Zwijnen

Er is veel te doen over de populatie wilde zwijnen in ons land. Op de Veluwe is hun aantal door de grote eikeloogst enorm toegenomen. Zo ook de overlast door zwijnen die campings en tuintjes omploegen. Ook in Brabant leeft een populatie.

Minister Verburg trotseert een Tweede Kamermeerderheid die tegen de drukjacht is en de Faunabescherming Nederland organsieert een handtekeningeactie tegen de drukjacht.

Het schijnt zo te zijn dat wilde zwijnen maar op een paar plaatsen mogen leven in Nederland. Dat is op de Veluwe en in een gebied in Limburg. De natuur laat zich echter niet altijd dwingen en soms worden gekweekte zwijnen losgelaten. Zo leeft er ook in Brabant een groepje zwijnen. Illegaal, dat wel. Ze worden gedoogd dus. Lees hier: Brabantse zwijnen scharrelen onder curatele. Ik vind het wel een spannend idee. De ontembare en onvoorspelbare natuur. Ik kan wel bedenken dat er groepen mensen zijn die dat niet met me eens zijn. Boeren bijvoorbeeld. En ik snap ook wel dat een gebrek aan natuurlijke vijanden menselijk ingrijpen soms nodig maakt. Maar al te vaak hoor ik van methoden van jagers die een grotere populatie alleen maar bevorderen om later een excuus te hebben om te knallen.

Een meerderheid van de Tweede Kamer heeft een motie aangenomen die minister Verburg oproept om andere methoden te bedenken dan de drukjacht om de overlast in te perken. Maar de minister gaat gewoon door en de PvdA (die de motie wel steunde) verbindt geen consequenties aan het negeren van de parlementaire meerderheid. En dus bereidt SP-kamerlid Krista van Velzen een initiatiefwet voor die het de minister onmogelijk moet maken om deze dieronvriendelijke jachtmethode toe te passen.
Zie hier: Initiatiefwet moet definitief einde maken aan drukjacht.

ACTIE!
Ondertussen hoeven wij burgers niet stil te zitten. We kunnen de petitie van Faunabescherming Nederland tekenen bijvoorbeeld. Een vorm van drukjacht op de minister. Alleen bestoken we haar niet met kogels, maar met handtekeningen. Klik hier voor de webpagina van de Faunabescherming.

Over de Brabantse zwijnen doen verschillende versies de ronde. De officiële versie is dat de zwijnen zijn uitgebroken uit natuurreservaat de Meinweg in Limburg. Faunabescherming denkt daar heel anders over. Het is zeer onwaarschijnlijk dat de wilde zwijnen de Maas en enkele kanalen zijn overgezwommen. Ik citeer een bericht van hun webstek:

De wilde zwijnen in het nationaal park De Groote Peel

Recentelijk kwam onderstaan persbericht bij onze website binnen:
De Wildbeheereenheid Asten heeft sinds enkele weken toestemming om de tien tot twintig wilde varkens in Nationaal Park De Groote Peel ‘te beheren’, dat wil zeggen dat ze de dieren mogen doodschieten.

Wilde varkens (wilde zwijnen) veroorzaken namelijk flinke ‘omploegschade’ als ze ’s nachts gaan wandelen buiten het natuurgebied. Zo hebben zich vorig jaar al tien boeren gemeld met schade aan omgeploegde velden. De totale schade bedroeg zo’n 10.000 euro. De wilde zwijnen kunnen ook ziektes overbrengen op varkens in varkensstallen. En in De Peel zitten bij uitstek veel varkensboeren. Er komen steeds meer wilde zwijnen in De Peel bij Asten. Ze ontsnappen al jaren, door slechte afrastering, uit natuurgebied De Meinweg bij Roermond. Wettelijk gezien mogen wilde zwijnen alleen leven in De Meinweg en op bepaalde delen van de Veluwe.
Intussen zijn al dertien varkens afgeschoten in de randzones van De Peel. In Limburg zijn, buiten de Meinweg, vorig jaar 200 ‘uitgebroken’ wilde varkens afgeschoten. Zeven jaar geleden werden er in Limburg nog maar dertig afgeschoten.

„Als we ze in De Peel niet snel tot nul beheren, lopen ze over vijf jaar onder Eindhoven rond”, zegt Erik Koffeman van de Faunabeheereenheid Noord-Brabant. Piet Zegers, boswachter in district Peel en Kempen, denkt wat anders over ‘beheer’. „Ik vind wilde zwijnen een verrijking voor natuurgebieden, daar zijn ze nog geen probleem. Maar als ze schade berokkenen bij boeren buiten het natuurgebied en de verkeersveiligheid in gevaar brengen, dan snap ik dat ze beheerd moeten worden. Maar als Staatsbosbeheer is ons standpunt: ‘Niet schieten, tenzij’.”

