Zoals het er nu uitziet begin in 2008 weer met de hiv-remmers. Tijdens het ontbijt in Brussel kreeg ik telefoon van de internist over de voortgang van het Hiv-vaccinatieproject. De uitslag van de virale lading was binnen. Niet genoeg gedaald om echt blij van te worden. De internist wist het ook even niet meer. En ja wat moet ik dan?
Hiv-vaccinatieproject: volg ik de arts, of mijn gevoel?
Als leek vertrouw je toch op het oordeel van de medisch deskundigen. Maar die hebben ook niet altijd een antwoord, zeker niet als het een experimenteel onderzoek betreft. Omdat ze mij niet kon geruststellen over mogelijke negatieve gevolgen (infecties) als ik nog langer zou meedraaien in het experiment, heb ik zelf het besluit genomen om ermee te stoppen. Ik merk dat ze steeds weer hun grenzen aan het verleggen zijn om het onderzoek maar niet te hoeven beëindigen. Na overleg met het thuisfront heb ik dan maar de knoop doorgehakt. Proef niet geslaagd, en morgen bellen met het ziekenhuis over hervatting van de medicatie. Geen drama, ook niet echt leuk overigens, maar gelukkig hebben we de pillen nog!
Schrijf hier je reactie