Bij zo’n mooi plaatje zal ik maar een theatrale houding aannemen, dacht ik. Opstelling in de tentoonstelling ‘Muziek gespeeld en verbeeld‘. En wat we verder deden dit slome, hete en lange weekeinde.
Jazz in Duketown hoorden we in flarden via de balkondeur binnenkomen. We hadden geen zin in de massale drukte, en achteraf gezien hebben we aan Alain Clark en Gare du Nord ook weinig gemist (volgens het Brabants Dagblad toch). Ze speelden mat en ongeïnspireerd. De hitte is aan mij niet besteed, ik word er erg inactief van, zijn er meer mensen die de zon liever mijden?
En dus fietsten we in een heerlijk fris briesje zondagmorgen eerst naar de Maaspoort waar bij één van de tantes de koffie-ochtend plaatsvond. De rest van de dag weinig gedaan (eigenlijk niets). Voor de eenzame blogvolger heb ik nog wel wat geschreven. De dip in bezoekersaantal kwam bij dit blog pas zaterdag, de eerste vrije hete dag. Zelfs de spamrobots lagen blijkbaar plat.
Maandag, of tweede pinksterdag voor de gelovigen, zijn we de jazzdrukte vóór, de stad ingewandeld. Toen het SM’s dichtbleek, hebben we ons, om de tijd voordat het Noordbrabants Museum haar deuren opende te doden, een plek veroverd in Cordes aan de Parade. Bijna alle stoelen zijn op zondagochtenden in de mei-Maria-maand bezet door katholieke bedevaartgangers. Nog net op tijd één sjeklade bol veiliggesteld, de familie De Groot en de Paradecafé’s verdienen goed aan de heilige maagd.
Hierna nét niet als eerste bezoekers in een heerlijk rustig museum rondgewandeld. Het meeste was voor mezelf gesneden koek, dus zijn de tijdelijke exposities het interessants. Als eerste de fotexpositie van Margriet Luyten bekeken (klik hier voor haar eigen webstek). Zij maakte een serie protretten van hoogbejaarde mensen en drukte op groot formaat een foto uit hun jeugd af en hing die naast een door haar gemaakt portret. Mooie serie, kleine, maar fijne expositie.
Daarna dus ‘Muziek gespeeld en verbeeld‘. Wat uitgebreider en met wat aardige accenten. Schilderijen met muziek als thema met daarnaast via een hoofdtelefoon de afgebeelde muziek te beluisteren. Het leukste onderdeel was de opstelling waarbij je zelf in een oude scene kon gaan zitten met een instrument naar keuze. Via een computer kon je een digitale foto maken en direct elektronisch versturen. Bij thuiskomst meteen een leuk aandenken.
Maar al met al ben ik meer van de hedendaagse kunst en design. Dan kom je in de tuin een beetje aan je trekken. Prachtig met dit weer, er zijn maar weinig plekken waar je zulke dikke, oude beuken ziet. En enkele mooie hedendaagse kunstwerken. Zoals (heel Brabants) de alluminium koe, varken en haan. Het hekwerk waar de bio-industrievarkens in het echte leven aan vastliggen lijkt door kunstenaar Guido Geelen wel dwars door het varken heen gewerkt. Misschien zie ik dingen die hij niet bedoeld heeft… Oordeel zelf.
Ook leuk, zelfs voor grote kinderen: het kunstwerk/klankkast van Miesjel van Gerwen op het voorplein van het museum.
PS: voor de nieuwelingen hier (en sommige vaste lezers weten het ook niet, blijkt soms uit vragen): de vetafgebeelde woorden zijn snelkoppelingen naar andere webpagina’s. Ze lichten rood op als je er met de muis overheen gaat.
's-HertogenboschAlain ClarkBrabantDen BoschGare du NordGeschiedenisGuido GeelenkunstMargriet LuytenMiesjel van GerwenMuziekNoord-BrabantNoord-Brabants MuseumNoordbrabants Museum
Reageren?