld (niet als lichaam van Christus, maar om te delen). Ook de wijnkelk ging rond. Dit maakte dat ik zonder kortsluiting in mijn bovenkamer kon meedoen.

Bijzonder ook dat je elkaar daarna vrede toewenst, vergezeld van een handdruk. Heel mooi.

Inleiding Untenu

Daarna mocht ik mijn inleiding houden. Ik vrees dat ik toch echt eens naar een logopedist moet. Video is best confronterend. Ton maakte opnamen met mijn telefoon. Hieruit heb ik een gedeelte genomen en voorzien van logo, en ondertitels. In het Nederlands én in het Engels, zodat onze vrienden in Cambodja ook begrijpen waar we mee bezig zijn.

Onder de video heb ik de volledige tekst gezet:

De kracht van verbeelding

Dank dat ik hier wat mag vertellen over het werk van Stichting Untenu.

Beelden zeggen meer dan woorden, dat heb ik meermalen mogen ervaren.
Veel verbeelding heb ik dan ook niet nodig om me een voorstelling te maken van de mensen in Cambodja aan wie wij noodhulp verstrekken.

Telkens als ons weer een verzoek bereikt, dan wordt dat vergezeld van foto’s. Soms gaan die verder dan noodzakelijk is.
Regelmatig komt het voor dat ik moet slikken.

Voor u staat een homo met hiv. Ik prijs me gelukkig dat ik in Nederland woon.

We leven immers in een vrij land. We mogen er zijn.
Een rijk land. Er is goede zorg.

Eerder dit jaar kreeg ik het verhaal doorgestuurd van Sophan.
Een jongeman van 25, homo.

Het hulpverzoek was vergezeld van foto’s:

Hoe blakend zag hij eruit toen hij nog gezond was.
En hoe erg was hij eraan toe toen hij aids kreeg.

Gestopt met hiv-remmers.
Waarom?

Soms heeft iemand in Cambodja eenvoudigweg geen geld om zijn pillen op te halen. Een rammelende maag prevaleert.

Soms gebruikt iemand drugs.
Wij oordelen niet, wij helpen liever.

Sophan trok naar Pattaya, Thailand om er te gaan werken.

Als sekswerker.
Voor rijke, veelal Westerse toeristen.

Raakte er besmet met hiv en keerde terug naar Cambodja.
Begon met hiv-remmers. Voelde zich na een tijdje goed en stopte weer.

Werd ziek, diagnose: aids.

Namens Untenu maakten we geld vrij voor voedsel en medische hulp.

Twee weken later kreeg ik opnieuw bericht over Sophan, weer vergezeld van foto’s.
Sophan lag opgebaard in een kist.

Veel heftiger kan een beeld niet binnenkomen bij mij.

We betaalden zijn uitvaart.
Iemand moet het doen.

Op die momenten is het niet moeilijk om me in te beelden dat ik Sophan had kunnen zijn. Hoe dankbaar ik ben ik dat ik hier leef.

Maar zoals Sophan zijn er meer.

We helpen relatief veel transgenders. Waaronder weer veel sekswerkers.

Hiv is in Cambodja wijder verbreid dan in Nederland.

Huwelijksdwang komt vaker voor. Homo’s en lesbo’s hebben na hun 30ste te maken met toenemende druk om te trouwen en kinderen te krijgen.

Armoede drijft mensen vaak de prostitutie in.

En zo komt het dat we ook lesbische vrouwen met hiv noodhulp verstrekken.

Natuurlijk is het bieden van perspectief nog beter, maar noodhulp blijft ook nodig.

We werken samen met een Cambodjaans lhbt-netwerk. Zíj doen het werk. Wij zorgen voor geld.

Vanaf komend jaar gaan we werken aan perspectief: gerichte cursussen en werkervaringsplaatsen.
En samen met een Nederlands bedrijf onderzoeken we momenteel of we een netwerk voor thuiskoks kunnen opzetten.

Zo kunnen toeristen bij mensen thuis eten. En helpen wij hiv-positieve lhbti’s die nu nog in armoede leven, hopelijk aan een inkomen.

Ieder mens heeft keuzes in het leven.

Ik besef dat wat wij doen een druppel op een gloeiende plaat is. Wij bedienen een niche markt, hoorde ik eens van iemand.

Het zij zo. Ik heb weinig met cynisme.

Als ik de beelden voor me zie van de omstandigheden waarin sommige lhbti’s met hiv leven in Cambodja, dan kan ik twee dingen doen.

Wegkijken of handelen.

Ik kies voor het laatste.

Voor al dat werk is natuurlijk geld nodig.

We doen hier in Nederland ons best om daarvoor te zorgen.

U kunt ons helpen: door te doneren bijvoorbeeld, maar we verkopen ook traditioneel geweven regenboogsjaals uit Cambodja.

U houdt dáár een transgenderman aan het werk, en met de opbrengsten financieren wij onze hulp.

Een mensenleven is het waard om voor te knokken.

En hopelijk spreekt dat tot de verbeelding.

Ik wens u en uw naasten (óók) toe dat er iemand naar u omziet als dat nodig is.

Dank u wel.

De opbrengst

Voor ons als stichting is dit natuurlijk niet onbelangrijk: de opbrengst. De collecte alleen bracht al ruim € 175,- op. Met de verkoop van de sjaals daarbij opgeteld is het fantastische bedrag van € 362,25 opgehaald. Waarvoor onze hartelijke dank. Om inzicht te geven wat we hiermee kunnen doen in Cambodja: 3 mensen van noodhulp voorzien en/of bijdragen in de kosten van  uitvaarten.

Oproep: smartphone of iPad over?

Elk jaar neem ik overbodig geworden telefoons of tablets mee. In Nederland willen we nogal eens een nieuwe versie kopen van een smartphone of tablet terwijl de ‘oude’ het nog prima doet. Af en toe krijg ik van iemand een telefoon of tablet mee en maak ik er daar iemand mee blij. De pret duurt niet altijd heel lang, want de techbedrijven zijn ook heel bedreven in het onbruikbaar maken van oudere exemplaren doordat nieuwe software niet meer kan worden binnengehaald.

Mocht u nog iets hebben liggen thuis waarvan u denkt dat het nog waardevol is voor iemand in Cambodja die zich het laatste nieuwe snufje niet kan permitteren, laat het me weten. Indien mogelijk neem ik het mee.

adventaidsBaptistenCambodjahivLHBTMiddelburgRon van Zeeland