Weer thuis na 9 dagen Leipzig lag er een AIVD-brief (‘landverrader’) voor me klaar en bakte ik mueslibollen. Ik weet niet wat spannender was.
Over Leipzig later deze week meer (beknopte samenvatting: mooie stad, maar een beetje saai). Maar bij thuiskomst bleek er een aangetekende brief van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties bij de pakkettenboer te liggen. Verderop leest u hoe ik te boek sta.
Mueslibollen
Manlief is succesvol aan de lijn en plots dol op mueslibollen. Nu kopen we zo veel mogelijk bio, maar kennelijk kost het een een godsvermogen om die dingen ecologisch te produceren want je betaalt je scheel (€4,89 voor 4 bolletjes). En wat zit er nu helemaal in? We zaten toch bijna zonder brood – het dagelijks brood bak ik ook al jaren zelf – dus ik dacht: hoe moeilijk kan het zijn? En ging aan de slag.
Dat viel een beetje tegen. Aangezien het broodbakboek vermeldde dat je de muesli best een nachtje kon weken, deed ik dat een uurtje (na een nacht blijft er niks van over volgens mij, want na een uur was de gortdroge muesli veranderd in drab). Maar goed, je moet je zo’n eerste keer ergens aan vastklampen en dus volgde ik het recept. En waar ik voor vreesde gebeurde: na toevoeging van de natte muesli was er van een consistent deeg geen sprake meer. Dus voegde ik tarwezemelen, wat droge muesli en wat bloem toe zodat het nog enigszins ergens op leek.
Toen ik eindelijk zover was om bollen te draaien zaten mijn handen meteen vol kleverig deeg – of wat er voor door moest gaan. Ik kwakte zes hompen zompig deeg op een vel bakpapier, bestrooide ze met de verplichte havervlokken (anders zien ze er niet gezond uit) en hoopte er het beste van.
Hoe het mogelijk is weet ik niet maar op de foto ziet u het resultaat. En belangrijker: manlief vond het de lekkerste mueslibollen óóit. En dat voor ongeveer €0,28 per thuis gebakken bol.
Staatsgevaarlijk?
Toen we een vanochtend een pakketje gingen ophalen, bleek er ook een aangetekende brief van het Ministerie van Binnenlandse Zaken tussen de pakketten te liggen (zonder briefje in de bus met ‘we hebben u gemist’). Ik zag het logo en wist meteen dat de uitkomst van de zoektocht in de krochten van de veiligheidsdienst in de envelop zat.
Het zat zo: thuis aan tafel werd een jaar of wat geleden de vraag geopperd of ik niet benieuwd was of ik in de archieven van de veiligheidsdienst zou voorkomen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, al had ik er gezien de koninklijke onderscheiding die me ten deel viel niet het idee dat ik als staatsgevaarlijk te boek stond.
Kennelijk was ik niet de enige die nieuwsgierig was, of het moet de chronische onderbemensing op het ministerie zijn geweest, want ik kreeg tot drie keer een bericht dat het niet ging lukken binnen de wettelijke termijn te antwoorden. Het resultaat viel wellicht daardoor enigszins tegen.
Landverrader
Ik zal u maar meteen uit de droom helpen: ik ben niet door de AIVD als staatsgevaarlijk bestempeld. Maar er is wel wat in het archief gevonden:
Er zat nog een schermafbeelding bij met dezelfde tekst en als derde bijlage een A4-tje met een halve zin:
Lijst van Landverraders qua Mulktikul volgens Ge….
(hier eindigt de zin abrupt), gevolgd door een niet meer bestaand webadres: http://infohit.nl/multicul/landverraders.htm. en daaronder: Ron van Zeeland – SP-statenlid Noord-Brabant. Dat laatste was door de samenstellers van de lijst van landverraders van de provinciale website of van die van de SP geplukt, de opmaak kwam me in ieder geval vaag bekend voor.
Enfin. Ik heb even gegoogled op die lijst, helaas kwam ik er niet achter wat de ‘Ge…‘ voor een clubje was. Maar de AIVD heeft kennelijk geconcludeerd dat voor landverraad meer nodig is dan het stempel van een vermoedelijk extreem-rechtse club, want zijn majesteit heeft het desondanks gewoon behaagd.
Conclusie: de mueslibollen waren spannender.
