Vandaag wilde ik in elk geval naar het imposante Holocaustmonument gegaan en het minibroertje, het Homomonument.
Het is bijna niet te missen. Een gigantisch veld met betonnen (denk ik toch) beelden die op tomben lijken. Ze staan soms een beetje scheef en de vloer is welvend. Omdat sommige beelden ook nog korter zijn, krijg je een heel mooi totaalbeeld. Helaas waren er veel toeristen waarvan er verschillende het mounument niet respecteerden. Ze klimmen op de beelden om gefotografeerd te worden. Er liep één bewaker rond die dat nooit allemaal in de gaten kon houden, laat staan overal tegelijkertijd bij kan zijn.
Tussen de beelden kun je lopen, het is een soort doolhof. Mits je het treft dat er even weinig mensen in de buurt zijn (het overkwam me een paar jaar geleden), dan voel je jezelf heel klein worden. Indrukwekkend.
Buiten tegen de muur van metrostation Nollendorfplatz (de toegangspoort tot de homowijk Schöneberg) hangt al jaren deze plaquette om de door de nazí’s omgebrachte homoseksuelen te gedenken.
Niet lang geleden is in het park Tiergarten een officieel Homomonument opgericht. De kunstenaar is duidelijk geïnspireerd door het Holocaustmonument, zoals op onderstaande foto is te zien. Het lijkt op één van de beelden van het Holocaustmonument, maar staat wat schever en er is een spiegel aan één van de zijden bevestigd. Althans dat lijkt het op het eerste gezicht. Je ziet je zelf en als je dichterbij komt zie je filmbeelden van twee mannen die elkaar kussen. Heel ingetogen mooi.
Reageren?