Reactie De Faunabescherming. Er zit echter meer achter. Het artikel betreffende de ‘zwijnen’ behoeft toch enige nadere toelichting en reactie. De schrijver van onderstaand commentaar is deskundige op het gebied van wildbeheer en is in het verleden nauw betrokken geweest, op praktisch en bestuurlijk niveau, bij jagersactiviteiten.

Punt 1: Wat is nu eigenlijk een wildbeheereenheid (WBE)???
Kort samengevat zou men kunnen stellen dat een WBE een club is van plezierjagers, die zich, onder grote druk van de samenleving (die geen jacht accepteert, 95% tegen) hebben verenigd om zodoende nog enige vorm van tegendruk kunnen geven, vaak in de vorm van een zgn. ‘wildbeheerplan’, waar de heren zich toch niet aan houden. Met andere woorden: een wildbeheereenheid is een club stropers, die in het bezit zijn van een jachtakte. Ik omschrijf het zelf ook vaak als volgt: “wildbeheer is beheer door wilden.”
Beheren betekent bij jagers ALLEEN MAAR: doodschieten. Een voorzitter van een WBE zei eens letterlijk in een officiële vergadering: “wildbeheer is alleen maar jagen, jagen, jagen.” Dit zegt genoeg.

Volgens het artikel zou er een schade zijn van 10.000,- In de praktijk zou dit betekenen, bij een landbouwopbrengst van 1000,- per hectare dat 10 ha grond rond de Peel zou zijn omgeploegd. Let wel: 20 voetbalvelden. Dit is pure volksverlakkerij, broddelwerk van de eerste orde, overigens niet nieuws in het jagerswereldje.

Punt 2- Maar… de belangrijkste vraag is en blijft: “Hoe komen deze wilde varkens in de Peel terecht?”
Het zou gaan om uitgebroken exemplaren uit het Meinweggebied. Maar wie enige geografische kennis heeft, weet dat dit gebied aan de ander kant van de Maas ligt en het dus schier onmogelijk is dat deze dieren van daaruit in de Peel terecht kunnen komen. Zij zouden dus de Maas en diverse kanalen zijn over gezwommen. Dat moet bestempeld worden als pure onzin. Wat is dan de meest waarschijnlijke en ware toedracht?
Enige jaren geleden raakten de plezierjagers hun ‘werkgebied’, lees ‘speeltuin’, kwijt als jachtterrein. Terecht verpachtte de overheid dit unieke gebied niet meer om plezierjacht uit te oefenen. (Fazanten werden met honderden tegelijk uitgezet.) Dit was een zware klap voor het jagersvolkje, zoveel honderden hectares minder speeltuin te hebben. In zowel informele als formele bijeenkomsten was het jarenlang een hot item hoe dit gebied als jachtterrein terug te krijgen.

Daarvoor was maar één oplossing: “Zorg ervoor dat vanuit de Peel schade te voorschijn komt, die zodanig is dat de landbouw en de aangrenzende bio-industrie groot gevaar lopen.”
De oplossing was simpel: wilde zwijnen uitzetten en loslaten in de Peel. Hoewel diverse jagers dit niet echt aandurfden, blijkt een aantal toch de daad bij het woord gevoegd te hebben. Men ving en vangt twee vliegen in één klap: schade aan landbouwgrond, want in de Peel zelf is praktisch geen voedsel en grote angst bij de varkenshouders, die ziektes onder hun vee op zich af zagen komen. De oplossing was ook al gevonden: “Doodschieten die beesten” (sorry: beheren.) Aldus geschiedt nu dus.

Hieruit blijkt maar weer eens hoe gefrustreerd, paniekerig, onbetrouwbaar en niets ontziend plezierjagers worden, indien in hun hobby, het doodschieten van beesten, wordt ingegrepen. Velen reageren meer dan hysterisch.

De jagerswereld heeft rond de Peel een probleem gecreëerd, dat wel eens volledig uit de hand kan lopen en leiden tot grote maatschappelijk en financiële problemen bij veehouders, hun gezinnen en personeel.

Het moet voor de overheid dan ook duidelijk zijn dat het afschieten, indien dit daadwerkelijk nodig wordt, alleen maar mag gebeuren door deskundigen van diezelfde overheid. Plezierjagers horen hier niet thuis. Dat zij dit probleem creëerden, wat natuurlijk nooit geheel juridisch is te bewijzen, is al verschrikkelijk genoeg, maar zegt alles over de mentaliteit van plezierjagers rond de Peel en daar zijn geen uitzonderingen op. Ik kan het weten… (Mea Culpa)

bosvarkende Groote PeeldrukjachteverzwijnFaunabeschermingjachtKrista van VelzenLimburgnatuurPeelwildwilde zwijnen