Vanwege treinproblemen gisteren onverwacht naar Schiphol gereden, middagslaap gemist, afspraken omgegooid en ‘s avonds naar de orthopeed in het Sint Elisabethziekenhuis in Tilburg vanwege de necrose aan de heup. Nu is de koek op, vandaag geen statendag voor mij.
Sint Elisabeth: toch geen fysiotherapie
Wel wil ik voordat ik er voor vandaag mee stop nog even de stand van zaken m.b.t. de heup geven. Gisteren een derde diagnose gekregen. Volgens de orthopeed in Tilburg is opereren nu geen optie omdat het dode bot in de heupkop nog niet beschadigd is. Fysiotherapie om spieren te versterken vond hij ook niet zinvol.
Verrassender was voor mij dat ook deze orthopeed (die in tegenstelling tot de vorige wel met de combinatie hiv/osteonecrose heeft gewerkt) de oorzaak bij virus én hiv-medicijnen (ook wel HAART genoemd) legt. En tegelijkertijd de hoop uitsprak dat ik niet mijn ‘collega’ (zie reactie hier) achterna zou gaan. Die persoon geeft inmiddels prothesen in één knie, beide heupen en schouders. Die hoop deel ik dan maar met hem.
Kortom, het is nu wachten tot het dode bot inszakt. Dat kan morgen gebeuren, dat kan ook nog heel lang goed gaan. Tot die tijd verkeer ik in fase 1, en dat betekent op krukken wanneer het niet zonder gaat en (dat zei hij niet expliciet) piekbelasting vermijden. Mijn gevoel volgen.
Op 4 oktober nieuwe röntgenfoto’s laten maken van knieën, heupen en schouders en daarna meteen de uitslag. Want de met veel pijn en moeite vergaarde dvd’s met de beelden van röntgenfoto’s, botscans en mri waren niet uit te lezen in Tilburg.
Op de röntgenfoto is alleen te zien of er botbeschadiging is opgetreden als gevolg van het ‘instorten’ van het afgestorven bot. Bij meer of vaker ervaren van pijn mag ik ook aan de bel trekken, want dat kan duiden op hetzelfde. En dan wordt het wel opereren geblazen
Reageren?