Deze week liep ik bijna mijn afspraak met de hiv-internist mis, want poes Lola lag elders op de snijtafel. Verder goed én droevig nieuws van Untenu.
Wereld Aids Dag Rotterdam
De sfeer binnen Wereld Aids Dag Rotterdam was de laatste tijd niet meer zo aangenaam, voor mij een moment om me te beraden. De activiteiten rond Wereld Aids Dag in Rotterdam gaan ook dit jaar gewoon door (maar zonder mij), bekijk hun Facebookpagina voor de details.
Mijn hiv en onze Lola
Woensdag was een hectische dag hier thuis. Poes Lola moest om 10.00 uur afgegeven worden bij de dierenarts, alwaar men van haar een je-weet-wel-poes maakte. En aangezien een poes daarvoor onder narcose moet, en je nooit weet wat ze nog meer vinden, moest ik telefonisch bereikbaar blijven. Ondertussen vergat ik mijn afspraak in het Erasmus MC voor de uitslagen van de cd4 en de viral load.
Op het nippertje vloog ik de deur uit, ik was vijf minuten te laat en de internist liep tien minuten uit, dus ik had uiteindelijk nog 5 minuten respijt. Ik kreeg de inmiddels bekende arts-onderzoeker Casper Rokx die het grondiger aanpakte dan ik in jaren had meegemaakt: bloeddruk, gewicht, hart en longen beluisteren. Alles in orde, ook de bloeduitslagen: hiv-virus ondetecteerbaar en CD4 760.
Alleen het gewicht was gestegen maar daar had de hiv-consulent wel een verklaring voor: de oefeningen die ik van de fysiotherapeut kreeg om mijn bil-en beenspieren te versterken (om zo mijn aangetaste heupen te ontlasten). Dat blijken nogal pittige oefeningen te zijn, en been-en bilspieren groeien en wegen best wat. Ik was ook niet echt dikker geworden, dus voor mij een hele geruststelling.
Eenmaal thuis wachtten we uren op een telefoontje, maar niets. Totdat we om kwart voor vier een sms ontvingen: Lola mocht onderhand wel worden opgehaald, men kreeg al vanaf 13.00 uur geen gehoor: continue in gesprek. Curieus, want ik was tussendoor wel gebeld door anderen. Ondertussen zat Lola dus al bijna 3 uur – nog suf van de narcose – in haar mandje.
De sms bleek via de computer verstuurd en hun telefoon had blijkbaar een mankementje. Lola gelukkig niet.
Met Lola gaat het inmiddels fantastisch, ze lijkt nauwelijks last te hebben van de ingreep en is alweer bijna de oude. Nou ja.. er ontbreekt nu wat. Ze is in ieder geval niet boos 😉
Stichting Untenu
Ondertussen hebben we de afgelopen weken achter de schermen wat werk verzet bij de stichting. Zo wordt er een nieuwe social media-strategie opgetuigd onder aanvoering van Benjamin. Is Jacky benoemd als vervanger van aftredend lid Herman bij de Raad van Advies en zal komende donderdag met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid Marc benoemd worden tot secretaris.
Verder kregen we het heuglijke nieuws dat het Willems-Koop Fonds ook het komende jaar financieel steunt met een mooie bijdrage. De noodhulp, de scholings- en de werkervaringsprogramma’s kunnen hiermee ook in 2019 voortgezet worden.
Droevig nieuws was er ook: want voor de tweede keer dit jaar hebben we bijgedragen in de kosten van een Boeddhistische uitvaart. Een homojongen van 21 overleed aan de gevolgen van aids. Zo jong overleden, dat stemt extra verdrietig. Het is ook zo onnodig. Maar het maakt ook dat we vastberaden doorgaan met ons werk.
En tot slot nog dit: we voeren een eindejaarsoffensief: onze Cambodjaanse sjaals zijn tenslotte het ideale geschenk voor in de schoen of onder de dennenboom. Dus: voor een origineel cadeau dat óók je hart verwarmt:
aidsCambodjahivLolapoesUntenuWereld Aids Dag
Reageren?