Het Koninklijk Huis van Cambodja en communistisch China hebben een speciale relatie; Hun Sen’s positie verzwakt; en meer in het nieuwsoverzicht.
Maar eerst: vacature bij Stichting Untenu!
Door omstandigheden heeft de penningmeester van Stichting Untenu helaas zijn functie moeten neerleggen en zo zijn we opnieuw op zoek naar de speld in de hooiberg. Naar de initiatiefrijke persoon die onze overzichtelijke boekhouding zelfstandig kan bijhouden en enthousiast is over ons werk voor kansarme LHBTI’s met hiv in Cambodja.
Lees er meer over op de webstek van de stichting en zegt het voort!
De koning van Cambodja & China
Een interessant artikel in de South China Morning Post (een volgens mij nog redelijk onafhankelijk opererende krant in Hong Kong). De krant belicht de speciale relatie tussen het Koninklijk Huis van Cambodja en de Volksrepubliek China (in casu: de communistische partij).
Een op het eerste gezicht niet zo voor de hand liggende band tussen royalisten en communisten, maar zoals zo vaak is pragmatisme een prima eigenschap als je invloed wilt houden. En dat werkt kennelijk nog steeds voor beide kanten zo uit:
China sponsort koning Norodom Sihamoni en de koningin-moeder en onderhoudt tegelijkertijd sterke diplomatieke betrekkingen met Phnom Penh.
Deze historische en symbolische banden met Peking zijn strategisch voor het koningshuis en bieden hen invloed op de regering van de CPP in een onzekere toekomst.
Bron: South China Morning Post
‘Sterke man Hun Sen vertoont tekenen van zwakte’
Al heel wat keren schreef ik over premier Hun Sen van Cambodja, zie hier een overzicht. Maar nu las ik straf nieuws in de Asia Times. Ik heb geleerd niet meteen blij te worden want zo gemakkelijk verdwijnt de dictator niet van het toneel.
Zoals vele malen eerder geconstateerd is aan zijn verbale uithalen te merken als hij in het nauw zit. Tel daarbij de toenemende repressie op en je weet dat er echt wat aan de hand is.
Ook opmerkelijk: voor het eerst speculeert de dictator over een leven ná het premierschap: hij wil advocaat worden om de ‘kwetsbare mensen verder te helpen’. (bron: Khmer Times). Noot: hij is al meer dan 30 jaar alleen aan de macht.
The Diplomat noemt de vice-premier zelfs als potentiële opvolger voor Hun Sen. Hierbij wordt nadrukkelijk gekeken naar het Singapore-model. Een democratie, maar opvallend genoeg wint telkens dezelfde partij de meerderheid, en waarbij familiebanden ook een grote rol spelen in de opvolging. Lees het hier.
Groot verschil tussen Singapore en Cambodja is wel dat de bevolking van Singapore stukken minder te klagen heeft dan de Cambodjaanse bevolking. De acceptatie van een dictatuur als bestuursmodel wordt door onvrede ondermijnd. En dat lezen we weer in Nikkei Asia.
Echt moeite om de corruptie toe te dekken doet men niet meer:
Zakenvrouw die het perceel Boeng Tamok ontving, is de dochter van de minister van Landbeheer
Bron: VOD.
Mensenrechtenorganisaties houden Cambodja scherp in de gaten: Amnesty International ageert tegen vrouwonvriendelijke uitlatingen Hun Sen. En zelfs de Verenigde Naties maken zich boos over de toenemende onderdrukking.
Volgende keer ga ik op zoek naar opbeurend nieuws uit Cambodja, beloofd.
