En zo hadden we plots 3 grote groene vlakken voor de deur. Nou ja groen… enkel aarde, planten zouden volgen in oktober. Maar het liep anders.
Groene(re) ‘s-Gravendijkwal
Nadat we 2 jaar semi-illegaal bezig waren (gedoogd) de groenstrook tegen de tunnelwand te verfraaien, wilden we nog meer groene ruimte. Ten koste van grijze tegels. We hadden een bondgenoot in onze wijkcoördinator die dat al jaren ook wilde, maar geen groene bondgenoten had om de plannen te verwezenlijken.
Geveltuintjes zijn hip, tegelwippen werd een competitie tussen Rotterdam en Amsterdam (in 2020 glansrijk gewonnen door de mooiste stad). Maar er kwam oppositie vanuit de VVE: de geveltuintjes zouden niet passen bij het monumentale karakter van ons pand. Onzin vond ik, maar er was al genoeg strijd en ik had geen zin daar energie aan te verspillen.
En zo bedachten de wijkcoördinator en ik een alternatief plan waarbij een veelvoud van de tegels gewipt zouden worden. Er moest natuurlijk budget gevonden worden, en niet te vergeten: draagvlak. Want een leuk idee van één persoon is niet genoeg om zoiets voor elkaar te krijgen. Draagvlak kwam er. De luxe variant met hoge rand waar ook op gezeten kon worden bleek vooralsnog onbetaalbaar.
Plots ging het snel
En toen moest het trottoir opgehoogd worden en besloot de gemeente twee vliegen in één klap te slaan: er werden meteen 3 grote groene stroken aangelegd. Klein dingetje waar mijn brein even aan moest wennen: bij een verhoogde variant moest een lantaarnpaal en putdeksel ontzien worden door middel van een paadje. Het werd de lage variant, het inmiddels overbodige paadje kwam er toch… maar náást de lantaarnpaal en putdeksel.
Het mocht de pret niet drukken, ware het niet dat we nu wel drie enorme aarde-bruine vlakken hadden, maar geen groen. Want door die gemeentelijke voortvarendheid kon de stadskwekerij niet vòòr oktober de de gewenste beplanting leveren. Het verzoek aan ons bewoners was om de planten uit de drie plantenschalen over te zetten naar de perken. Bij lange na niet genoeg, dus van het laatste restje geld van Opzoomer Mee bestelde ik een kilogram biologisch inheems bloemzaad, speciaal voor bijen, hommels en vlinders.
Afgelopen woensdag hebben we met zijn vieren elk vier uur lang ons – op zijn Rotterdams gezegd – de tering gewerkt. De gemeente was uiteraard op de hoogte gesteld. Het resultaat was navenant.
‘Goed nieuws’: alles moet er weer uit!
De dag na de noeste arbeid kregen we het heuglijke nieuws dat de gemeente komende week tóch alles ging beplanten volgens het originele (en overigens mooie) beplantingsschema.
Menig vloek werd geslaakt, want het bijkomende verzoek was om alle planten er weer uit te halen. En zodoende hebben we een inventarisatie gemaakt van wat we hadden. Vervolgens hebben we de boel verdeeld tussen wat we nog kwijt konden langs de tunnelwand en drie tuinen van buren. En vanochtend heb ik meteen maar alles voor de tunnelwand opnieuw verplant.
Ik ben heel benieuwd hoe dat prachtige beplantingsschema van de gemeente uitpakt als straks al die mooie wilde bloemen er tussendoor staan te schreeuwen om aandacht.
Het wordt prachtig: geregeld ontregeld. 😎😁😎
Hier alle foto’s van het wildtuinieren…
