In Rotterdam kan iets pas als de gemeentelijke plannenmakers er zelf mee komen. Hetzelfde idee van burgers een paar jaar eerder: ‘Kan niet’.
Burgerparticipatie in Rotterdam
U weet dat we met een aantal buren semi-legaal wat groene dingen doen in onze buurt. Een paar jaar geleden kregen we onverwachts snel twee mooie plantsoenen voor de deur. Lees hier over de groene zeperd (of we ze zelf wilden beplanten, en een dag later weer alles leeg konden halen). De gemeente wilde ons officieel zelfbeheer geven, maar had ondertussen nauwelijks iets gedaan om de beplanting op niveau te houden. En wij probeerden met kunst- en vliegwerk de zaak groen te houden.
Ideeën om zaken verder te vergroenen werden afgewimpeld met het argument dat er onder de platanen niks zou groeien. Ideeën om sluipverkeer af te remmen konden ook niet. Bomen op een grasveld: beleid in Rotterdam: op toegangswegen alleen gras en bloembollen.
Fietsstraat
Totdat we een uitnodiging kregen voor een eerste inspraakronde voor het plan om van de secondaire wegen langs het Tunneltracé fietsstraten te maken. Dat klonk ons als muziek in de oren. Helaas waren van elk gedeelte van het tracé telkens slechts enkele bewoners aanwezig – waaronder ook een delegatie van de Henegouwerlaan waar men een snelbus (lijn 44) voor de deur krijgt.
Toevalligerwijs kwamen wij erachter dat ergens in een gemeentelijk plannetje buslijn 32 ingetekend stond bij óns voor de deur (met een bushalte om de hoek voor de deur van mede wildtuinierders).
Bewoners waren behoorlijk geladen naar de inspraakavond gekomen: want hoezo fietsstraat terwijl er buslijnen over dezelfde wegen waren ingepland? De voorlichters, externe planbureaus en procesbegeleiders waren op zijn zachts gezegd not amused en wilden het enkel over de fietsstraten hebben. Jammer voor hen maar voor ons als bewoners had praten over fietsstraten niet zoveel zin zolang er óók buslijnen verplaatst werden naar onze toch al drukke straat.
Ingehaald
En zo werden we op een ochtend wakker en zagen we allemaal tekens op de weg gekalkt en gespoten. Wat was hier aan de hand? Welnu: zonder inspraak (achteraf bleken we wel een informatie-avond over het hoofd gezien te hebben – maar da’s nog geen inspraak) werd een aanvang gemaakt met grote werkzaamheden op het drukke verkeersknooppunt Rochussenstraat/’s-Gravendijkwal.
Het blijkt niet allemaal kommer en kwel: er komt méér en beter groen bij, maar de bushalte werd al aangelegd. Bewoners hebben deur-aan-deur aangebeld om te vragen of mensen er vanaf wisten en wat men ervan vond. Op één na was iedereen tegen de bus voor de deur, niemand wist er iets van af. Donderdag dient een rechtszaak om een voorlopige voorziening voor elkaar te krijgen, maar het is als een grote olietanker die niet tot stilstand is te krijgen. De bushalte ligt er namelijk al.
Nog vreemder is dat de wijkcoördinator (en met hem collega’s van het groen) van niets wisten. Desgevraagd blijkt de gemeentelijke coördinator van dit project dezelfde als van de fietsstraten en daar snap ik geen sikkepit meer van: hoezo leg je die die twee plannen niet op elkaar voordat je het hele kruispunt overhoop graaft? En er schijnt nog een derde plan te liggen: het verkeerscirculatieplan. Ook dit raakt aan dezelfde zaken. Ongelooflijk maar waar.
Groen, groener, groenst
Over het groen zijn we het eens, al is het jammer dat iets pas kan als het uit een gemeentelijk brein ontspruit. Want we krijgen nu wél groenvlakken rond de plantanen (Jôh?!), het grasveldje word twee keer zo groot en er komen bomen op (Gossie, toen wij het vroegen kon en mocht het niet). Ook aan de overkant krijgen ze nu groenvlakken, dus we tellen onze zegeningen.
Alleen weet niemand – nee niemand – of onze met eigen handen geplante struiken blijven staan of binnenkort ten prooi vallen aan de gemeentelijke grijper.
Tot zover de inspraak en burgerparticipatie in Rotterdam. We zijn mondig, denken mee en dóen mee: lullen en poetsen: we rapen rotzooi en we planten groen.
