Gezin 2.0

Ons gezin was tot voor kort vrij overzichtelijk: man + man + poes. Sinds kort is er iemand bijgekomen: mijn 19-jarige neef.

Gezin = man + man + neef + poes

De reden dat ik sinds kort minder actief ben op twitter en Facebook én op dit blog – maar meer tijd doorbreng aan het aanrecht en bij de wasmachine – ligt aan het feit dat ons gezin is uitgebreid. Laat ik voorop stellen: dit is geen klaagblog (die andere over alle hiv en aanverwante zaken ook niet trouwens). Ons leven is alleen wel anders geworden.

Dat ik deze zondagmorgen überhaupt de tijd vind voor wat schrijfwerk is op zich al een wonder. De ene man ligt net in bed na een nachtdienst, de andere ligt er nóg in. Wat voor een doorgewinterde ouder gesneden koek is, kreeg ik min of meer in de schoot geworpen. En nu ik die laatste zin zo typ dringt de betekenis ervan pas door. Maar goed, wat ik wil zeggen: ik ben er niet bepaald ingegroeid. Door omstandigheden (zie hier) hebben we veel moeite gedaan om mijn neef bij ons in de buurt op school te krijgen en hem een warm nest te bieden.

Dat ging niet zonder slag of stoot, het is ook een verdomd rotte leeftijd om alle vaste waarden in je leven te verliezen. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen.

De school is begonnen en ik ben zo trots op hem dat hij ondanks de soms frisse tegenzin tóch gaat, want hij weet: het is voor zijn toekomst.

Taalverrijking

Een 19-jarige in huis betekent ook: uitbreiding van mijn woordenschat, andere muziek in huis, andere gesprekken, gevraagd en ongevraagd advies geven, meer was, meer – en andere – boodschappen, veel meer eten koken (ik sta elke dag versteld hoeveel erin gaat). En nog meer dan anders deuren dicht doen, lampen uitdoen, zeggen waar iets ligt.

En soms ook meer zorgen.

Hoe het werkt weet ik niet, en er was altijd al een sterke band met de kinderen van mijn zus, maar nu hij hier woont merk ik wat dat met me doet. Ik lag een paar keer wakker tot hij thuis kwam, en deze week zat ik plots met plaatsvervangende buikpijn in de wachtkamer van de kaakchirurg te wachten tot hij geholpen was.

Als ik over een tijdje een nieuwe balans heb gevonden hoop ik ook weer meer energie te hebben voor andere zaken. Volgende week eerst maar eens met man en poes voor een al langer geplande vakantie naar Berlijn.

Ik ben eens benieuwd of ik zorgeloos kan genieten 😉