Krukken

Gisteren een dagje naar Amsterdam, en hoewel ik het rustig aan had gedaan was een stukje lopen naar de tramhalte aan het eind van de dag teveel. Even wat meer uitleg, want twitter is hiervoor iets te kort door de bocht. Iets met krukken dus.

Op krukken?

Vanmorgen las de assistent van de orthopeed me de les: “Dat is ook niet verstandig om zonder krukken of rolstoel naar Amsterdam te gaan”. Ik schrok me een ongeluk.

Je ziet jezelf niet zo snel met die dingen over straat, laat staan in een rolstoel. Ook al overkomt het massa’s mensen. De huisarts ook maar even gebeld om te bespreken wat nu het beste was. Fietsen wanneer het kan, in beweging blijven is goed. En als het echt niet gaat voor de korte stukjes de krukken om de heup te ontlasten.

Bij de thuiszorgwinkel mijn verhaal gedaan en de mevrouw was iets te enthousiast tegen haar assistente: “Pak even een paar anatomische krukken en een rolstoel uit het magazijn.” Of ik nog in de ontkenningsfase zit of er gewoon niet aan wil weet ik niet, maar ik heb bedankt voor de rolstoel.

Fietsen is namelijk geen probleem en als ik erover denk om nog eens een dag weg te gaan kan ik er altijd een rolstoel reserveren. Dat leek me voorlopig wel voldoende. Maar krukken zijn ook geen hulpstukken om de marathon mee te lopen merkte ik al snel.

De aandoening (kopnecrose aan de heup) kan vanzelf overgaan. Duimen dus. Het kan alleen wel even duren. Als het te lang duurt is een kunstheup een oplossing. Dan kan ik weer lopen als een kiviet.